ตอนที่ 12 พี่หิวน้ำ
1123 คำ
ตอนที่ 12 พี่หิวน้ำ
วันอาทิตย์
#ณะ คฤหาสน์(อัศวภัชรกุล)
13:30 น.
วันนี้เป็นวันที่น้ำหอมต้องมาสอนหนูนิดเล่นกีต้าร์ตามที่ได้ตกลงกันไว้ ในระหว่างที่เธอเดินไปคฤหาสน์ เธอได้ใช้เส้นทางประจำ นั้นก็คือประตูเล็กๆที่เชื่อมระหว่างรั้วบ้านเธอกับคฤหาสน์ พอเดินเข้ามาเธอก็ต้องหยุดชะงักด้วยความแปลกใจที่เห็นรถสปอร์ตคันหรูสีดำจอดอยู่ในโรงจอดรถของคฤหาสน์ ซึ่งเธอก็จำได้ว่าเป็นรถของใคร
"นั่นมันรถพี่รามหนิ" น้ำหอมเอ่ยกับตัวเองเบาๆด้วยความแปลกใจ เพราะนี้เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นรถของเขาจอดอยู่ในบ้าน เธอยืนมองอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็เดินเข้าบ้านพร้อมกับกีต้าร์ตัวโปรดในมือ...
"มาแล้วเหรอ พี่กะว่าจะไปตามอยู่พอดีเลย" เป็นเสียงหนูนิดพูดขึ้นเมื่อเห็นน้ำหอมเดินเข้ามาในบ้าน
"สวัสดีค่ะพี่หนูนิด" น้ำหอมเอ่ยพร้อมพนมมือไหว้ แล้วส่งยิ้มหวานให้หนูนิด
"น้องมาแล้วเหรอหนูนิด" เป็นเสียงณดาที่พูดขึ้นมาจากในบ้าน
"ป้าดาสวัสดีค่ะ" น้ำหอมเอ่ยพร้อมพนมมือไหว้ เมื่อเห็นณดาเดินมาหาเธอกับหนูนิด
"สวัสดีจ่ะ ป่ะ เข้าบ้านก่อนลูก" ณดารับไหว้แล้วส่งยิ้มเอ็นดูให้เด็กสาว จากนั้นหญิงสาวต่างวัยทั้งสามคนก็พากันเดินเข้าบ้าน
ห้องรับแขกภายในคฤหาสน์
"ขนมลูกชุบอร่อยๆมาแล้วค่ะ" เป็นเสียงส้มสาวใช้เอ่ยขึ้น พร้อมกับนำขนมมาเสิร์ฟให้แขก
"ขอบคุณค่ะพี่ส้ม" น้ำหอมเอ่ยพร้อมพนมมือไหว้ขอบคุณสาวใช้
การกระทำของเด็กสาวทำให้ทุกคนในห้องรับแขกมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูเพราะช่างเป็นเด็กมีมารยาทอ่อนน้อมถ่อมตนซะเหลือเกิน ไม่เลือกปฏิบัติถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นแค่สาวใช้
"ทานของว่างก่อนนะหนูน้ำหอม ป้าทำเองเลยนะ แต่ไม่รู้ว่าจะอร่อยเท่าของแม่หนูรึเปล่า" ณดาพูดกับเด็กสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"ค่ะป้าดา" น้ำหอมตอบรับคำชวนของณดา จากนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบช้อนส้อมเล็กๆจิ้มขนมลูกชุบขึ้นมาหนึ่งชิ้นแล้วน้ำเข้าปากเคี้ยวตุ่ยๆอย่างน่าเอ็นดู
"...หึม~ อร่อยเท่าฝีมือแม่หนูเลยค่ะป้าดา" ทันทีที่ได้รับรู้รสชาติของขนม น้ำหอมจึงหันไปเอ่ยบอกกับณดาพลางทำหน้าเอร็ดอร่อย
"เข้าใจพูดจริงๆเด็กคนนี้ ถ้าอร่อยก็กินเยอะๆนะลูก...ส้ม ไปเอาขนมมาให้ฉันอีกชุดป่ะ ฉันจะเอาไปให้ตาราม" ประโยคแรกณดาพูดกับเด็กสาว ประโยคหลังพูดกับสาวใช้ ส้มจึงรีบไปเอาขนมมาอีกชุดตามคำสั่งของเจ้านายทันที
"หนูนิด ไปเอาโทรศัพท์ให้แม่หน่อยสิ แม่น่าจะลืมไว้บนห้อง" ณดาหันไปพูดกับลูกสาว
"ได้ค่ะคุณแม่" จากนั้นหนูนิดก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปเอาโทรศัพท์ตามที่แม่ของเธอบอก
"มาแล้วค่ะคุณหญิง" เป็นเสียงส้มเอ่ยขึ้น เดินมาพร้อมกับถาดขนมเล็กๆในมือ
"หนูน้ำหอมจ๊ะ หนูช่วยเอาขนมไปให้ลูกชายป้าที่ห้องทำงานหน่อยสิ อยู่ๆป้าก็รู้สึกปวดขาขึ้นมา คนแก่ก็แบบนี้แหละลูก เดี๋ยวเจ็บโน่นเดี๋ยวนเจ็บนี่ จะใช้ยัยส้มก็ไม่ได้ เดี๋ยวไปทำซุ่มซ่ามใส่ลูกชายป้าอีก" ณดาพูดร่ายยาวสารพัดเหตุผล พร้อมทำท่าทำทางเหมือนตัวเองปวดขามากๆ ทั้งที่ความจริงเธอไม่ได้เป็นอะไรเลย เธอแค่อยากแสดงให้เด็กสาวเห็นว่าเธอเจ็บจริงๆเดินไปเองคงไม่ไหว
"อะ เอ่อ...กะ ก็ได้ค่ะ" น้ำหอมตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเพราะเธอรู้สึกประหม่ากับการที่จะต้องไปเจอกับเขา แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธป้าดาของเธอ
"ชั้นบนทางขวาห้องใหญ่ๆซ้ายมือนะลูก" ณดารีบพูดขึ้นทันทีที่เห็นเด็กสาวตอบตกลง
ห้องทำงานของรามสูร
เมื่อน้ำหอมเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของรามสรูพร้อมในมือถือจานขนมเล็กๆหนึ่งใบ เธอก็ยืนระงับอารมณ์ความตื่นเต้นอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตัดสินใจเคาะประตูห้องทำงานของเขา
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"เข้ามา"
พอได้ยินคำอนุญาตจากคนในห้อง น้ำหอมจึงยื่นมือบางข้างซ้ายไปเปิดประตู มือบางข้างขวาถือจานขนมแล้วเดินเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ปิดประตูกลับตามเดิม พอเข้ามาในห้องเธอเห็นคนตัวโตเอาแต่ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารบนโต๊ะทำงานของเขา เขาไม่ได้สนใจสักนิดว่าใครเข้ามาในห้อง เธอจึงตัดสินใจพูดขึ้น
"ป้าดาให้หนู อะ เอาขนมมาให้พี่รามค่ะ" คำพูดของเธอสะดุดเล็กน้อยตอนเขาเงยหน้าขึ้นมามอง เธอทำตัวไม่ถูกกับสายตาที่เขามองมาได้แต่หลุบตาต่ำไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า
รามสูรรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นเด็กสาว เขารู้ว่าเธอมาที่นี่บ่อยเพราะสนิทกับแม่และน้องสาวของเขาพอสมควร แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเธอด้วยซ้ำที่เข้ามาในห้องทำงานของเขา...
"เอามาวางไว้ตรงนี้ครับ" เขาพูดกับเด็กสาวพลางเบนสายตาไปตรงโต๊ะทำงานตรงหน้าข้างเขา จากนั้นเธอก็เดินเอาขนมมาวางไว้ตามที่เขาบอก
"พี่หิวน้ำ"
น้ำหอมหลุบตามองจานขนมบนโต๊ะตรงหน้าก็เห็นว่าตัวเองไม่ได้เอาน้ำมาด้วย จึงหันไปพูดกับเขา
"งั้นเดี๋ยวหนูไปเอามาให้ก็ได้ค่ะ"
"เดี๋ยวครับ"
"คะ?" น้ำหอมชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเขาพร้อมกับมือหนาที่คว้าข้อมือบางของเธอเอาไว้เสียก่อนที่เธอจะทันได้เดินไป
จากนั้นรามสรูก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานหรูแล้วเดินเข้ามาหาเด็กสาวจนตอนนี้เขาและเธออยู่ใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนไปวางทาบบนโต๊ะทำงานข้างเด็กสาว มือหนาอีกข้างปล่อยจากข้อมือบางแล้วเลื่อนขึ้นมาเชยคางมนของเธอเอาไว้ จากนั้นนิ้วหัวแม่มือใหญ่ของเขาค่อยๆเกลี่ยปากบางอมชมพูเล่นเบาๆด้วยความหลงไหล
การกระทำของคนตัวโตทำให้น้ำหอมตกใจเป็นอย่างมาก เธอทำตัวไม่ถูกได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อมองเขาตาปริ่มๆดวงตาสั่นระริก เธอทั้งกลัวและตื่นเต้นกับการกระทำของเขา
- ผู้เขียน
