ตอนที่ 4 น้ำหอม/เจ้าเสือ
1027 คำ
ตอนที่ 4 น้ำหอม/เจ้าเสือ
สวัสดีฉันชื่อ(น้ำหอม)
Episode#น้ำหอม
หลังจากฉันกับแม่แล้วก็น้าโรสกลับมาจากบ้านของป้าดา น้าโรสก็พาฉันกับแม่ไปรู้จักกับเพื่อนบ้านอีกหลายหลัง พร้อมกับเอาขนมของแม่ฉันที่นำไปฝากเพื่อนบ้านหลังอื่นๆจนเสร็จ จึงพากันกลับมายังบ้านของน้าโรส
17:40 น.
"น้าโรสขา~ หนูขอไปขี่จักรยานเล่นแถวนี้ได้มั้ยคะ" ฉันเอ่ยขอ เพราะฉันเห็นจักรยานคันสีชมพูหวานแหววซึ่งก็หน้าจะเป็นของน้าโรสนั่นแหละก็มันจอดอยู่ในบ้านน้าโรสของฉันหนิ ฉันเห็นมันจอดอยู่ใกล้ๆโรงจอดรถในบ้าน เลยอยากไปขี่จักรยานเล่นแถวๆนี้ซักหน่อย เพราะฉันรู้สึกชอบบรรยากาศของที่นี้มาก ถึงแม้จะเป็นบ้านของคนมีฐานะซะส่วนใหญ่ แต่พวกเขาก็ดูเป็นมิตรและเป็นกันเองดีนะ
"ได้สิลูก แต่อย่าไปนานล่ะ ใกล้ค่ำแล้วด้วย เดี๋ยวน้าไปบอกแม่ในครัวให้" น้าโรสเอ่ยบอกฉันด้วยท่าทางใจดี แล้วก็อาสาไปบอกแม่ให้อีก (น่ารักมั้ยล่ะน้าโรสคนสวยของฉัน) ที่จริงฉันจะอยู่ช่วยแม่ในครัวนะ แต่แม่บอกว่าไม่ต้อง คงอยากแสดงฝีมือทำอาหารให้น้าโรสเพื่อเป็นการขอบคุณละมั้ง ฉันถึงได้อยากออกไปขี่จักรยานเล่นไง อยู่เฉยๆก็ไม่มีอะไรทำ ออกไปขี่จักรยานเล่นรับลมบรรยากาศข้างนอกดีกว่า
ฉันขี่จักรยานเล่นมาเรื่อยๆ จนมาถึงถนนใหญ่ กะว่าจะวนรถจักรยานกลับบ้าน แต่สายตาดันไปเห็นอะไรสักอย่างข้างเสาไฟ...(เหมือนจะเป็นลูกหมานะ) ฉันเลยลงจากรถมาดู ก็พบว่ามันคือลูกหมาจริงๆด้วย ตัวน้องเล็กมากดูท่ทางอิดโรย น้องน่าจะพลัดหลงกับแม่หรืออาจจะมีใครเอามาปล่อยทิ้งไว้แถวนี้ก็ได้ และฉันไม่รอช้าเข้าไปอุ้มเจ้าลูกหมาน้อยมาไว้ในวงแขนทันที ตัวน้องเป็นลายแปลกมาก ลายคล้ายๆเสือเลย (แต่มันเป็นลูกหมานะ ฉันฉลาด ฉันดูออก อิอิ) จากนั้นฉันหันซ้ายหันขวาก็ไม่เห็นแม่ของเจ้าหมาน้อยตัวนี้หรือว่าเจ้าของน้องหมาตัวนี้เลย ฉันก็เลยตัดสินใจอุ้มน้องไปใส่ไว้ในตระกร้ารถจักรยานคันสีชมพูหวานแหววของฉัน จากนั้นสองขาของฉันก็รีบปั่นจักรยานกลับบ้านอย่างเร็วจี๊ เรียกว่าเร็วแบบติดเทอร์โบเลยก็ว่าได้ (ฉันไม่ได้ขโมยนะ ก็เจ้าหมาน้อยตัวนี้ไม่มีเจ้าของหนิ) อย่างน้อยฉันคิดว่าฉันคงไม่เหงาถ้าแม่ให้ฉันเลี้ยงเจ้าน้องหมาตัวนี้ เพราะฉันเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง ก็ต้องรู้สึกเหงาบ้างเป็นธรรมดา
"ไปเอาหมาใครมาเนี่ยลูก~" เมื่อฉันกลับมาถึงบ้านน้าโรสเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้าตกใจ ไม่ต่างจากแม่ฉันที่มองฉันกับเจ้าหมาน้อยด้วยสีหน้าตกใจเช่นกัน
"หมาจอนจัดค่ะ ไม่มีเจ้าของ น่าจะพลัดหลงกับแม่ หนูเจอน้องหน้าหมู่บ้านค่ะเลยพากลับบ้าน...แม่ขา~ น้าโรสขา~ ให้หนูเลี้ยงเจ้าหมาน้อยนะคะ หนูจะได้ไม่เหงาไงคะ อย่างน้อยก็มีเพื่อนเล่นแล้ว นะคะๆๆๆ" ฉันเอ่ยขอด้วยน้ำเสียงหวานปานน้ำผึ้งหยด พร้อมกับเข้าไปกอดทั้งสองแล้วอ้อนแม่กับน้าโรสสุดฤทธิ์(ลืมบอกไปฉันเป็นเด็กขี้อ้อนมาก~ ใครที่โดนฉันอ้อนเป็นต้องแพ้ทุกคน)
"เฮ้อ~ ต้องยอมสินะ" แม่ของฉันหันไปพูดกับน้าโรส น้าโรสก็พยักหน้าให้แม่ เป็นการรู้กันว่าทั้งสองอนุญาตให้ฉันเลี้ยงเจ้าหมาน้อยแล้ว (เห็นมั้ยล่ะแพ้ลูกอ้อนของฉันตลอดแหละ)
"เย่~ หนูรักแม่กับหน้าโรสที่สุดเลย" ฉัยเอ่ยจบก็เข้าไปออเซาะทั้งสองอย่างดีใจเป็นที่สุด
หลังจากนั้นฉันก็จัดการพาเจ้าหมาน้อยไปอาบน้ำแล้วหาที่อยู่ให้น้องก่อน ฉันให้เจ้าหมาน้อยอยู่ในลังกระดาษใหญ่ๆไปก่อน เพราะยังไม่ได้ไปซื้อบ้านหรือของใช้จำเป็นสำหรับการเลี้ยงสุนัขเลย เสร็จแล้วฉันจึงไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวของฉันจนเสร็จ แล้วลงมาทานมื้อค่ำพร้อมกับแม่แล้วก็น้าโรสคนสวยของฉัน หลังจากนั้นฉันก็หานมจืดในตู้เย็นมาให้เจ้าหมาน้อยกินก่อน พลางนั่งเล่นกับน้องไปด้วย ฉันถึงนึกขึ้นได้ว่าเจ้าหมาน้อยยังไม่มีชื่อเลย ฉันนั่งมองเจ้าหมาน้อยอยู่ครู่หนึ่งคิดไปคิดมา ก็คิดออก ฉันจึงตั้งชื่อให้น้องหมาว่า(เจ้าเสือ)เพราะว่าน้องลายเหมือนเสือนั้นเอง เป็นไงเรียกง่ายดีนะแถมชื่อนี้ก็เข้ากับน้องหมามากๆด้วย จากนั้นฉันก็นั่งเล่นกับเจ้าเสือของฉันต่อ น้องน่ารักและขี้อ้อนเหมือนฉันเลยอ่ะ
"เจ้าเสือน้อยของพี่น้ำ ต่อไปนี้เรามาเป็นเพื่อนกันนะ" ฉันพูดกับเจ้าเสือพลางลูบตัวน้องอย่างเอ็นดู น้องน่ารักมากเลยนะ ตัวน้องเล็กนิดเดียวเหมือนฉันอีกนั่นแหละ..อิอิ
"แอ๊งๆ~แอ๊งๆ~" เจ้าเสือเหาตอบฉัน เหมือนว่าน้องจะรู้ว่าฉันพูดอะไร เพราะตอนนี้น้องมองหน้าฉันด้วยแหละ ช่างแสนรู้จริงๆเลยนะเจ้าเสือของฉันเนี่ยน่ารักจริงๆเลย
*จบ___Episode*
#เจ้าเสือตัวน้อยตัวนี้จะทำให้คนน้องได้เจอกับคนพี่เมื่อไหร่นะ ไรท์รอไม่ไหวละนะอยากให้คนน้องได้เจอกับคนพี่แล้วอะ แล้วนักอ่านผู้น่ารักทั้งหลายละรอไหวมั้ย หรือรอไม่ไหวเหมือนไรท์รึเปล่า..อิอิ
- ผู้เขียน
