"สวัสดีครับ" เสียงทุ้มของชายวัยกลางคนเอ่ยทักทายหญิงสาวที่เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม หลังจากที่อีกคนยอมรับคำชวนเชิญมาหาเจ้านายของเขา
"คุณท่านกำลังลงมาครับ เชิญคุณไปรอที่โต๊ะอาหารก่อนนะครับ"
"อืม" เรียวปากสวยขานรับตอบกลับอย่างรับรู้ ก่อนจะสาวเท้าเดินตรงไปยังโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ที่มีหญิงวัยกลางคนแต่งตัวดูดีนั่งอยู่ ร่างบางที่เข้าไปใหม่ชะงักเล็กน้อยจ้องมองไปยังรอยยิ้มเย้นหยันที่มองมายังตัวเอง
"หึ สุดท้ายก็ต้องเสนอหน้ากลับมา"
"..." ทับทิมที่ได้ยินก็เลือกที่จะนิ่งไม่ตอบกลับอะไรทำท่าจะนั่งลงยังเก้าอี้ที่ว่างอยู่ ทว่า...
"ก็แค่วันครบรอบวันตายของผู้หญิงหน้าโง่ไร้ยางอายคนหนึ่ง"
"ว่าไงนะ" ดวงตาเฉี่ยวเหลือบไปจ้องมองถามหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ทันที
"วันตายของคนที่ควรตาย ๆ ไปซะตั้งแต่แรก"
พรึบ!
ทับทิมไม่รอช้าที่จะเดินตรงเข้าไปกระชากแขนของคนที่นั่งอยู่แววตาโกรธจัด
"หยุดพูดเดี๋ยวน
