พบคนพาล…7/2
1679 คำ
“ทำไมล่ะ ฉันว่าคอนโดแรกที่ไปดูมันออกจะไกลจากที่ทำงานนะ รถไฟฟ้าก็ไม่ผ่าน ถึงสภาพโดยรวมรอบ ๆ จะโอเค แต่พอจะเข้าเมืองก็เจอรถติดนะแก ทำไมสนใจที่แรกล่ะ”
“อืม...มันใกล้โรงเรียน”
แทนตาตอบแล้วหลบสายตาแหลมคมของเพื่อนสาวที่จ้องมองคล้ายกำลังจับสังเกตบางอย่าง สีหน้าท่าทางของแทนตากับปัญหาของเธอในเวลานี้คนฉลาดอย่างชาช่ามีหรือจะดูไม่ออก ถ้าเพื่อนสาวตัวเปล่าเล่าเปลือยหาที่อยู่ใหม่ที่ไหนก็อยู่ได้โดยไม่ต้องคำนึงถึงปัจจัยอะไรพวกนี้ แต่อยู่ ๆ อยากได้คอนโดที่อยู่ใกล้โรงเรียนถ้ามองไม่ออกก็โง่เต็มทน
“นี่แก...”
ชาช่าถอนหายใจ รู้สึกอิ่มขึ้นมาทันที แต่ช่างเถอะอาหารที่สั่งมาก็หมดไปหลายจานแล้ว บางจานเกลี้ยงไม่เหลือแม้เศษผักที่ตกแต่งเหลือแต่ใบตองรองจานที่กินเข้าไปไม่ได้แม่ครัวคงดีใจแล้วล่ะ
“แล้วเรื่องงานล่ะ”
“ฉันก็คิดไว้แล้ว คงจะไม่มายืนไลฟ์ต่อ แต่แกไม่ต้องถามนะว่าฉันจะไปทำอะไร เพราะตอนนี้ฉันก็ยังไม่ได้คิดไว้ รอหาที่อยู่ใหม่ได้ก่อนแล้วค่อยคิด แล้วแกอย่าเพิ่งบอกใครนะช่า ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้”
แทนตากำชับเพื่อนหญิงของเธอ ชาช่าถอนหายใจแล้วพยักหน้า อดที่จะถามไม่ได้
“แล้วผัวแกเขารู้รึยัง”
“ไม่”
“ไม่นี่คือยังไม่ได้บอก ไม่คิดจะบอก หรือไม่รู้ว่าจะบอกดีมั้ย”
“ยังไม่รู้ว่าบอกมั้ย ขอรอดูสถานการณ์ก่อนนะ ว่าเขาสมควรจะเป็นพ่อของลูกฉันรึเปล่า แต่แกไม่ต้องห่วงอะไรฉันเรื่องนี้หรอก ลูกคนเดียวฉันเลี้ยงเองได้”
“ไหนแกเคยบอกว่าไม่อยากมีลูก”
“ก็ตอนนี้มันมีแล้วไง ยังไงเขาก็มาเกิดเป็นลูกฉันแล้ว ฉันไม่มีความคิดที่จะเอาออกหรอก ฉันมีปัญญาเลี้ยง” คนที่กำลังจะเป็นแม่เอ่ยอย่างมั่นใจ
ชาช่าได้แต่ถอนหายใจ
“เอาเถอะ ยังไงแกก็มีฉันนะ มีอะไรให้ช่วยก็บอก ฉันไม่ทิ้งแกหรอก”
“ขอบใจแกมากช่า ไม่มีแกฉันคงเคว้งกว่านี้”
ออกจากร้านอาหารทั้งสองคนก็เดินดูของในห้างไปเรื่อย ๆ ไม่รีบร้อน นาน ๆ จะมีเวลาว่างแบบนี้สักที ได้อยู่กับชาช่าที่ช่างสรรหาเรื่องมาเล่าพร้อมความคิดเห็นในมุมต่างทำให้แทนตายิ้ม หลุดขำ ลืมความเศร้าหมองไปได้บ้าง ก่อนกลับชาช่าก็พาแทนตาไปที่ชอปเสื้อผ้าที่ตั้งใจมาดู
“นี่ไงแก เสื้อตัวนี้ที่ดูไว้ ตอนมันไม่ลดตั้งสามพันตอนนี้ลดแล้วเหลือสองพันกว่าก็โอเคอยู่นะ แกว่าสวยมั้ย”
ช่าช่าหยิบเสื้อตัวหนึ่งออกมาจากราวแขวน หันไปทาบเสื้อกับตัวเองหน้ากระจก เป็นเสื้อสไตล์เชิ้ตแขนยาวแบบกึ่งโอเวอร์ไซซ์ แต่เก๋ที่ผ่าด้านหลังสูงและมีสายขนาดเล็กสำหรับผูกเพื่อไม่ให้เสื้อแยกออกจากกัน เนื้อผ้าสวย ตัดเย็บดี
“อืม ก็เหมาะกับแกดีนะ ผ้าก็ดีด้วย”
“เออ เหลือตัวเดียวไซส์เดียวแบบนี้ต้องจัด”
“เอาเลยแก ตัวนี้ผ่าน ฉันเชียร์”
แทนตาเห็นด้วยว่าเสื้อตัวนี้เหมาะกับเพื่อนหญิงพลังหญิงของเธอ
“งั้นฉันเอาไปจ่ายตังค์เลยนะ จะได้กลับกัน”
“อื้อ”
แทนตาตอบรับ แต่พอชาช่าจะเดินไปที่เคาน์เตอร์ชำระเงินกับพนักงานหญิงสาวคนหนึ่งก็เดินออกมาจากมุมลับของร้าน ท่าทางเชิดหยิ่ง ใบหน้าสวยที่แต่งแต้มแบบเมกอัปโนเมกอัปมีรอยยิ้มเหยียด บอกกับคนทั้งสองว่า
“ต้องขอโทษด้วยค่ะ เสื้อตัวนี้มีคนจองแล้ว”
แทนตาหันไปเห็นหน้าองค์อรและจำเธอได้ทันทีตั้งแต่ที่อีกฝ่ายเดินออกมาจากมุมแล้วแม้ว่าทรงผมของเธอจะต่างไปจากที่เจอกันวันนั้น แต่แทนตาไม่ได้สนใจเพราะไม่เคยไปยุ่งเรื่องของปุณวริทธิ์กับผู้หญิงของเขา คิดไม่ถึงว่าฝ่ายนั้นจะมาสนใจเธอกับเพื่อน
ชาช่าทำหน้างง แต่ก็ไม่ได้มีสีหน้าเกรงกลัวตามนิสัยพร้อมบวกหากเจอพวกอยากบวก
“จองไว้ แล้วทำไมไม่หยิบแยกไว้ล่ะคะ”
“อ้อ คนซื้อสั่งผ่านแอปพลิเคชันค่ะ ลูกค้าในแอพชำระเงินก่อนคุณเมื่อสักครู่นี่เอง ขอโทษด้วยนะคะ”
องค์อรส่งยิ้มเชิงพาณิชย์ให้ทั้งสองคนแล้วหันไปพูดกับพนักงานเก็บเงินด้วยน้ำเสียงหวาน
“ส่งเสื้อตัวนั้นมาให้อรค่ะ”
“ค่ะ คุณอร”
เมื่อพนักงานส่งเสื้อคืนให้เธอ องค์อรก็เดินนำเสื้อตัวนั้นไปแขวนไว้ที่ราวเหมือนเดิมทำให้ชาช่าที่ยืนเบะปากอยู่ในใจเป็นงงเข้าไปใหญ่
“เอ๊ะ ไหนคุณบอกว่ามีลูกค้าสั่งซื้อแล้ว ไม่เก็บแยกไว้เตรียมส่งให้ลูกค้าล่ะคะ มาแขวนไว้ให้คนอื่นเข้าใจผิดทำไม”
คุณหนูสาวหันมามองด้วยกิริยาเชื่องช้า เลิกคิ้วอย่างไม่สนใจอะไร ตอบด้วยน้ำเสียงเนิบช้า
“เก็บไว้เป็นตัวอย่างให้ลูกค้าคนอื่นได้ดูค่ะ”
“เหมือนจะหาเรื่องกันนี่ คุณเป็นใครเรียกผู้จัดการร้านมาคุยกับฉันซิ”
“ผู้จัดการหยุดค่ะวันนี้ คุยกับฉันที่เป็นเจ้าของก็ได้นะคะ”
ชาช่าใช้สายตามองคุณหนูสาวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าแล้วมองกลับขึ้นมาอีกครั้งด้วยสายตารังเกียจอย่างไม่ปิดบัง ได้เห็นการกระทำที่เหยียดคนของหล่อน คิดว่าเจ้าของร้านนี้จิตใจคับแคบไม่เปิดรับลูกค้าทุกคน ความชื่นชอบในตัวแบรนด์นี้หมดสิ้นตั้งแต่นี้เป็นต้นไป
“ไม่ขายก็ไม่ซื้อก็ได้เว้ย ไม่ขายแต่แรกก็บอก ทีหลังก็ติดป้ายไว้หน้าร้านว่าเลือกขายให้เฉพาะลูกค้าบางกลุ่ม จะได้ไม่ต้องเสียเวลา ไปแทน กลับ”
แทนตาถูกชาช่าคว้าข้อมือดึงออกจากร้าน แต่นั่นดูองค์อรจะยังไม่หนำใจจึงพูดขึ้นอีกว่า
“ผู้หญิงที่วิ่งตามผู้ชายที่เขาไม่เอาแล้ว แบบนี้เรียกว่าหน้าด้านยังน้อยไป”
“คุณว่าใคร”
เป็นชาช่าที่หันกลับมาด้วยท่าทางเอาเรื่อง แทนตารีบดึงแขนเพื่อนไว้ไม่ให้พุ่งไปหาคุณหนูที่ทำหน้าตกใจเกินเบอร์อยู่ตอนนี้
“อุ๊ย ฉันก็พูดลอย ๆ ใครที่เป็นแบบนั้นก็รับไป แล้วนี่คุณจะทำอะไรฉันเหรอคะ ที่นี่ในห้างนะคะ ผู้คนเดินออกเยอะแยะ ไม่ใช่ที่ที่คนเถื่อนจะมาใช้กำลังนะคะ”
องค์อรบีบเสียงให้เล็ก หันหน้าขอความช่วยเหลือจากลูกค้าคนอื่นที่เดินผ่านไปมา แทนตาไม่อยากอดทนกับอะไรแล้วไหน ๆ ก็จะไปในอีกไม่นานเธอจึงก้าวออกมายืนประจันหน้ากับองค์อรแล้วบอกด้วยน้ำเสียงนิ่ม ๆ ว่า
“ฉันกับเพื่อนไม่ใช่คนเถื่อนขนาดนั้นหรอกค่ะ ไม่ต้องกลัวเกินเหตุหรอก อ้อ ไอ้ที่คุณว่าลอย ๆ แต่สายตาจงใจพาดพิงถึงฉันเมื่อกี้ฉันก็ดูออกค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยเนอะว่าเป็นถึงเจ้าของร้านเสื้อแต่เลือกปฏิบัติกับลูกค้าเพราะอคติส่วนตัว ไม่เป็นมืออาชีพเลย”
“ร้านฉัน ฉันจะขายให้ใครก็ได้เท่าที่ฉันพอใจ”
องค์อรกัดฟันพูด
“ที่คุณไม่ขายให้เพื่อนฉัน เพราะมีอคติส่วนตัวกับฉันนี่เอง แต่จะบอกให้นะคะผู้ชายคนนั้นฉันก็เบื่อพอดี คุณเข้ามารับช่วงต่อก็โอเคเป็นเรื่องของคุณกับเขา และฉันก็ไม่ได้วิ่งตามอย่างที่คุณเข้าใจหรอกนะ ทีหลังจะว่าอะไรใครก็หัดถามผู้ชายให้ถ่องแท้เสียก่อน”
แทนตาจ้องหน้าคุณหนูสาวเช่นเดียวกับที่อีกฝ่ายมองมา ก่อนตวัดสายตามองเพื่อนรัก
“ไปเถอะแก เสื้อผ้าร้านอื่นสวย ๆ เยอะแยะ”
“ใช่ เชิดใส่ค่ะ”
สองเพื่อนรักเดินควงแขนกันออกจากร้าน ปล่อยให้เจ้าของร้านยืนขบเคี้ยวเขี้ยวฟันอย่างทำอะไรไม่ได้มาก
เดินออกมาถึงลานจอดรถชาช่าก็ตบมือแปะ ๆ ให้กับความสู้คนของเพื่อน
“สุดยอดมาก มันต้องอย่างนี้ เห็นหน้ายัยนั่นแล้วฉันอยากจะหัวเราะ สรุปแล้วแกรู้จักเหรอ คนนี้เหรอที่ผัวแกไปยุ่งด้วย”
“อืม แต่ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันไม่คิดถึงใครทั้งนั้นนอกจาก...ลูกของฉัน จะเป็นแม่เลี้ยงเดี๋ยวมันต้องสตรองไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ ต้องสตรอง อย่าให้ใครมากดขี่เราได้ อีคนเหยียดเพศ โลกแคบ สมัยนี้เขาไปถึงไหนกันแล้ว ยังจมอยู่ในคลองน้ำเน่าที่เดิม”
แทนตาหันไปมองเพื่อนที่กำลังโกรธอย่างเห็นใจที่ไม่ได้เสื้อที่อยากได้เพราะเธอที่เป็นต้นเหตุให้ผู้หญิงคนนั้นไม่ขายเสื้อที่เพื่อนอยากได้ให้เพราะเรื่องของผู้ชาย เธอรู้ว่าองค์อรเปิดร้านเสื้อผ้าประสาคุณหนูไฮโซ แต่ก็ไม่รู้และไม่ได้สนใจว่าเป็นแบรนด์อะไร ไม่คิดว่าตัวเองจะจับพลัดจับผลูเดินเข้าไปในร้านของหล่อนเสียอย่างนั้น พอเจอฝ่ายนั้นก็ตั้งใจหาเรื่องเธอเต็มที่คิดเหรอว่าหงอมองตาปริบ ๆ ให้ยัยคุณหนูกระแนะกระแหนฝ่ายเดียว ที่เจอองค์อรในวันนั้นเธอไม่ได้สนใจนำมาคิดต่อ แต่ใครจะคิดว่าเรื่องที่เธอไม่ได้เก็บมาใส่ใจให้ปวดหัว กลับมีคนเตรียมเอามันไปสร้างเรื่องมาเล่นงานเธอ
^
^
^
***โปรดติดตามตอนต่อไป... ต่อไปต้องช่วยกันเลี้ยงหลานแล้วนะคะมี้ๆๆๆ
- ผู้เขียน
