หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก

หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก ตอนที่ 3 : พี่วิน น้องนาย

หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก ตอนที่ 3 : พี่วิน น้องนาย

“หลังจากเลิกเรียนคลาสสุดท้าย พี่ขอเชิญน้องทุกคนไปรวมกันที่ห้องซ้อมเชียร์ด้วยนะครับ”

เสียงรุ่นพี่ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบของน้อง ๆ ปี1ที่น่ารักอย่างพวกฉัน แต่ล่ะคนโคตรเก๊กเลยว่ะ ถามจริงพี่ไม่เมื่อยหน้าบ้างเหรอ? เห็นแล้วเพลียอยากมีเมียนมโตต หือออพูดแล้วของมันขึ้น!!

“กลุ่มพี่ปี 3 แม่งหน้าโหดชิบ”

ไอ้ปังมันกระซิบเบา ๆ ให้ฉันกับไอ้ไมล์ฟัง นินทาขนาดนี้ฉันว่าพี่เขาต้องมีจามบ้างแหละ

“เออฉันก็คิดแบบนาย”

ไอ้ไมล์พูดขึ้นมาบ้าง พี่โหดนะหนูไหวเหรอ กร๊ากกกไอ้สัสฉันขำ5555 นี่พยายามฝืนยิ้มสุดตีนแล้วนะ ไม่งั้นเดี๋ยวพวกรุ่นพี่แม่งเล่นฉัน

“ไอ้นาย พี่ที่ยืนหน้าประตูเขามองนายอะ”

ไอ้ปังมันพูดขึ้นแล้วชี้ไปทางพี่ปี 3 คนหนึ่งที่ยืนพิงประตูอยู่ เออไม่มองสิแปลก ก็นั่นมันโจทย์เก่าฉันเอง!! ไอ้สัสฉันอุตส่าห์ไม่สนใจแล้ว นายจะทักขึ้นมาหาพ่อนายเหรอว่ะปัง!! ถ้ามันเดินมาทวงเสื้อฉันนะนายงง!! ฉันจะขอแช่งให้นายไม่มีผัวไปตลอดชาติ!!

“ไอ้เชี่ยปัง นายจะชี้หาพ่อนายเหรอ”

ฉันตีมือไอ้ปังแล้วเหลือบมองไปที่ไอ้หน้าโหดที่ยืนพิงประตูอยู่ ถ้ายืนแล้วเมื่อยมากมา ซบอกพี่นายคนนี้ได้นะหนู ฉันล้อเล่นไอ้สัสส แม่งยังไม่ทันพูดอะไรออกไปเลย เสือกมองเหมือนรู้ว่าฉันนินทา!! คนหรือหมาหูดีชิบหาย

“หวังว่าน้อง ๆ คงให้ความร่วมมือกับพี่นะครับ แล้วเจอกันที่ห้องเชียร์ ห้ามขาดห้ามสาย”

พูดจบก็เดินเก๊กหน้าโหดๆออกไปจากห้องทันที ทำไมเป็นพี่ว๊ากแล้วมันต้องดึงหน้าตลอดเลยเหรอ น้องเจ้านายคนนี้ไม่เข้าใจ //ทำหน้าตาบ้องแบ๋ว อันนี้ฉันแกล้งเป็นไอ้ปังอยู่นะอย่าตกใจ5555

“นายฉันอยากโดดเชียร์ว่ะ”

ฉันหันไปตามเสียงพูดของไอ้ไมล์ แหม๋ไอ้สัสส นายนี่ห้าวตีนจัดเลยนะยังไม่ทันได้เข้าสักครั้ง คิดเรื่องโดดแล้วไอ้เวรนี่แม่ง เออฉันก็อยากโดด!! แต่ติดตรงนี้ไอ้หน้าเถื่อนนั่นมันจะฆ่าฉันก่อนไง นายเห็นสายตามันไหมเพื่อน!! สายตาที่แม่งมองมาแล้วบอกฉันว่า ถ้ามันไม่เห็นฉันในห้องเชียร์ ฉันตายยย!!! ฉันไม่ได้คิดไปเองนะ แต่สายตาแม่งสื่อมาบ้างนี้จริงๆ

“โดดพ่องงงง !!”

ฉันกับไอ้แรดน้อยตะโกนด่าไอ้ไมล์พร้อมกัน ตัวแค่นี้หัดเปรี้ยวตีน 160 กว่าๆ แบบพวกนายจะสู้ใครได้ นายดูคนสูง 180 แบบฉัน!!! เออฉันกลัวไอ้หน้าเถื่อนนั่น จบนะสัส แยกย้ายไม่ต้องล้อฉัน!!

“นายไม่ได้ยินที่พวกพี่เขาบอกเหรอว่าห้ามขาด ห้ามสาย”

ฉันทำหน้าจริงจังใส่ไอ้ไมล์ ถ้าอยากอยู่รอดจนจบปี 4 อย่าพึ่งเปรี้ยวตั้งแต่ตอนนี้ เข้าใจไหมไอ้หนู

“ฉันว่านะต้องหาคนมาคุมความประพฤตินายแล้วล่ะ”

นั่น แรดน้อยฉันเอาแล้ววว คิดจะคลุมถุงชนให้เพื่อนเหรออ หน้าตานายเจ้าเล่ห์มากไอ้สัสปัง ฉันเป็นไอ้ไมล์ฉันก็กลัวคนแบบนาย

สุดท้ายพวกแม่งสองตัวก็มานั่งเถียงกันเรื่องไร้สาระเหมือนเดิมจน ไอ้ไมล์เป็นคนยอมแพ้ แล้วหันหน้าไปสนใจอาจารย์ที่กำลังตั้งใจสอนทิ้งให้ ไอ้ปังโวยวายอยู่คนเดียว สรุปคือในกลุ่มฉันปกติที่สุดสินะ เฮ้ออออ.....เกิดมาหล่อก็ทำใจลำบาก แล้วยังต้องมาดูแลเพื่อนสติไม่ดีแบบพวกนายอีก คนหล่อหนักใจแล้วนะ

ห้องเชียร์คณะวิศวกรรมศาสตร์

“สวัสดีปี 1 ฉันอัศวิน เป็นรุ่นพี่ปี3 การรับน้องครั้งนี้ฉันหวังว่าพวกคุณจะให้ความร่วมมือกันอย่างเต็มที่นะครับ”

พึ่งรู้ว่าหน้าโหดๆแบบนี้จะชื่ออัศวิน งี้ก็ต้องขี่ม้าขาวไปรับเจ้าหญิงด้วยป่ะว่ะ5555 ขำว่ะชื่อกับหน้าตาแม่งไปคนล่ะทางกันเลย แต่แอบตกใจตรงที่ไอ้หน้าเถื่อนนี่มันเป็นพี่ว๊ากแล้วยังเป็นรุ่นพี่ฉันตั้ง2ปี แถมเวลาพูดแบบนี้มันยิ่งดูโหดเถื่อนขึ้นกว่าเดิมแต่ก็โคตรเกรี้ยวกราดใจฉันเลยว่ะ!!

“ไอ้นาย พี่อัศวินนั่นไงคนที่มองนาย”

ไอ้ปังกระแซะไหล่ฉันให้มองหน้าไอ้เถื่อน ฉันรู้ว่าเขามองแต่นายช่วยอย่าทำตัวมีพิรุธให้เขาด่าได้ไหมม

“เขาก็มองทุกคนไหมวะ”

ถึงจะรู้ว่ามันจงใจมองแค่ฉันแต่ก็ต้องแถเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง ใจฉันบางเวลาได้สบตาผู้ชาย กรี๊ดดดหล่ออ่ะ

“แต่เขามองนายโคตรบ่อยเลยนะไอ้นาย”

ไอ้สไมล์นี่ก็อีกตัว เวลาเรียนพวกนายตั้งใจกันขนาดนี้ไหมตอบบ!!! รู้แล้วเว้ยว่ามอง แต่คือฉันกำลังเมินมันอยู่ไง!

“ตรงนั้นคุยอะไรกันครับ !!”

นั่นไงไแจ็คพอตแตก วันนี้ฮือออไอ้สัสสมันมองจ้องฉันอีกแล้วว

“เชี่ย!!”

“เวรล่ะ”

“ตายแน่ๆฉัน”

เสียงแรกไอ้ไมล์ตามมาด้วยไอ้ปังแล้วก็ตบท้ายด้วยฉัน งานหยาบอีกแล้วฉัน

“ฉันถามว่าพวกคุณคุยอะไรกัน”

อย่าเสียงดังสิเว้ยยย ตกใจนะรู้ไหม ช่วยอ่อนโยนกับเด็กผู้หญิง ตาดำๆ แบบฉันนิดหนึ่งได้ไหมไอ้เถื่อน แต่ถึงยังไงฉันก็หลบสายตามันไม่ได้เดี๋ยวหาว่าอ่อนอีก เอาสิจ้องมาจ้องกลับ วินๆ เออวินที่ไม่ได้แปลว่าอัศวิน อย่ามาจิ้นนะฉันไม่อิน!!

“.....”

จังหวะนี่คือเงียบกริบทั้งห้องเชียร์ โดยเฉพาะไอ้ปังที่เหงื่อแตกพลัก เมื่อกี้เหมือนฉันได้ยินเสียงยุงบินอยู่ข้างหูด้วยว่ะ ถ้าไม่ติดว่าเล่นเกมจ้องตากับไอ้เถื่อนนี่อยู่นะแม่จะตบให้ตายคามือ

“ปี 1 ทั้งหมดยืนขึ้น ในเมื่อเพื่อนคุณไม่ตอบผม งั้นก็รับผิดชอบร่วมกันให้หมด”

เดี๋ยวๆมันเกี่ยวอะไรกับคนอื่นๆว่ะ!! ทำแบบนี้มันไม่เกินไปเหรอคิดว่าเป็นรุ่นพี่จะทำอะไรกับรุ่นน้องก็ได้สินะ แม่งปกติไม่ค่อยชอบหน้าอยู่แล้วพอเจอแบบนี้บอกตรงนี้เลยว่าเกลียดสัส

“฿#@@&&€”

เสียงปี 1 หลาย ๆ คนโวยวายขึ้นมาที่ต้องโดนทำโทษทั้งทีตัวเองไม่มีความผิด

“เดี๋ยวก่อนค่ะ เรื่องนี้ฉันเป็นคนผิด ฉันจะโดนลงโทษคนเดียว”

ฉันลุกขึ้นยืนประจันหน้าอัศวิน เอาสิฉันไม่เรียกนายว่าพี่แล้ว เออ..ปกติก็ไม่ได้เรียกอยู่แล้วนี่หว่าา ช่างแม่ง ตอนนี้หัวกำลังอุ่นอีกนิดจะเดือดล่ะ

“ฉันก็ผิดค่ะ!!”

ฉันหันหน้าไปมองไอ้ปังกับไอ้ไมล์เล็กน้อย ไอ้บ้า นายจะพูดขึ้นมาทำไม ตัวแม่งสองคนเท่าขี้มดโดนทำโทษนิดเดียวก็ไม่ไหวแล้ว สู้ให้ฉันโดนคนเดียวดีกว่า นี่ไม่ได้เป็นห่วงเพื่อนเลยนะ เปล๊าานะเปล่าเลย

“รักเพื่อนกันดีนิ งั้นผมจะให้พวกคุณไปวิ่งออกกำลังกายสักหน่อย 3 รอบสนามเป็นไง”

พูดมาได้3รอบสนาม ไอ้เหี้ยสนามบอลไม่ใช่สนามเทนนิส เฮ็งซวยที่สุด!! แล้วฉันทำอะไรได้ล่ะ นอกจากกลับหลังหันแล้วออกไปวิ่งตามที่ไอ้เถื่อนสั่ง เล่นฉันตั้งแต่วันแรกที่เจอจนวันนี้

“ฉันเหนื่อยว่ะ!!”

นั่นไงฉันว่าแล้ว คนแรกที่บ่นขึ้นมาก็คือไอ้แรดน้อย ถามจริงง นายวิ่งถึงหนึ่งรอบรึยัง ดูแบบฉันสิข้าวเช้าไม่แดกมาวิ่งกลางแดดเปรี้ยงๆ ว่าแต่โลกแม่งก็หมุนได้จริงๆว่ะ รู้สึกยิ่งวิ่งโลกแม่งยิ่งเหวี่ยง

“ไอ้นาย นายไหวไหม หน้านายซีดๆนะ”

เหมือนเสียงไอ้ไมล์จะพูดอะไรขึ้นมาสักอย่าง แต่ฉันฟังไม่ถนัดรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยไหวเลยว่ะ ยิ่งพอเงยหน้าขึ้นมองแดดตอนนี้ ฉันว่าตัวเองคงจะ....

“ไอ้นาย!!”

เสียงใครว่ะ....เออช่างมันก่อนแล้วกัน ตอนนี้ฉันง่วงของีบก่อนนะ....

“เป็นไงมั่งนาย ดีขึ้นไหม”

ฉันกระพริบตาปริบๆ มองไอ้ไมล์ อะไร ฉันเป็นอะไร แล้วมายืนมุงฉันกันเพื่อ?? ฉันแค่ของีบแป๊บเดียว ทำหน้าเหมือนฉันจะตาย บ้าบอมีเพื่อนแบบนี้ไม่ไหวๆ

“พวกฉันตกใจหมดตอนนายเป็นลม”

ฉัน เป็น ลม!! ฉันนี่นะ!! ฉันหรออ!!! กรี๊ดดดบ้าเอ๊ยย แม่ง ถ้าเมื่อเช้าซื้อหมูปิ้งเข้ามากินทันนะ ฉันคงไม่ต้องเป็นลมกลางสนามบอลให้เพื่อนตัวเท่าหมากระเป๋าสองตัวแบกมาหรอก เสียเชิงคนเท่หมด แต่ตัวต้นเหตุหลักคงจะเป็นไอ้อัศวินนั่นมากกว่า ไอ้พวกไม่รู้จักแดดประเทศไทย!! ไอ้หน้าเถื่อน!! ไอ้หน้าปลากระโห้!!

ครืด....ครืด....ครืด....

“โหล/ ปังอยู่กับเพื่อน/ ไอ้นายกับไอ้ไมล์/ โอเคๆ”

สงสัยพี่เปอร์โทรหาไอ้ปังมั้ง ว่าแต่พวกมันสองตัวนี่ก็เก่งเหมือนกันนะที่แบกฉันตัวเท่าช้างมาห้องพยาบาลได้ นับถือใจจริง ๆ ฉันโคตรรักพวกนายเลยไอ้หมากระเป๋าทั้งสอง

หลังจากไอ้ปังวางสายมันก็หันมาคุยกับฉันว่าวันนี้เป็นวันเกิดของ พี่เปอร์ พี่มันชวนไปกินเหล้าที่ผับ แต่สุดท้ายก็มีแค่ไอ้ปังกับไอ้ไมล์ที่ไปเพราะฉันว่าตัวเองคงจะไปนั่งกินเหล้าต่อไม่ไหว เมื่อเช้าข้าวไม่ได้กิน เที่ยงมาก็ไม่ได้กิน!! เสือกเป็นลมด้วย!! เรื่องนี้ใครจะรู้ก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ไอ้เถื่อน!! ฉันสั่งห้ามเด็ดขาดเลย!! พวกคุณก็อย่าไปบอกล่ะ ถือว่าเป็นความลับระหว่างพวกเรา

ทุกคนแยกย้ายกันกลับหมดแล้วก็คงเหลือแต่ฉันแล้วสินะ....แอมโมเนียร์เหี้ยนี่ก็เหม็นชะมัด ถามจริงว่ามันช่วยให้ดีขึ้นหรือว่าทำให้อาการแย่ลงกว่าเดิม

“ไง”

มารผจญมาแล้วว สรุปฉันก็หนีไอ้เถื่อนนี่ไม่พ้นอยู่ดี ชาติที่แล้วไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ชาตินี้ถึงต้องมาเจอกัน

“ถามไม่ตอบ เป็นลมหรือเป็นใบ้?”

“เป็นใบ้อะไร!!”

ฉันหันหน้ามาตะโกนด่ากลับ แล้วมันรู้ได้ไงว่ะว่าฉันเป็นลม? หรือว่าเห็นตอนเพื่อนแบกฉันมา?

“อ้าวพูดได้แล้วเหรอ”

“อย่ากวนได้ป่ะ มีอะไรรีบพูดมา”

หงุดหงิดแล้วนะ จะลิ้นเล่นห่าไรนักหนา อย่าให้เจ้านายคนนี้ต้องด่านะสัส ว่าจะไม่หยาบแล้ว เสียลุคหมด

“ขอบคุณสักคำ?”

“ขอบคุณเรื่อง?”

พูดอะไรของแม่งว่ะ ขอบคุณอะไร มันมาช่วยอะไรฉันตอนไหนหรือว่าหาเรื่องกวนประสาท

“ฉันแบกเธอมาหนักขนาดนี้ ขอบคุณสักคำมันยากตรงไหน”

“ห๊ะ!!”

ฉันอ้าปากค้างอย่างตกใจ เดี๋ยวนะ ฉันหรือนายที่เข้าใจผิดว่ะ!! จะว่าไปเพื่อนฉันแต่ล่ะคนตัวเท่าหมากระเป๋า มันจะแบกฉันมายังไง นายนี่มันโง่จริงๆไอ้นาย!

“อย่าอ้าปากนาน น้ำลายเธอไหลน่าเกลียด”

ว่าแล้วนิ้วเรียวก็ยัดเข้ามาในปากฉัน อี๋!! เค็ม ยัดมาให้กัดเล่นเหรอ!!

“เออขอบคุณ! พอใจยัง”

ฉันพูดกระแทกเสียงออกมา แม่งเอ๊ยยย นี่ฉันต้องมายอมไอ้เถื่อนอีกแล้วเหรอเนี่ยย โคตรไม่ใช่ตัวแกเลยว่ะนาย

“ยัง”

“มีอะไรก็รีบพูดมาได้ป่ะฉันจะกลับบ้าน”

อะไรแม่งจะวุ่นวายขนาดนี้

“เธออยู่ปีอะไร”

คำถามควายๆอีกแล้ว มันก็เห็นว่าฉันนั่งอยู่ในห้องเชียร์ฟังมันบ่นยังเสือกมาถามว่าฉันอยู่ปีอะไร

“ปี1” แต่สุดท้ายก็ต้องตอบแม่งไปอยู่ดีเพราะถ้ามั่วแต่กวนตีนกันไปมาวันนี้ฉันคงไม่ได้กลับบ้าน

“แล้วฉันล่ะอยู่ปีอะไร”

ฉันว่าคำถามนี้นายกวนตีนล่ะนะไอ้เถื่อน คนเหี้ยไรไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ปีอะไร ทำไมเมื่อกี้เดินสะดุดฝุ่นหัวทิ่มความจำเสื่อมเหรอ?

“ปี 3 ไง ถามจริงกวนตีนเหรอ?”

ฉันเลิกคิ้วถามกลับไปแต่ก็ได้รับหน้าตาเถื่อนๆที่ไร้อารมณ์ตอบกลับมา

“เธอรู้ แต่เธอยังพูดแบบนี้นี่นะ”

“ฉันพูดอะไรผิดตรงไหน”

รู้นะว่าตัวเองทำอะไรผิด แต่ฉันมันเป็นพวกไม่ค่อยชอบให้ใครมาข่มด้วยสิ ช่วยไม่ได้ทำตัวให้ฉันอยากด่าเอง

โอ้ยย!!

“นายจะดีดปากฉันทำไม!”

แสบๆคันๆเหมือนมดกัด แต่มดแม่งตัวยักษ์กัดฉันจนปากแดง!! ไอ้สัสส ดีดปากขนาดนี้เอาปากฉันไปเล่นที่บ้านเลยไหม

“ฉันเป็นรุ่นพี่อย่าให้เห็นว่าเธอพูดจาแบบนี้อีก แล้วเรื่องเสื้อ ฉันไม่เอาคืนแล้วนะ บ้านฉันรวย”

ขอเวลาอึ้ง3วิ 1 2 3 ไอ้เหี้ยยยย!! แล้วนายให้ฉันนั่งซักหาพ่อนายเหรออ นายตอบสิ ตอบบบฉัน!!! ไอ้หน้าเถื่อนนฉันจะกลับบ้านไปเผาเสื้อนาย!!

“อีกอย่างนะเรียกฉันว่า พี่วิน เข้าใจนะครับน้องนาย”

ฉันชูนิ้วกลางใส่พร้อมกับแลบลิ้นปรินตา ฝันไปเถอะว่าฉันจะเรียก!!

“อีกเรื่อง”

เหี้ยไรอีกกก!! ฉันนึกว่ามันจะไปแล้วนะ แม่งฉันหุบลิ้นเก็บนิ้วแทบไม่ทัน เออเมื่อกี้ฉันเก่งแต่ลับหลังจะทำไมล่ะ พวกคุณมีปัญหาเหรอ? ถ้ามีก็มาสิมาต่อยหน้าไอ้อัศวินนั่นเลย มาสิมาเลยยย ไม่ได้ท้านะ!! แต่อยากให้มา5555

“กินน้อยๆ บ้างนะตัวเธอโคตรหนัก”

ฉันจะฆ่าานายไอ้เถื่อน!!! นายเข้าใจคำว่ากล้ามเนื้อไม่ใช่ไขมันป่ะ!! แล้วอีกอย่างนะ ใครมันใช้ให้นายแบกฉันเล่าา!!!

______________________________