ตอนที่ 11 หญิงสาวปริศนาคือเมียเพื่อน
1144 คำ
ตอนที่ 11 หญิงสาวปริศนาคือเมียเพื่อน
18:30 น.
วันนี้เป็นวันที่รามสรูต้องเข้ามาตรวจสอบคาสิโน เพราะเป็นอาทิตย์ที่เขาต้องเข้ามาดูแลความเรียบร้อยของที่นี่
ภายในห้องทำงานของรามสรู
"นายครับ คุณศักดิ์ชัยจะขอกู้เพิ่มครับ" คามินบอดี้การ์ดมือขวาของรามสูรเอ่ยขึ้น
"เท่าไหร่" รามสูรเอ่ยถามลูกน้องทั้งที่สายตาไม่ละไปจากเอกสารตรงหน้า
"ห้าล้านครับ" คามินเอ่ยตอบเจ้านาย
"ของเดิมล่ะ" รามสูรเอ่ยถามลูกน้องต่อ เพราะอาทิตย์ที่แล้วเป็นของเหมราชที่เข้ามาตรวจสอบ
"สิบล้านครับ" คามินเอ่ยตอบเจ้านาย
"ให้ไป" รามสูรเอ่ยกับลูกน้องทั้งที่สายตาก็ยังยังมองเอกสารตรงหน้า
"ได้ครับนาย แต่นายครับ ทางคุณเหมราชบอกว่าจำกัดแค่ยี่สิบล้าน ถ้ามากกว่านั้นให้นายเป็นคนตัดสินใจครับ" คามินรับคำสั่งเจ้านาย และไม่ลืมที่จะบอกในสิ่งที่เหมราชได้สั่งการไว้
"ขั้นเด็ดขาด" รามสูรเงยหน้าขึ้นจากเอกสารแล้วเอ่ยคำสั่งกับลูกน้องด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ใบหน้าเรียบนิ่ง สายตาสุขุมดุดราวมัจจุราชแฝงไปด้วยความหน้ากลัวและเด็ดขาด ซึ่งลูกน้องของเขาก็รู้ดีว่าคำสั่งขั้นเด็ดขาดคือกำจัดคนที่เขาไม่ต้องการให้หายสาบสูญไปจากโลกนี้.....
อีกด้าน
#ณะ ร้านขนมไทยแม่สุณี
"กลับไปพักเถอะลูก เดี๋ยวแม่เก็บร้านเอง" สุณีเอ่ยบอกลูกสาว เพราะตั้งแต่กลับมาจากมหาลัยก็มาช่วยเธอขายขนมที่ร้าน ไม่ยอมกลับไปพักผ่อน
"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูช่วยเก็บจะได้กลับพร้อมกัน" น้ำหอมเอ่ยพลางส่งยิ้มหวานไปให้แม่ และแม่ของเธอก็ส่งยิ้มเอ็นดูกลับมา
"น้ำหอม ช่วงนี้ร้านเราขายดี ลูกค้าประจำก็มีมากขึ้น แม่ว่าจะรับสมัครคนมาช่วยงานที่ร้านซักคน หนูว่าดีมั้ย" สุณีเอ่ยขอความคิดเห็นจากลูกสาว
"ก็ดีนะคะ เวลาหนูไปเรียนแม่จะได้ไม่เหนื่อยถ้ามีคนคอยช่วย" น้ำหอมเอ่ยตอบตามสิ่งที่คิด เพราะไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยเวลาไม่มีเธอคอยช่วย
"ถ้างั้นพรุ่งนี้แม่ติดป้ายรับสมัครเลยละกัน" สุณีเอ่ยบอกกับลูกสาว จากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันเก็บร้านจนเสร็จแล้วพากันกลับบ้าน
หลังจากกลับมาถึงบ้าน น้ำหอมก็ได้ทำธุระส่วนตัวจนเสร็จแล้วเตรียมที่จะเข้านอน
ไลน์!
เสียงแอฟพลิเคชั่นLineจากโทรศัพท์ของน้ำหอมดังขึ้น เธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าแอฟอ่านข้อความทันที
ห้องแชทLine
หนูนิด : น้ำหอมวันอาทิตย์นี้ว่างมั้ย
น้ำหอม : ว่างค่ะ
หนูนิด : ดีเลย งั้นวันอาทิตย์นี้สอนพี่เล่นกีต้าร์หน่อยสิ ได้มั้ย
น้ำหอม : ได้ค่ะ แล้วพี่หนูนิดจะมาบ้านหนูหรือให้หนูไปสอนที่บ้านพี่หนูนิดคะ
หนูนิด : มาที่บ้านพี่ก็ได้จ่ะ แม่พี่อยากเจอเราด้วย เห็นบ่นๆว่าไม่ได้เจอเราหลายวันแล้ว
น้ำหอม : ได้ค่ะ
หนูนิด : งั้นพี่ไม่กวนละ ฝันดีนะ
น้ำหอม : ฝันดีค่ะพี่หนูนิด ฝากบอกฝันดีป้าดาด้วยนะคะ
หนูนิด : จ้า~
และก็เป็นข้อความจากหนูนิดที่ส่งมาให้น้ำหอม หลังจากแชทกับหนูนิดเสร็จเธอก็เข้านอนทันที
ไม่แปลกที่ทั้งสองสาวจะดูสนิทสนมกันเพราะตั้งแต่น้ำหอมกับแม่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ก็มีแต่บ้านหนูนิดนี่แหละที่เธอไปมาหาสู่กันบ่อยๆจนทำให้รู้เรื่องส่วนตัวของอีกฝ่ายพอสมควร.....
อีกด้าน
#ณะ ผับxxx ห้องVIP
21:45 น.
"วันนี้กูไปส่งน้องไอที่มหาลัย พวกมึงลองทายสิว่ากูเจอใคร" เป็นเสียงนักรบ
"เด็กใหม่มึงไง" เป็นเสียงคิมหันต์
"หึ เสียใจด้วยมึงตอบผิด" เป็นเสียงนักรบ
"มึงจะไปเจอใครก็เรื่องของมึงสิ เกี่ยวไรกับพวกกู" เป็นเสียงเหมราช
"หึ กูไปเจอเพื่อนรักของพวกมึงไง" เป็นเสียงนักรบ
"ไอราม!/ไอราม!" เหมราชและคิมหันต์พูดขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจไม่น้อย เพราะปกติรามสรูเพื่อนจอมเย็นชาของพวกเขาจะไม่ไปในสถานที่แบบนั้น
"หึ ที่เด็ดกว่านั้นคือ~...กูเห็นผู้หญิงลงมาจากรถมัน" นักรบเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงยียวน
"ฮะ!/ฮะ!" เหมราชและคิมหันต์อุทานขึ้นพร้อมกันทันที ท่าทางตกใจหนักกว่าเดิม
"แม่ง! โคตรขาว" นักรบพูดขึ้น โดยไม่ได้สนใจท่าทางตกใจของเพื่อนทั้งสองเลย
"สวยมั้ยวะ" เมื่อหายจากอาการตกใจ เหมราชจึงเอ่ยถามนักรบต่อ
"ไม่รู้ ไม่เห็นหน้าว่ะ" นักรบตอบตามความจริงเพราะเขาเห็นแค่ด้านหลังของหญิงสาวเท่านั้น
"หึ กูนึกว่ามึงจะรู้เยอะกว่านี้ซะอีก" เป็นเสียงคิมหันต์
"เอ้า ก็กูเห็นแค่นั้นนี่หว่า น้องเค้าลงจากรถไอรามแล้วก็เดินหายเข้าตึกคณะไปเลย ตอนนั้นกูมัวแต่ตกใจที่เห็นไอรามมากับผู้หญิง กูเลยไม่ทันสังเกต" นักรบบอกกับเพื่อนไปตามสิ่งที่เขาเห็น
"ไม่ทันสังเกต แต่มึงรู้ว่าเค้าขาวเนี่ยนะ เหอะ กูเชื่อมึงเลย" เหมราชพูดกับนักรบด้วยท่าทางเอือมระอากับความหื่นไม่เข้าเรื่องของเพื่อน
"เฮ้อ~ กูอยากเห็นหน้าแม่สาวน้อยคนนั้นซะแล้วสิ" นักรบไม่ได้สนใจคำพูดของเพื่อนเลยแต่กลับนึกไปถึงหญิงสาว ทำท่าทำทางเหมือนตกอยู่ในภวังค์
พรึ่บ!
ปึก!
"โอ๊ย!..ไอสัสเหม!" นักรบด่าเหมราชที่ปาหมอนอิงโซฟาใส่เขาอย่างแรงแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
"มึงเลิกเพ้อ! นั้นเมียเพื่อน!" เหมราชพูดกระแทกเสียงใส่นักรบ
"มึงคิดว่าเมีย" คิมหันต์เอ่ยถามเหมราชหลังจากที่มองเพื่อนเสียงดังใส่กันเป็นเรื่องปกติของพวกเขา
"อือ ไอรามไม่เคยพาผู้หญิงขึ้นรถ ขนาดแม่กับน้องมันกูยังไม่เห็นได้นั่งรถมันเลย" เหมราชตอบตามสิ่งที่เขาคิด
"แล้วถ้าไม่ใช่ล่ะ หึ " นักรบพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"มึงเลิกนอกเรื่องซักทีไอรบ!" คิมหันต์พูดขึ้นเมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเพื่อน ดูก็รู้ว่าเพื่อนตัวดีกำลังคิดอะไรอยู่
"โถ่! กูแค่แซวเล่น พวกมึงจริงจังไปได้ เด็กเพื่อนกูไม่ยุ่งอยู่แล้วครับ" นักรบพูดพลางพยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
เหมราชและคิมหันต์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาให้กับเพื่อนที่ดูจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็นั่งดื่มสังสรรค์กันตามประสาเพื่อนรักต่อ.....
#ใจเย็นค่ะพี่เหมราช พี่รามยังไม่ได้อิน้องเป็นเมียเลยนะ .....
- ผู้เขียน
