"ฮึกๆๆ ฮือออออ"
"ฮืออออ คนหลอกหลวง ฮึกๆ"
ฉันนั่งร้องไห้อยู่ในห้องมาร่วมชั่วโมงแล้ว ส่วนพ่อเลี้ยงก็ยืนเคาะประตูห้องอยู่ตรงหน้าห้องนอนฉันตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อนแล้วเหมือนกัน แต่ฉันไม่ได้เปิดประตูให้เขาหรอกนะไม่อยากเจอ ไม่อยากคุยกับเขาตอนนี้
"ฮึกๆๆ คนเจ้าเล่ห์"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"หนูนาออกมาคุยกับพี่นะคะ"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"พี่อธิบายได้นะคะเปิดประตูให้พี่นะ"
ฉันยังนั่งนิ่งๆไม่ยอมไปไหนไม่ออกไปเจอเขา ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมถึงมาแสดงตัวว่าแม่เขาจองให้เป็นคู่หมั้นแล้ว แล้วฉันหละฉันเป็นใครกัน
"ฮึกๆๆๆ อยากกลับบ้าน ฮือๆๆ พี่หนูนิด พี่หนูหน่อย ฮือๆๆ"
แอ๊ดดดดดดด
เสียงลูกบิดประตูดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก พ่อเลี้ยงถือกุญแจเดินตรงเข้ามาหาฉัน ฉันตกใจผงะถอยหลังก่อนจะปาหมอนใส่เขา
"อย่าเข้ามานะ"
"อย่าทำแบบนี้เลยนะพี่ไม่สบายใจเลย หนูร้องไห้เสียใจพี่เจ็บกว่าหนูหลายเท่า "
ฉันร้องไห้ออกมาเสียงสะอื้น
