ตอนที่ 10 เพื่อนใหม่ชื่อไอติม
963 คำ
ตอนที่ 10 เพื่อนใหม่ชื่อไอติม
รถสปอร์ตคันหรูสีดำขับเคลื่อนไปด้วยความเร็วปกติ ภายในรถมีแต่ความเงียบ ได้ยินแค่เสียงเครื่องปรับอากาศของรถหรู
"หิวมั้ย" คนตัวโตหันมาถามเด็กสาวด้วยใบหน้าและน้ำเสียงเรียบนิ่ง แล้วหันกลับไปมองยังถนนเบื้องหน้าต่อ
"ไม่หิวค่ะ หนูทานข้าวมาแล้ว พี่รามหิวเหรอคะ" น้ำหอมเอ่ยตอบตามความจริง แล้วถามกลับในประโยคหลัง
คนตัวโตหันหน้ามาหาเธอส่ายหน้าเล็กน้อยแทนคำตอบว่าเขาไม่หิว แล้วหันกลับไปมองยังถนนเบื้องหน้าต่อ
"เรียนคณะอะไรครับ" รามสูรถามเด็กสาวอีกครั้ง โดยที่สายตามองไปบนถนนเบื้องหน้า
"คณะบริหารธุรกิจสาขาบัญชีปีหนึ่งค่ะ" น้ำหอมตอบด้วยรอยยิ้มหวาน เพราะเธอเริ่มคลายความอึดอัดจากตอนแรกที่บรรยากาศในรถเงียบมาตลอดทาง
คนตัวโตพยักหน้ารับรู้คำตอบของเด็กสาวด้วยรอยยิ้มบางๆ ไม่บ่อยนักที่คนเย็นชาไร้ความรู้สึกอย่างเขาจะยิ้มให้กับคู่สนทนา
"พี่รามทำงานที่ไหนเหรอคะ" ถามจบก็มองเขาตาแป๋วเพื่อรอคำตอบ
"ที่บริษัทของพี่ ใก้ลๆมหาลัยหนูหนะ" รามสูรหันมาตอบคำถามของเด็กสาวด้วยรอยยิ้มบางๆ แล้วหันกลับไปมองยังถนนเบื้องหน้าต่อ
หลังจากนั้นภายในรถก็มีเสียงหวานๆของคนตัวเล็กถามตอบและพูดกับคนตัวโตไปเรื่อยๆ จนบรรยากาศในรถอบอวนไปด้วยรอยยิ้มหวานสดใสที่ประดับอยู่บนใบหน้าของเธอ ทำให้คนตัวโตเผลอลอบมองอยู่หลายครั้ง ยามที่เขามองดวงหน้าน่ารักนั่น หัวใจแกร่งที่แข็งดั่งหินกลับสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เด็กคนนี้มีอิทธิพลต่อหัวใจของเขาเหลือเกิน
#ณะ มหาวิทยาลัย^^^^^
"พี่รามคะ จอดตรงหน้ามหาลัยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูเดินเข้าไปเอง" น้ำหอมเอ่ยบอกคนตัวโตเมื่อมาถึงหน้ามหาลัย เธอกะว่าจะเดินเข้าไปเองเพราะเธอรู้สึกเกรงใจที่จะให้เขาเสียเวลาขับรถไปส่งเธอข้างใน
รามสูรปลายตามองเด็กสาวเล็กน้อย เขาเลือกที่จะขับรถเข้าไปในมหาลัยแทน โดยไม่ได้ทำตามความต้องการของเธอเลย
คณะบริหารธุรกิจ
รถสปอร์ตคันหรูสีดำได้ขับเคลื่อนเข้ามาจอดเทียมฟุตบาทหน้าตึกคณะบริหารธุรกิจ เป็นที่สะดุดตาของเหล่าบรรดานักศึกษาทั้งชายและหญิงให้หันมามองเป็นตาเดียวกันด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าใครกันเป็นเจ้าของรถหรูคันนี้
"งั้นหนูไปเรียนก่อนนะคะ ขอบคุณค่ะที่มาส่ง" เมื่อรถจอดสนิทแล้ว น้ำหอมจึงหันไปเอ่ยลาคนตัวโตด้วยรอยยิ้มหวานพร้อมพนมมือไหว้อย่างนอบน้อม
"ครับ" รามสูรรับไหว้เด็กสาวด้วยการยื่นมือหนาทั้งสองข้างของตัวเองไปกอมกุมมือเล็กของเด็กสาวที่พนมมือไหว้เขาอย่างรู้สึกเอ็นดูเธอ
น้ำหอมสะดุ้งตกใจเล็กน้อยกับการกระทำของเขา เธอจึงรีบชักมือกลับทันที จากนั้นก็ยื่นมือบางไปเปิดประตูรถฝั่งของตัวเอง
"หนูหอม" รามสูรเอ่ยเรียกเด็กสาวพร้อมกับยื่นมือหนาไปจับมือบางเอาไว้เสียก่อนที่เธอจะทันได้เปิดประตูรถ
"คะ?" น้ำหอมชะงักมือบางออกจากประตูรถทันทีเมื่อคนตัวโตเอ่ยเรียกเธอพร้อมกับมือหนาของเขาที่จับข้อมือของเธอเอาไว้ แต่เธอไม่ได้สะบัดมันออกแต่อย่างใด เธอปล่อยให้เขาจับไว้อยู่อย่างนั้น
"ให้พี่เรียกหนูแบบนี้คนเดียวได้มั้ย"
"...?..."
น้ำหอมเงียบเพราะไม่เข้าใจสิ่งที่คนตัวโตจะสื่อกับเธอ
"อย่าให้ใครเรียกหนูว่าหนูหอม เพราะพี่เรียกได้คนเดียว...เข้าใจมั้ยครับ" รามสูรพูดกับเด็กสาวอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"...เข้าใจค่ะ" น้ำหอมมองคนตัวโตตาแป๋ว แล้วเอ่ยตอบเขาทั้งๆที่เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่ให้ใครเรียกเธอเหมือนที่เขาเรียก จากนั้นเธอจึงดึงมือบางของตัวเองออกจากการจับกุมของมือหนา แล้วหันไปเปิดประตูลงจากรถไปทันที
คนตัวโตมองตามหลังเด็กสาวด้วยสายตาเรียบนิ่ง ในตาสุขุมดุดราวมัจจุราชยากที่จะคาดเดา...
ใต้ตึกคณะบริหาร
"เธอๆ ชื่อไรอ่ะ" เสียงปริศนา
น้ำหอมนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนสีขาวใต้ตึกคณะ อยู่ๆเหมือนมีใครมาสะกิดไหล่แล้วเอ่ยถามชื่อเธอจากด้านหลัง
"เราชื่อน้ำหอม แล้วเธอล่ะชื่ออะไร" น้ำหอมหันไปตอบด้วยรอยยิ้มหวาน แล้วถามกลับในประโยคหลัง
"เราชื่อไอติม ยินดีที่ได้รู้จักนะ" เสียงปริศนาดังกล่าวที่มีนามว่าไอติมนั้นเอง
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ" เป็นเสียงน้ำหอม
"แล้วน้ำหอมอยู่สาขาไหนอ่ะ เราอยู่สาขาบัญชีนะ" เป็นเสียงไอติม
"จริงเหรอ~ เราก็อยู่สาขาบัญชีเหมือนกัน" เป็นเสียงน้ำหอม
"ดีจัง งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันมั้ย" ไอติมตอบด้วยน้ำเสียงและท่าทางดีอกดีใจที่เธอกำลังจะมีเพื่อนใหม่แล้ว
"อืม เอาสิ งั้นตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ" น้ำหอมเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงดีใจและตื่นเต้นไม่น้อยที่ได้เพื่อนใหม่หน้าตาน่ารักไม่ต่างจากเธอเลย
ทั้งสองสาวส่งยิ้มให้กันด้วยความดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกัน จากนั้นก็พูดคุยเม้ามอยกันตามประสาเพื่อนสาวเพื่อรอเข้าเรียนในเวลาต่อมา...
#เพื่อนใหม่คนน้องชื่อคุ้นๆอ่ะ อุ๊ป...ไม่บอกหรอกรอติดตามเอาเองนะจ๊ะนักอ่านผู้น่ารักทั้งหลาย...
- ผู้เขียน
