"จะเอาหมอนบนเตียงฉันไปไหน"
เพลิงกัลป์ทำหน้าดุเหมือนยามแรกที่เขาเคยเจอเธอ ก่อนจะถอนหายใจฝืดฟัดอย่างไม่พอใจออกมา เขาจ้องหน้าของเธอที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนอย่างอัญญาไม่กล้าที่จะจ้องตาเขากลับแน่นอนโดนดุเสียงดังขนาดนั้น
"ขอโทษค่ะ"
คำขอโทษถูกกล่าวออกมาพร้อมกับเท้าเปล่าที่ยืนอยู่บนพรมหนังสัตว์ขนาดใหญ่ถอยออกห่างจากเตียง เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้เขากลับมาพอใจและพูดดีกับเธอเหมือนเดิมถึงจะไม่ได้ดีจนหวานแหว๋วแต่ก็ดีกว่าตอนนี้ จากที่ตั้งใจว่าจะหาที่นอนข้างเตียงเหมือนอย่างที่เคยทำที่บ้านตอนนี้คงไม่ได้ดูจากอารมณ์ของเขาแล้ว โซฟาตัวเล็กคงเหมาะกับเธอมากที่สุดในตอนนี้จะได้พ้นหูพ้นตาของเขา
เขามองตามแผ่นหลังของคนตัวเล็กในชุดผ้าแพรแนบเนื้อไปจนเธอล้มตัวลงนอนกับโซฟา หญิงสาวพยายามที่จะนอนให้ได้ทั้งที่โซฟาตัวนั้นมันเล็กกว่าตัวเธอ และความเย็นจากเครื่องปรับอากาศก็ตกตรงนั้นพอดี เนื้อตัวไร้ไขมันอย่างเธอจะทนต่อความหนา
