ขณะรับประทานอาหารเย็น หลี่ถิงถิงพยายามซ่อนบาดแผลที่มือของนางไม่ให้จ้าวเฉียนยี่เห็น บาดแผลเป็นริ้วไหม้อยู่ใต้ฝ่ามือ ได้ยาจากจื่อลั่วทาบรรเทาอาการแสบร้อนแล้ว กระนั้นนางก็ใช้ตะเกียบได้ไม่ค่อยถนัด งุ่นง่านจนไม่สบายตา จ้าวเฉียนยี่จึงเป็นฝ่ายคีบอาหารมาวางใส่ชามข้าวให้ หลี่ถิงถิงเคี้ยวไปอมยิ้มไปพลางกล่าวขอบคุณ รู้สึกคุ้มค่านักกับความเจ็บแสบที่ตัวเองแลกมา
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เสนาบดีหนุ่มแยกตัวไปทางห้องหนังสือเช่นเคย ทว่ามิได้หมายอยากนั่งจดจ่อกับตำรา เพียงเข้าไปหยิบยาแก้แผลพุพองกับยาทาป้องกันรอยแผลเป็น ขณะจะก้าวขาออกไปพ้นประตูเขารู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ในมืออาจไม่พอใช้จึงกลับไปคว้าเอายาประเภทกินบำรุงให้ร่างกายฟื้นฟูเร็วมาอีกจำนวนหนึ่ง ในจวนมีคลังยาให้ท่านหมอดูแลเฉพาะ ยามมีคนในจวนเจ็บป่วยสามารถไปแจ้งขอรับการรักษาได้ แต่ที่เก็บไว้ในห้องหนังสือไม่ใช่ของทั่วไป ระยะเวลาจวบจนบาดแผลทุเลาจึงแตกต่างกัน
