Love Mission SS1 : EP 1
1299 คำ
Love Mission SS1 : EP 1
"แฮ่กๆ นารา! โทษทีนะที่มาสายอะ พอดีหลงทางนิดหน่อย" ฉันบอกออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวสุดน่ารักของฉันกำลังยืนรอฉันอยู่ใต้อาคารเรียนรวมคณะวิศวะ
"อืม ไม่เป็นไร คิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องมาช้า" นาราเอ่ยออกมาอย่างยิ้มๆก่อนจะตบไหล่ฉันอย่างปลอบใจ
"ว่าแต่อ่านไลน์กลุ่มคณะแล้วใช่ปะ วันนี้มีประชุมปี1" นาราเอ่ย ฉันพยักหน้าหงึกๆ
จริงๆฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าประชุมปี1มันประชุมเกี่ยวกับเรื่องอะไร แต่เท่าที่จำได้น่าจะประชุมเกี่ยวกับงานรับน้องละมั้ง หรือไม่ก็เกี่ยวกิจกรรมที่ปี1เข้าใหม่จะต้องทำ
"นารา... ฉันจะเรียนวิศวะไหวมั้ยอะ แถมสาขาโยธาซะด้วย" ฉันบอกออกมาอย่างไม่ค่อยจะมั่นใจ นี่เป็นวันแรกที่ฉันมามหาลัย และฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาเรียนสาขานี้...
"อย่างแกเหรอ ไม่ไหวหรอก "
"ใจร้าย! ไม่เห็นจะต้องพูดตรงๆเลยก็ได้นี่นา "
ย้อนความไปนิดหน่อย... ฉันชื่อ แสนดี นิสัยค่อนข้างจะแสนดีเหมือนชื่อ (เอาเป็นว่าซื่อบื้อและไม่ค่อยจะทันคนเท่าไหร่ มักจะโดนกลั่นแกล้งเสมอ กระซิกๆ ) ฉันมีเพื่อนสนิทคนเดียวคือนารา อ๊ะ! แล้วฉันก็มีน้องชายชื่อ แสนแสบ นะ หมอนั่นแสบสมชื่อเลยละ!
เข้าเรื่องดีกว่า ก่อนที่ฉันจะเข้ามหาลัยปี1 ฉันเรียนอยู่ม.6 สายวิทย์-คณิต ห้องเดียวกับนารานั่นแหละ และด้วยความที่ฉันอ่านนิยายจำพวกพระเอกเรียนคณะวิศวะมาเยอะ
ฉันเลยมาลงเรียนพร้อมกับนารา แต่นาราไม่เหมือนฉันหรอกนะ ยัยนั่นอยากจะเรียนจริงๆ และด้วยความที่ฉันไม่รู้จะเรียนสาขาอะไร ก็เลยตัดสินใจเอาสาขาเดียวกับนารานั่นเอง!
โฮะๆ เจ๋งช่ะม่ะความคิดฉัน ฉันเรียนสาขาเดียวกับเพื่อนตัวเองก็ไม่ต้องไปหาเพื่อนใหม่ที่ไหนอีกแล้ว! ก็ว่าไปนั่น... แต่จากที่ฉันมองๆผู้ชายในสาขาเดียวกันแล้ว ฉันว่ามันไม่เหมือนนิยายสักนิด
"นี่ๆ เธอชื่ออะไรเหรอ" จู่ๆก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยทักขึ้น ตอนนี้ฉันกำลังนั่งประชุมในห้องประชุมของคณะวิศวะ
"ฉันชื่อแสนดี" ฉันบอกออกมาอย่างยิ้มๆ เราต้องสร้างความเป็นมิตรกับเพื่อนใหม่สินะ!
"ฉันชื่อ ฟ้า ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"อืมมม ฉันเรียนโยธานะ เธอเรียนสาขาอะไรเหรอ" ฉันถามออกมาอย่างสงสัย
"ฉันก็เรียนโยธาเหมือนกัน"
"น้องตรงนั้นนะ คุยอะไรกันค่ะ!!!" จู่ๆเสียงแหลมเปรี๊ยะของรุ่นพี่คนหนึ่งเอ่ยดังขึ้นมา ทำให้ฉันถึงกับสะดุ้งโหยง เอาแล้วไง! เผลอคุยดังไปหน่อยโดนพี่เขาชี้หน้าเลย
"อะ...เอ่อ หนูเปล่านะคะ" ฉันเอ่ยปฏิเสธ พลางเหลือบมองนาราที่ส่ายหัวเบาๆอย่างไม่อาจจะช่วยฉันได้
ฮือๆ ยังไม่ทันจะเริ่มอะไรเลยฉันก็โดนหมายตาแล้วเหรอเนี่ย!
"อย่ามาบ่ายเบี่ยงเลยค่ะ ลุกขึ้นเลยค่ะน้อง!" พี่คนนั้นเอ่ยบอกฉัน ฉันก็ต้องทำตามสิ แล้วทำไมฉันถึงโดนเรียกให้ลุกขึ้นคนเดียวละเนี่ย ทั้งๆที่ฟ้าชวนฉันคุยก่อนแท้ๆ แถมฉันเห็นเธอยังหัวเราะก๊ากกับเพื่อนคนอื่นอีก
ฮือๆ ฉันไม่อยากจะโดนแกล้งแบบนี้เลยอะ ทั้งๆที่คิดว่ามหาลัยจะไม่เป็นคนที่แสนดีเหมือนตอนเรียนม.ปลายอีกแล้วแท้ๆ เฮ้ออออ ชีวิตช่างโดนทำร้าย
"จำไว้นะคะว่าห้ามคุยตอนที่พวกพี่กำลังพูดอยู่ ที่พี่ให้น้องยืนขึ้นเพราะอยากให้เพื่อนๆดูไว้ว่าตัวอย่างที่ไม่ดีเป็นแบบไหน" พี่ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยเสียงดัง ฮือๆ ฉันเริ่มจะอายแล้วนะที่ต้องมายืนโชว์ตัวแบบนี้ แถมยังได้ยินเสียงซุบซิบของคนอื่นๆอีกต่างหาก เฮ้อออ! จบแล้วชีวิตมหาลัยของฉัน
"ขอโทษค่ะ หนูจะไม่ทำอีกแล้ว "
หลายวันต่อมา...
วันรับน้องที่รอคอยก็ได้มาถึง(?) ตอนนี้ฉันก็กำลังนั่งฟังพวกพี่ๆเขาพูดเกริ่นการรับน้องกันอยู่ เอาจริงๆก็ฟังหูซ้ายทะลุหูขวานั่นแหละ ไม่ค่อยได้สนใจอะไรมาก
"น้องแสนดี ทำไมไม่ตั้งใจฟังพวกพี่พูดกันค่ะ!" พี่ผู้หญิงคนเดิมเพิ่มเติมคือโหดกว่าเดิมเรียกชื่อฉัน ทำให้ฉันสะดุ้งโหยง เดี๋ยวๆ ครั้งนี้ฉันไม่ได้คุยอะไรกับใครเลยนะ
"เอ่อ หนูก็ตั้งใจฟังอยู่นะคะ" ฉันบอกออกมาตามตรง
"พี่เห็นน้องเหม่อลอยอยู่ค่ะ ลุกขึ้นๆเลย พี่จะทำโทษ" พี่ผู้หญิงไม่ฟังคำพูดของฉัน ก่อนจะสั่งให้ฉันไปลุกขึ้นเต้นท่าไก่ย่าง
โถ่เอ๊ย! ยุคสมัยนี้ยังต้องมาเต้นท่าบ้าบอแบบนี้อีกเหรอ
"พอแล้วค่ะๆ น่าเกลียดมาก ตบมือให้น้องเขาหน่อยค่ะ" พี่ผู้หญิงคนเดิมเอ่ยก่อนจะหัวเราะร่าอย่างสะใจ แล้วก็ให้ฉันนั่งลงเหมือนเดิม
"ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาน่ารักดีนะ แต่เต้นห่วยชะมัด"
"เออ นั่นดิ คิกๆ ตลกว่ะ"
"อยากจีบยัยนั่นชะมัดเลยว่ะ นมใหญ่ใช้ได้"
"นั่นดิ อยากลองสักครั้งนึงว่ะ 55555"
เสียงซุบซิบนินทราเอ่ยดังออกมาจากปากของหลายๆคน ฮือๆ ตอนนี้ฉันกลายเป็นตัวตลกของคณะไปซะแล้ว ฉันไม่ค่อยชอบกิจกรรมบันเทิงใจแบบนี้เท่าไหร่เลย
"นะ...นี่ทำอะไรนะนารา"ฉันถามออกมาอย่างสงสัยเมื่อจู่ๆนาราก็เอามือมาปิดหูฉัน
"ฉันรู้ว่าแกกำลังคิดมากอยู่ อย่าไปฟังพวกผีๆซุบซิบนินทราเลย" นาราบอกก่อนจะมองแรงให้กับพวกที่กำลังนินทราฉันอยู่
หลังจากนั้นไม่นานกิจกรรมรับน้องก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจัง
ฉันไม่ได้โดนรุ่นพี่คนไหนแกล้งอีกแล้ว และฉันก็ได้สนุกกับกิจกรรมที่ทำด้วย และหลังจากวันนั้น ทำให้ฉันได้มีเพื่อนเพิ่มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว แต่ยังไงเพื่อนสนิทของฉันก็คือนาราคนเดียว! แต่ใครจะคิดละว่าการที่มีคนรู้จักฉันมากขึ้นและฉันได้เพื่อนเพิ่มมันจะทำให้ชีวิตของฉันแทบจะเป็นบ้า
"นี่ๆแสนดี ขออยู่กลุ่มเดียวด้วยได้มั้ยอะ" เสียงหวานใสของเพื่อนคนหนึ่งเอ่ยดังขึ้น
"ได้สิ" ฉันตอบตกลง
"แสนดี ช่วยฉันทำรายงานหน่อยดิ ตรงนี้ฉันหาข้อมูลไม่ได้เลย" หลังจากนั้นไม่นานก็มีเพื่อนคนอื่นๆเข้ามาขอความช่วยเหลือจากฉันกันหลายคน
"อืม ได้สิ" ฉันได้ตอบตกลงโดยที่ไม่อาจจะปฏิเสธได้ลงคอ
"แสนดี วันนี้ช่วยไปต่อแถวร้านข้าวให้ฉันหน่อยดิ คนมันเยอะ เดี๋ยวฉันนั่งเฝ้าโต๊ะให้" ขนาดเรื่องบ้าๆแบบนี้ก็ยังมาขอให้ฉันช่วย...
"หืม... ได้สิ" ฉันก็ไม่อาจจะปฏิเธได้ตามเดิม
"แสนดี งานกลุ่มฉันทำส่วนของตัวเองยังไม่เสร็จเลย ฝากที่เหลือหน่อยนะ"
"อืม ก็ได้..."
"แสนดี วันนี้เธอช่วย..."
"แสนดี ไปขอเบอร์รุ่นพี่คนนั้นให้หน่อยสิ....."
"แสนดี ฉันอยากจะให้เธอทำ...."
"พอสักทีได้มั้ย ถึงฉันจะชื่อแสนดีแต่ฉันก็ไม่อยากจะทำตัวแสนดีกับพวกเธอแล้วนะ ฉันไม่ไหวแล้ว!!!!!!!!!!"
- ผู้เขียน
