[BABY :: PART]
ฉันนั่งมองคนตัวสูงที่กำลังคุกเข่ากับพื้นทำเเผลที่หัวเข่าอย่างเบามือ พอขึ้นห้องมาเขาก็เอาเเต่เงียบไม่พูดอะไร เขาเป็นโรคอะไรกันเเน่ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้ายใส่ฉันจะปรับอารมณ์ไม่ทันอยู่เเล้วนะ
ที่สำคัญในห้องมีผู้หญิงที่ฉันเจอเมื่อวานอยู่ด้วย เธอดูอัธยาศัยดีเเถมยังทำอาหารเก่งอีกต่างหาก ไม่เเปลกใจเท่าไหร่เลยถ้าสายตาเขาตอนนั้นจะดูอาลัยอาวรณ์ขนาดนี้
"เวลาพูดอะไรฟังกันบ้างก็ดี"
"อืม.."ฉันขานรับในลำคอก่อนจะเบือนหน้าหนีเขาที่เงยหน้าขึ้นมามองฉัน เเผลจากความฉลาดน้อยของฉันเองนี่เเหละ โลกมันหมุนตอนฉันลงไปหาอะไรกินข้างล่างไง ยังไม่ทันจะเดินไปถึงเซเว่นเลยฉันดันวืบซะก่อน
"พรุ่งนี้ไปเรียนไหวหรือเปล่า"
"ไหว"
"ก็ดี"
คนตัวสูงมองฉันเหมือนไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ ก่อนจะลุกขึ้นกระตุกเเขนฉันเบาๆให้ลุกขึ้นไปกินข้าวด้วยกัน เเต่ฉันไม่ยอมลุก ไม่ได้อยากจะทำนิสัยไม่ดีใส่ ก็เพราะผู้หญิงคนนั้นทำให้ฉัน
