หลังฉากกั้นบางๆ มีร่างของสตรีเปลือยเปล่าอยู่ในอ่างไม้ที่มีดอกไม้ลอยอยู่เหนือผิวน้ำ บุรุษที่อยู่ในหอประมูลหญิงงามแห่งนี้ ล้วนต้องเสียค่าเข้ามาในพื้นที่คือร้อยตำลึง ซึ่งนับว่ามากโขมิน้อย
จางอี้หลงนั่งปะปนอยู่ในกลุ่มแถวหน้า คราแรกเขาไม่อยากเสียเวลาวุ่นวายเรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ ทว่าเขารู้ดี การเข้าใกล้โม่เยี่ยเยี่ยไม่ง่ายเหมือนเมื่อก่อน นางไม่ใช่เด็กสาววัยแรกแย้ม อีกทั้งยามนี้ยังเป็นสตรีที่เปิดหอคณิกาบังหน้า โดยเบื้องหลังคือการค้าขายข่าว
“ท่านเสนาบดี จะให้บ่าวทำเช่นไร” อาฟงถามอีกฝ่าย
“รอดูสถานการณ์ไปก่อน อย่าบุ่มบ่ามทำสิ่งใด”
จางอี้หลงเอ่ยแล้วก็มองไปยังโม่เยี่ยเยี่ย นางสวมชุดสีเขียวเข้ม มีผ้าไหมปกปิดใบหน้าครึ่งร่างเอาไว้ ท่าทางการเดินเหิน หรือ เจรจาก็ยั่วยวน เขาแปลกใจมาก สตรีน้อยที่เขามีความสัมพันธ์หวานซึ้งด้วยเปลี่ยนแปลงตนถึงเพียงนี้
“มามาเหยา ให้คนสืบเรื่องของเรา และยังส่งสายสืบไปที่เ
