"คุณเพลิงกัลป์"
เช้าวันใหม่ที่คนทั้งสองในบ้านหลังใหญ่ไม่มีใครอยากจะตื่นแต่ด้วยหน้าที่ก็จำต้องฝืนลุกขึ้นมาจากที่นอนของตนเอง อัญญาก็ด้วยเธอพยายามที่จะพาร่างกายอ่อนล้าลุกออกจากที่นอนและเข้าครัวเตรียมอาหารเช้าแบบง่ายๆในทันที
ถึงจะมีเวลาน้อยกว่าทุกวันแต่เธอก็เต็มที่กับอาหารที่ทำจนลืมมองไปว่ามีคนมานั่งรอที่โต๊ะอาหารแล้ว พอเดินก้มหน้าถือถาดอาหารออกมาจะวางหญิงสาวเลยตกใจนิดหน่อยที่เธอช้าจนเขาต้องนั่งรอ เกรงจะโดนดุอีกไหมหนอ
"ตื่นสายเหรอ"
เขาช่วยรับชามข้าวต้มร้อนๆมาจากเธอ วางลงตรงหน้าของตัวเอง พร้อมพูดคุยกับเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าทุกครั้ง ถึงจะไม่มีรอยยิ้มแต่ก็ไม่ได้ส่งสายตาดุเหมือนทุกครั้งไป
วันนี้หญิงสาวผมเผายังยุ่งเหยิงอยู่เลย เธอคงเพิ่งตื่นบวกกับรอยแดงตรงคอที่ยังเห็นเด่นชัดอยู่ไม่ได้ถูกทาแป้งปิดไว้เหมือนครั้งแรกๆที่โดนเขาสร้างรอยเอาไว้ เธอคงรีบยังไม่ทันได้สำรวจตัวเอง
"ค่ะ"
เธอยอมรับกั
