"ยังเจ็บอยู่ไหมคะ"
อัญญาลูบไปตามแนวยาวของแผลเป็นกลางหลังอย่างเบามือ เป็นแผลที่ยาวมากถึงจะมีรอยสักสีเข้มปกปิดอยู่ มันคงจะเจ็บปวดน่าดูเกิดมาเธอไม่ค่อยจะได้เห็นอะไรพวกนี้เลย มากที่สุดที่คิดว่าเจ็บก็คือแผลมีดบาด
"จะเจ็บได้ยังไง มันแค่แผลเป็น แต่มันก็ทำให้ฉันไม่เหมือนคนอื่น"
มือเล็กๆที่กำลังลูบไล้เรียกแนวขนอ่อนของเขาให้ลุกพึ่บไปทั้งตัว อีกนิดถ้าเธอไม่หยุดเขาจะจับเธอกินรอบสอง ถ้าเสียงน้ำที่ออกจากฝักบัวกระทบพื้นไม่ดังคงได้ยินเสียงฟันขบกันกรอดๆของเขาแน่นอน
"คะ"
"ช่างมันเถอะ รีบล้างตัวได้แล้ว ก่อนจะไม่มีโอกาส"
ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมาหาหญิงสาวเขาจับไหล่เธอด้วยมือหนาทั้งสองข้างพาเธอไปยืนที่ใต้ฝักบัวเดียวกัน น้ำที่ไหลจากฝักบัวถือเป็นโอกาสดีที่ทำให้เขาได้มองใบหน้าสวยและผิวพรรณเนียนๆได้อย่างเต็มตาอีกครั้ง
มือหนาทนต่อความสวยไม่ไหวแค่จับไหล่คงไม่พอสำหรับเขา ทุกอย่างเลื่อนลงต่ำลงลูบไล้อย่างจง
