ใบหน้าของสตรีทั้งสองดูบิดเบี้ยวขึ้นแต่ทว่าด้วยฐานะอันต่ำต้อยของพวกนางทำให้พวกนางทำได้เพียงก้มหน้าลงและกล่าวคำขอโทษที่แสนแผ่วเบาออกมา ก่อนจะพากันเดินจากไป
อย่างน้อยการระบายอารมณ์ใส่สตรีทั้งสองนางนี่ ก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมานิดหย่อย เพราะว่าตอนนี้เธออยู่ในฐานะของดัชเชสโนอาหื เธอกำลังแบกหน้าตาและเกียรติของตระกูลโนอาห์เอาไว้บนบ่า มันทั้งหนักอึ้งและยากลำบากแต่ลีอาตั้งใจเอาไวแล้วว่าเธอจะทำมันให้ดี..
ให้สมกับที่เลียมไว้ใจเธอ
"เป็นอย่างไรบ้างคะดัชเชส อาหารถูกปากรึเปล่า?"
เธอ..ยังไม่ได้แตะอาหารเลยด้วยซ้ำ เจตนาของเคาน์เตสเอเลเนอรืมันไม่บริสุทธิ์มาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
"ข้ายังมิได้เดินไปที่โต๊ะอาหารเลยค่ะเคานืเตส ต้องยอมรับการจัดงานของท่านเลยเพราะว่างานนี้จัดออกมาได้หรูหราและงดงามมากทีเดียว"
เคาน์เตสเอเลเนอร์ยกมือขึ้นมาป้องปากหัวเราะพร้อมกับปรายตามองสตรีที่เดินมาด้วยกัน
"เคาน์เตสเอเลเนอร์ถูกสอนเร
