"หรือว่ามื้อเช้า ท่านดัชเชสควรจะไปทานพร้อมกันกับท่านดยุคที่ห้องดีครับ"
ลีอารีบโบกมือไปมาเพื่อกล่าวปฏิเสธ อย่างรวดเร็ว
"ไม่เป็นไรค่ะ การอยู่กับท่านดยุคมากๆ ในบางทีอาจจะเป็นการขัดใจเขา มากกว่าการเอาใจ..ข้าคิดว่าความสัมพันธ์สามีภรรยาของข้ากับเขา ให้ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า"
อย่างน้อย พ่อบ้านผู้นี้ก็ดูเป็นมิตรมากกว่าที่คิดเอาไว้ เธอสามารถพูดคุยกับเขาได้อย่าไร้อาการประหม่า เพราะเขามิได้มีท่าทีบังคับเธอตั้งแต่แรก ยกเว้นตอนที่เขาบอกให้เธอเขียนชื่อตัวเองลงไปในใบทะเบียนสมรส..
"ท่านสามารถออกไปเที่ยวด้านนอกได้นะครับ ในทุกเดือนจะมีงบใช้จ่ายสำหรับดัชเชสอยู่ แน่นอนว่าท่านสามารถใช่จ่ายได้ตามต้องการ เพียงแต่ข้ามีเรื่องที่จะร้องขอท่านหน่อย นั่นคือความสัมพันธ์ของสามีและภรรยา อันที่จริงการประกาศหาภรรยาให้ท่านดยุคนี้ มันมาจากความคิดขององค์จักรพรรดิ ท่านดัชเชสจะต้องเดินทางเข้าไปรายงานในทุกเรื่องของท่านดยุคให้แก่องค์จักรพรรดิทรงทราบ..."
"..."
ไม่ยักรู้ว่ามีข้อแม้อะไรแบบนี้ด้วย..
ต้องเดินทางเข้าวังเนี่ยนะ! คนต่ำต้อยเช่นเธอ ยามนี้กลับกลายเป็นสายขององค์จักรพรรดิเพื่อรายงานทุกเรื่องท่านของดยุคให้พระองค์ฟัง ถ้าท่านดยุครู้เธอไม่โดนเขาฆ่าทิ้งงั้นเรอะ!
เธอมันโง่เองที่ไม่ยอมถามรายละเอียดเรื่องต่างๆให้ชัดเจนก่อนที่จะเขียนชื่อลงไปในใบสมรส
ลีอาหรี่ตามองหน้าของพ่อบ้านโจนาธาน เพราะในทุกข้อแม้มันยากเย็นมากทีเดียว แน่นอนหากว่าเธอรู้ว่าตัวเองจะต้องไปเกี่ยวพันกับเรื่องราววุ่นวายอะไรพวกนั้น เธอไม่มีทางยินยอมเป็นดัชเชสแน่นอน
"ระ..รับทราบค่ะ"
จะปฏิเสธได้ที่ไหนกันล่ะ มีแต่ต้องก้มหน้าลงเพื่อทำตามที่องค์จักรพรรดิต้องการเท่านั้นเอง ใครจะกล้าไปขัดคำสั่งผู้ที่อยู่เหนือคนทั่วทั้งราชอาณาจักรได้
"ข้าดีใจนะครับ ที่เราสามารถพูดคุยตกลงกันได้ด้วยดี องค์จักรพรรดิทรงรับสั่งว่า หากดัชเชสสามารถทำให้ท่านดยุคกลับตัวกลับใจ พระองค์จะประทานพระราชวังฤดูหนาวให้ท่านพร้อมกับเงินอีกสิบล้านเหรียญ.."
งะ..เงินสิบล้านเหรียญทองอย่างนั้นหรือ?
พระเจ้าเงินมากขนาดกองเท่าภูเขาเลยนะนั่น!! ท่านพ่อท่านแม่จะสามารถใช้ชีวิตที่สบายไปทั้งชาติ ถ้าหากว่าเธอนั้นเปลี่ยนความคิดเสียใหม่ เธออาจจะได้อยู่ในฐานะเพื่อนของท่านดยุค อาจจะพูดคุยและแนะนำเขาให้พบเจอสตรีคนใหม่ ที่ไม่ใช่นางเอกของเรื่องนี้และไม่ใช่ตัวเธอด้วย
ในอนาคตเราจะสามารถหย่ากันได้ และเธอก็จะเป็นสตรีผู้ร่ำรวยที่สามารถเปลี่ยนตัวร้ายให้กลายเป็นคนดี ด้วยสองมือเล็กๆคู่นี้..
ทว่าทางเดินมันมิได้โปรยด้วยกลีบกุหลาบเนี่ยนะสิ นิสัยของเลียมเป็นเช่นไร ใครๆต่างก็รู้ เขาโหดเหี้ยมไร้ปรานี บางทีเธออาจจะถูกฆ่าตายก่อนจะได้เงินรางวัลจากองค์จักรพรรดิ
"พ่อบ้านคะ ข้าอยากจะสอบถามเรื่องการหย่าเอาไว้..ถามเอาไว้เฉยๆ.."
โจนาธานส่งยิ้มให้เธอ เขาดูเป็นเหมือนพี่ชายมากกว่าที่จะเป็นพ่อบ้านของคฤหาสน์ที่ยิ่งใหญ่อย่างโนอาห์มากกว่า และรอยยิ้มของโจนาธานมันคือรอยยิ้มที่ทำเอาเธอสยองไปพอสมควร เพราะเขามิได้ตอบเกี่ยวกับเรื่องการหย่าเลยแม้แต่น้อย
นั่นหมายความว่ายังไงกัน.เธอยังหย่าไม่ได้อย่างนั้นเรอะ!
ไม่เป็นไร เรื่องการหย่าค่อยๆคิดก็แล้วกัน ตอนนี้ควรจะหาทางตีสนิทกับเลียมให้มากขึ้น
อย่างน้อยก็ทำให้ความสัมพันธ์ของเธอกับเขามันดีมากกว่านี้
"ลุกขึ้นมาสิลีอา เล็งกระต่ายพวกนั้นแล้วปล่อยลูกธนูออกไป.."
"ข้าไม่ชอบการเข่นฆ่าเพื่อความสนุกเช่นนี้เลย ไม่เอาด้วยหรอก"
งานอดิเรกของเลียมคือการล่าสัตว์ ฟันดาบ และนอน มีสามอย่างเพราะว่าเขาไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้ เนื่องจากคำสั่งกักบริเวณขององค์จักรพรรดิเพราะอาการเจ็บป่วยจากคำสาปของเขา
"แล้วคิดว่าข้าทำให้เจ้าชอบรึไง! ไม่ชอบทำก็หนีไปสิ เกะกะ!"
"ก็ไม่ใช่ท่านรึไงที่ชวนข้ามา!"
"เจ้าบอกเองว่าเจ้าอยากจะมาดูว่าข้าทำอะไรบ้าง ก็นี่ไงความชื่นชอบของข้า"
ลีอาส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับวางธนูลง
"ถ้าจะโทษเจ้าก็ควรจะโทษสัตว์ตัวเล็กและอ่อนแอพวกนั้นสิ ที่พวกมันไม่คิดต่อสู้และวิ่งหนีอย่างเดียว"
เธอมองหน้าของเลียมอีกครั้ง
"ข้าขอภาวนาให้ท่านพบเจอปีศาจกระต่ายในเร็ววัน ถึงเวลานั้นอย่างวิ่งหนีก็แล้วกัน!"
"ชิ! คนเช่นข้าไม่คิดหนีอยู่แล้ว"
ลีอากำมือแน่น เธอเดินถอยหลังไปนั่งลงบนโต๊ะน้ำชาที่เตรียมเอาไว้
"ท่าทางท่านดยุคและดัชเชสจะดูสนิทกันมากขึ้นนะครับท่านโจนาธาน.."
"แน่นอนครับ ฝากไปบอกองค์จักรพรรดิด้วยว่าทางนี้ราบรื่นมาก ทั้งสองคนพูดคุยและหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานเลย อาจจะมีท่านดยุคตัวน้อยมาวิ่งเล่นใคฤหาสน์โนอาห์ในเร็ววัน"
พ่อบ้านของคฤหาสน์โนอาห์และคนสนิทขององค์จักรพรรดิกำลังยืนดูดยุคและดัชเชสที่กำลังล่าสัตว์ด้วยกัน แค่พวกเขาทั้งสองเริ่มคุยกันนี่ก็นับเป็นสัญญาณที่ดีมากแล้ว เพราะว่าท่านดัชเชสลีอาเป็นคนแรกที่มีชีวิตรอดออก หลังจากคืนวันแรกที่พบเจอท่านดยุค
บางทีนี่อาจจะเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของท่านดยุคเลยก็ได้ โจนาธานเชื่อมั่นว่ามันจะเป็นอย่างนั้น
.......
"ท่านน่ะ จะต้องมีความสุขมากๆนะคะ หลังจากนี้ท่านจะต้องยิ้มให้เยอะๆเข้าใจรึเปล่า?"
เพราะการได้รับการช่วยเหลือจากเฮเลน่า เขาถึงยังมีชีวิตรอดจากความตาย แน่นอนว่าเขาที่ลืมตาขึ้นมาจากการหลับใหลไปร่วมสัปดาห์ พอเห็นใบหน้าอันอ่อนโยนของเธอ เขาก็ตกหลุมรักเฮเลน่าในทันที
เธอคือบุตรสาวเพียงคนเดียวของท่านเคาน์โมเรย์
เขาพยายามทำทุกอย่าง ทั้งช่วยเหลือตระกูลโมเรย์ให้มีเส้นทางการเงินที่ดีมากกว่านี้ หรืออาจจะรวมไปถึงคอยช่วยเหลือเฮเลน่าอยู่ห่างๆด้วยความห่วงใย ความรักของเขาโอบล้อมรอบตัวเธอเอาไว้ โดยที่เขามิได้ปรากฏตัวออกมาหรือว่าแสดงตัวเพื่อที่จะรับความดีความชอบอะไรจากนาง เพราะการได้รักนางเช่นนี้มันก็ดีมากแล้ว เขาอยากจะรอให้นางเรียนจบก่อน ถึงเวลานั้นค่อยรักนางและ..ให้นางได้ทำความรู้จักเขา
แต่ทว่าหลังจากที่เขากลับมาจากสนามรบ นางและเออร์วินประกาศงานหมั้นขึ้นมาและจะแต่งงานกันในอีกไม่กี่เดือน เขาและเออร์วินไม่ถูกกันมานานมากแล้ว
จริงอยู่ที่องค์จักรพรรดิเลี้ยงเรามาด้วยกัน พระองค์อยากให้เรามีความสัมพันธ์กันอย่างพี่น้อง แต่ทว่าพระองค์กลับรักและเอ็นดูเขามากกว่าจนมันเกิดเป็นความน้อยใจของเออร์วิน เขาจึงพยายามหาทางออกมาจากพระราชวัง เพราะว่าเขาไม่อยากแย่งความรักขององค์จักรพรรดิไปจากเออร์วินอีกแล้ว
ทว่า..เจ้าหมอนั่นกลับ..แย่งเฮเลน่าไปจากเขา การปกป้องมากมายที่เขาทำให้เฮเลน่า เออร์วินกลับบอกกล่าวกับนาง ว่ามันเป็นคนทำ..
แล้วจะไม่ให้เขาเคียดแค้นได้อย่างไร ในเมื่อเฮเลน่าหลงรักคนที่ช่วยเหลือตระกูลโมเรย์ ช่วยเหลือพ่อของเธอและคนๆนั้นมันคือเขาไม่ใช่เออร์วิน!!