[ KING :: PART ]
"พี่ช่วยอยู่ดูเเลฉันก่อนได้ไหม.."
ผมขมวดคิ้วมองเธอที่รั้งเเขนผมเอาไว้ เเต่พอผมไม่ได้ตอบอะไรไปคนตัวเล็กก็ก้มหน้าลงเเล้วยอมปล่อยเเขนผมออก
สายตาเเบบนั้นมันหมายความว่ายังไงวะ หวังว่าเธอคงจะไม่ได้คิดเหมือนอย่างที่ผมคิดหรอกนะ
เพราะถ้าเป็นเเบบนั้น ..ผมก็กลัวเธอจะเสียใจ
ผมบอกตั้งเเต่เเรกเเล้วว่าผมไม่ใช่คนดี ผมเข้ามายื่นมือช่วยเหลือเพราะพ่อของเธอเเล้วก็เพื่อช่วยเหลือคนที่มีบุญคุณกับครอบครัวผมเหมือนกัน
ผมให้เธอได้ทุกอย่างยกเว้น
..รักที่จริงใจ
"วันนี้ฉันมีเรียนบ่าย ฉันอยู่ได้เเค่นั้น"
"อื้ม.."
เธอดูไม่เหมือนวันเเรกที่รู้จักกัน ถึงเเม้วันที่พบกันมันจะเริ่มต้นด้วยการที่ผมใส่อารมณ์มากไปหน่อยก็ตาม พอได้อยู่ใกล้กันเเบบนี้เบบี้ก็เป็นเด็กที่น่ารักคนนึงเหมือนกัน
บางทีสิ่งที่ผมเห็นครั้งเเรกอาจไม่ใช่ตัวตนของเธอก็จริง เเต่ความเเสบก็ใช่ย่อย
ถ้าไม่ใช่ลูกเพื่อนพ่อคงไม่รอดผมนานเเล้ว ฮึ
