บทที่ 26

1270 คำ

“แหม! เริ่มฉลาดขึ้นมาแล้วสิ” เมขลาหัวเราะร่วนขณะเหน็บแนม “ใช่! ฉันโกหกทั้งหมด แม่ของฉันจะป่วยได้ยังไงกัน ในเมื่อท่านตายไปตั้งแต่สิบปีที่แล้ว” “ตายไปตั้งแต่สิบปีที่แล้ว” คาลมิลได้แต่ครางทวนคำราวกับคนละเมอ “แค่นี้นะ กัปตันคาลมิล ขอบคุณที่โง่โอนเงินให้ฉันเกือบสิบล้าน ลาก่อน” เมขลากล่าวตัดบทการสนทนา และก่อนจะกดวางสายก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงเอ่ยเยาะหยันว่า “อ้อ! ลืมไป ฉันจะส่งรูปของเราให้คุณดูด้วย อย่าตกใจละ ถ้าหากรู้ว่าตัวเองเป็นนาย แบบเปลือยกายล่อนจ้อนอยู่บนเตียง” เอ่ยทิ้งท้ายให้คาลมิลต้องงุนงงแล้วเมขลาก็กดวางสายในทันที จากนั้นก็ส่งภาพถ่ายของตนเองและคาลมิล ทั้งที่กึ่งเปลือยและเปลือยกายด้วยกันทั้งคู่ให้คาลมิลได้ดูนับสิบๆ ภาพ จากนั้นก็กดปิดโทรศัพท์พร้อมกับหัวเราะร่วนเมื่อได้ยินเสียงกัปตันเครื่องบินประกาศว่าจะนำเครื่องขึ้นในอีกห้านาทีข้างหน้านี้ ในตอนแรกคาลมิลไม่เข้าใจว่าเมขลาพูดถึงรูปอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม