เธอนอนไม่หลับแทบทั้งคืน และยิ่งตอนคนของกองพลไปรับเธอที่กระท่อมและบอกว่าเขาป่วยอาการสาหัส เข่าเธออ่อนร่วงล้มฟุบกับพื้นทันทีด้วยความรู้สึกช็อกและตกใจหวาดกลัว กลัวว่าเขาจะไม่รอด แต่พอมาถึงห้องพักของเขาโดยที่คนของเขามาส่งเธอแค่หน้าห้อง ไม่เข้ามากับเธอ เธอกลัวมากที่จะเปิดประตูเข้ามา แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเขานอนดูโทรทัศน์กินผลไม้ด้วยท่าทางสบายใจไม่ได้เจ็บป่วยหนักอย่างที่รู้มา
“มาแล้วเหรอเมียจ๋า มานั่งนี้สิ” กองพลหันไปมองคนที่ยืนนิ่งหน้าประตูห้องพร้อมกับตบที่นั่งบนเตียงข้างๆ ตนเองให้เธอเข้ามาหา
“ไหนบอกอาการสาหัสปางตาย?” ใกล้รุ้งถามเขาพร้อมปิดประตูแล้วเดินเข้ามาหาเขา แต่ไม่ได้เดินไปนั่งที่ข้างๆ เบียดเขาบนเตียง หญิงสาวเลือกเดินไปนั่งที่โซฟาแทน
“มานั่งนี่!” กองพลสั่งคนดื้ออีกครั้ง
“ไม่ค่ะ รุ้งไม่ไปนั่งใกล้คุณ” เธอตอบกลับทันที
หึหึ
“ได้...ไม่มานั่งด้วยไม่เป็นไร ฉันไปหาเธอเองก็ได้” พูดจบเขาก
