Chapter 11
1297 คำ
ฉันเดินเคียงคู่กับพ่อเลี้ยงเข้ามาด้านในร้าน พนักงานพาเราสองคนขึ้นไปชั้นบนสุดของที่นี่ ว้าววว มีตั้งหลายชั้นแหนะ พอมาถึงชั้นบนสุดเขาก็เปิดประตูให้พวกฉันเข้าไป หู้ววววว บนท้องฟ้ามีดาวระยิบระยับเรียงราย ส่วนบรรยากาศตรงหน้านั้นคือแสงไฟจากวิวตัวเมืองของจังหวัด สวยมาก
"ชอบมั้ยคะ"
พ่อเลี้ยงเดินเข้ามาสวมกอดเอวฉันจากทางด้านหลังก่อนจะกระซิบเอ่ยถามเสียงเบา
"ค่ะ สวยมากขอบคุณนะคะ"
ฉันกล่าวขอบคุณเขายิ้มเขินๆมือเหงื่อออกไปหมดแล้วตื่นเต้นเมื่อถูกเขาสัมผัสร่างกายของฉันเช่น กอดแบบนี้ไง
"พ่อเลี้ยงปล่อยหนูได้แล้วค่ะหนูหิวแล้ว"
ฉันเอ่ยออกไปยิ้มๆ พ่อเลี้ยงแอบขโมยหอมแก้มฉันทีหนึ่งก่อนจะปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ ฉันลูบแก้มตัวเองอย่างแผ่วเบาหน้าร้อนไปหมดแล้วเนี้ย
"เชิญนั่งค่ะ นางฟ้าตัวน้อยของพี่"
"ขอบคุณค่ะพ่อเลี้ยงสุดที่รักของหนูนา"
พ่อเลี้ยงยกยิ้มมุมปากหลังจากทีีฉันนั่งลงแล้วเขาก็เอาคางมาวางบนไหล่ฉันแล้วยื่นหน้ามากระซิบข้างๆใบหูฉันจากทางด้านหลัง
"เรียกงี้เปลี่ยนจากทานข้าวไปขึ้นห้องกันดีมั้ย"
"ตาแก่ลามก หื่นกาม อร๊าย"
ฉันยิ้มด้วยความเขินเขาหอมแก้มฉันแล้วก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์สุดๆ บ้าจริง นี่ไม่คิดว่าฉันจะอายจะเขินเลยหรือไงถึงมาทำอะไรกับฉันแบบนี้เนี้ย
"หึ ทานข้าวกันดีกว่านางฟ้าตัวน้อยของพี่ท่าทางจะโมโหหิวแล้วหน้าแดงเชียว"
ฉันบิดตัวไปมาด้วยความเขินกับสายตาที่เขามองมา อร๊ายยย หน้าแดงเพราะเขินยะ.ไม่ใช่เพราะโมโหหิวซะหน่อย
"ทานนี่นะคะพี่สั่งให้หนูพิเศษ"
"ขอบคุณนะคะ"
ฉันยิ้มให้พ่อเลี้ยงจากนั้นเราสองคนก็ลงมือทานอาหารกันแกล้งกันบ้าง ถามกันเรื่องโน่นนั้นนี่ ฉันกับพ่อเลี้ยงเข้ากันได้ดีอย่างหนึ่งคือเราสองคนมีเรื่องให้คุยกันได้ตลอดเวลามันดีมากเลยใช่ไหมหละที่เราสองคนไม่เบื่อที่จะคุยกันเลยในทุกๆวันนี้ ฉันหวังว่าฉันกับพ่อเลี้ยงคงจะไม่มีอุปสรรคอะไรนะ
"พ่อเลี้ยงทานนี่นะคะ กุ้งตัวโตๆ"
"ขอบคุณค่ะนางฟ้าตัวน้อย อื้ม ว่าแต่พี่พอจะได้ข่าวเรื่องพี่สาวหนูคนหนึ่งแล้วนะ หนูนิดนะ ตอนนี้อยู่กับคุณตฤณปลอดภัยดี"
"จริงเหรอคะ แต่หนูติดต่อพี่หนูนิดไม่ได้เลยค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่รับสาย ปิดเครื่องไปเลย"
ฉันพยายามโทรศัพท์ไปหาทั้งเบอร์พี่สาวพี่หนูนิด พี่หนูหน่อย พี่หนูหน่อยคือติดแต่ไม่รับ พี่หนูนิดนี่คือไม่ติดเลย ก่อนหน้านั้นยังติดอยู่เลย
"เอาเถอะถ้าอยู่กับคุณตฤณหนูนิดจะปลอดภัย พี่จะติดต่อไปคุยกับเขาแล้วให้หนูนิดมาอยู่ที่นี่กับหนู ดีมั้ยคะ"
ฉันพยักหน้ายิ้มๆ ยกมือขอบคุณเขาเสียงใสจนพ่อเลี้ยงรับไหว้แทบไม่ทัน
"ขอบคุณค่ะพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงดีกับหนูมากจริงๆ ทั้งๆที่หนูเอาแต่เรื่องมาให้แท้ๆ"
ฉันสีหน้าสลดลงทันทีเมื่อนึกถึงตั้งแต่เจอกันมาฉันมีแต่เรื่องให้เขาต้องมาแก้ มาช่วยเหลือให้ฉันตลอด บางทีก็คิดไม่ได้ว่าตัวเองมาเป็นภาระเขาทั้งๆที่พ่อเลี้ยงไม่เคยพูดมาสักคำว่าฉันเป็นภาระ
"ไม่พูดแบบนี้อีกนะคะ พี่จริงใจกับหนูพี่รักหนูจริงๆ ถ้าคนเรารักกันก็ต้องช่วยเหลือกันถูกมั้ย พี่ไม่ได้เพิ่งจะมารักหนูวันสองวันนะไว้จะเล่สให้ฟังแล้วกัน เอาเป็นว่าไม่พูดแบบนี้อีกพี่ไม่ชอบ"
ฉันพยักหน้ายิ้มๆความรู้สึกตอนนี้คืออยากขอบคุณเค้ามากถ้าฉันตอบแทนเขาได้อะไรที่ทำให้เขาได้ฉันจะทำ
"ค่ะหนูนาจะไม่พูดแบบนี้อีก"
"อ่อลืมบอก อีกไม่กี่วันแม่กับป๊าพี่จะมาที่ไร่ไว้พี่จะแนะนำว่าที่แม่สามีให้หนูรู้จักนะ"
ฉันมองหน้าเขายิ้มๆ
"แต่เราสองคนยังไม่ใช่สามีภรรยากันนะคะ แม้กระทั้งแฟนยังไม่ใช่เลย"
"งั้นเป็นตอนนี้เลยมั้ย.พี่พร้อมเสมอขอแค่หนูตอบตกลง"
ฉันส่ายหน้ายิ้มๆ ถึงยังไงเรื่องนี้ฉันอยากจะให้แน่ใจว่าเราสองคนจะเข้ากันได้แล้วก็ทางครอบครัวพี่เขาโอเคกับฉันแล้วฉันถึงจะยอมเขาทุกอย่างแม้กระทั้งเรื่องนั้น
"รอเจอคุณแม่พ่อเลี้ยงก่อนก็ได้นะคะ ถ้าท่านโอเคกับหนู หนูก็จะยอมตกลงเป็นแฟนกับพ่อเลี้ยงค่ะ"
พ่อเลี้ยงยกยิ้มมุมปากมั่นใจในตัวเองสุดๆ
"แน่นอน แม่พี่ต้องชอบหนูแน่ๆ เตรียมตัวตกเป็นของพี่ได้เลยค่ะ"
.
.
@ไร่บดินทร์
"คืนนี้พี่ขอนอนกอดหนูได้มั้ย นะๆๆ"
ผมยืนอยู่หน้าห้องหนูนาตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยหมดพร้อมนอน ผมแบกหมอนสองใบเดินมาเคาะประตูห้องน้องมันเพื่อขอนอนด้วยโดยเฉพาะ เห้ยๆๆๆ อย่าคิดลึกนะเฟ้ยผมแค่ขอนอนกอดเฉยๆเองไม่ได้คิดจะทำอะไรเกินเลยจริงๆนะ
"นะๆหนูนาจ๋า พี่นอนกอดเองพี่ไม่ทำอะไรอย่างอื่นแน่"
หนูนามองหน้าผมยิ้มๆ คิดอะไรอยู่ฟร่ะ ผมอยากนอนกับน้องมันเพื่อนกระชับความสัมพันธ์เฉยๆเอง ไม่ได้จะทำอย่างอื่นจริงจริ้งงงง
"ไม่เอาค่ะหนูนาไม่ไว้ใจพ่อเลี้ยง"
เสียงเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือที่กำลังจะปิดประตู ผมรีบเอาขาดันไว้เพราะมือผมแบกหมอนสองใบอยู่
"พี่ไว้ใจได้นะเชื่อพี่สิ นะๆๆๆ ขอนอนกอดเฉยๆเองถ้าพี่ทำอะไรหนู พี่ให้หนูถีบพี่เลยอ่ะ"
ผมเอ่ยออกไปยิ้มแป้นจนน้องมันเบ้ปากใส่ผมอย่างหมั่นไส้สุดๆ เราสองคนมองสบตากันไม่พูดอะไร น้องมันก็ครุ่นคิดอะไรไม่รู้ส่วนผมก็ลุ้นอย่างเดียวว่าน้องมันจะโอเคเซเยสให้ผมนอนด้วยหรือเปล่า หัวใจตอนนี้เต้นตุ๊บตับรัวๆเมื่ิอนางฟ้าตัวน้อยของผมถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเอ่ยประโยคที่ผมต้องการจะฟัง
"แค่นอนกอดนะคะไม่ทำอย่างอื่นนะ"
"ครับผมรับทราบ ฮิฮิ"
ผมยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนะจะแบกหมอนเดินตามน้องมันเข้าไปข้างใน ผมเอาหมอนไปวางไว้บนเตียงนอนที่ผมต้องหิ้วมาสองใบเพราะผมชอบนอนหมอนสูงๆ ก็เลยไม่อยากไปแย่งหมอนน้องมันนะ
"มามะมานอนตรงนี้ค่ะเดี๋ยวพี่ปิดไฟให้"
ผมตบที่เตียงนอนเบาๆให้หนูนามานอนลงข้างๆผม หนูนาเดินมาอย่างว่าง่ายนอนลงบนเตียงผมหยิบผ้าห่มมาห่มให้แล้วก็ลุกขึ้นเดินปิดไฟ ผมเดินกลับมาที่เดิมล้มตัวลงนอนข้างๆน้องมันแล้วก็สวมกอดน้องมันแน่น เสียงเงียบทำให้เราสองคนได้ยินเสียงหัวใจของกันและกันที่มันดังขึ้นมาจนเราสองตนต่างรับรู้เสียงหัวใจของกันและกัน ผมเอาคางไปเกยไว้บนไหล่น้องมันก่อนจะเอ่ยถาม
"นอนไม่หลับอ่ะทำอย่างอื่นกันดีมั้ยน้า"
- ผู้เขียน
