Chapter 1
849 คำ
'ล่วงหน้าไปก่อนพี่นะ แล้วเราไปเจอกันที่นั้น'
ตลอดทางฉันนั่งตัวสั่นอยู่ในรถกลัวไปหมดทั้งพี่สาวทั้งสองคนที่ต่างคนต่างหนีเอาตัวรอดกันยกใหญ่ โดยที่ฉันไม่สามารถที่จะช่วยอะไรทั้งสองคนได้เลย พวกเขาเสียสละที่จะให้ฉันรอดแล้วพวกเขายอมที่จะเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงเพื่อล่อพวกนั้น ฉันรู้สึกแย่จริงๆนะ
@ไร่บดินทร์
รถแท็กซี่ขับเข้ามาเรื่อยๆหนทางช่างยาวไกลเกรงใจเขาแปลกๆด้วย ไม่ได้สนิทสนมอะไรกับเขามาก่อเลยด้วยแต่จะมาขอความช่วยเหลือจากเขานั้นฉันก็เกร็งๆอยู่นะ รถแล่นมาถึงตัวบ้านเขาจอดรถฉันหยิบเงิินในกระเป๋าจ่ายให้พี่คนขับแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกมาอยู่หน้าบ้านหลังงาม
"ฉันจะบอกเขาว่ายังไงดี แล้วจะดูน่าเกลียดไปมั้ยเนี้ยไม่ได้รู้จักแต่จะไปขอความช่วยเหลือเขาเนี้ย เห้ออออ"
"มาหาใครคะ"
ผู้หญิงดูมีอายุคนหนึ่งเดินออกมาจากตัวบ้าน หล่อนเห็นฉันแล้วรีบเอ่ยถามทันทีตามประสานั้นแหละก็ฉันมาบุกรุกบ้านเขานะสิ
"มาขอพบพ่อเลี้ยงบดินทร์ค่ะ"
"งั้นรอสักครู่นะคะดิฉันจะไปเรียนพ่อเลี้ยงก่อน"
พูดจบเธอก็เดินเข้าไปในตัวบ้านทันที ฉันนั่งรอตรงม้านั่งหน้าบ้าน บรรยากาศที่นี่ร่มรื่นดีจังเลยน่าอยู่ชะมัด
"คุณคะเชิญด้านในค่ะ"
ฉันมองสบตากับพี่เขาที่ส่งยิ้มมาให้อยู่ก่อนแล้ว ฉันรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามเธอไปทันทีฉันว่าจะขอให้เขาแนะนำที่อยู่หรือว่าบ้านเช่าแค่นั้นแหละฉันคงไม่รบกวนคุณเขามากไปกว่านี้
"เชิญห้องนี้เลยค่ะพ่อเลี้ยงรออยู่แล้ว"
"ขอบคุณนะคะ"
ฉันยิ้มให้พี่เขาแล้วค่อยๆเดินเข้าไปด้านใน ฉันเห็นแค่ด้านหลังของเขาเพราะเหมือนเขากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
"สวัสดีค่ะ"
ฉันส่งเสียงไปก่อนเพื่อให้เขาหันมามองฉันก่อน อยู่ๆจะไปนั่งกับเขาเลยนั้นมันดูไม่มีมารยาทไปหน่อย
"เชิญครับ อ๊ะ หนูนา"
ฉันเงยหน้ามองหน้าฉันก่อนจะชะงักเบิกตากว้างบวกกับสรรพนามที่เขาเอ่ยเรียกชื่อฉัน ฉันว่าฉันไม่เคยรู้จักเขานะทำไมเขารู้จักชื่อฉัน เอ๊ะหรือว่าพี่สาวฉันจะบอกเขาไว้แล้ว
"เอ่อ พ่อเลี้ยงบดินทร์ใช่ไหมคะ"
ฉันเอ่ยถามเขาอย่างกล้าๆกลัวๆ เอาจริงๆเขาก็ดูเป็นคนใจดีนะยิ้มอ่อนโยนมากแล้วก็ หล่อมากเลยแหละ
"ครับ มานั่งก่อนสิ"
ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆเขาแล้วค่อยๆนั่งลงตรงข้ามกับพ่อเลี้ยงบดินทร์ เขายิ้มให้กับฉัน ยิ้มแปลกๆอ่ะ ไม่ชิน
"คือพี่หนูนิดให้หนูนามาหาพ่อเลี้ยงบดินทร์ค่ะ แต่หนูเกรงใจพ่อเลี้ยงเอาเป็นว่าหนูมาไกลไม่รู้จักที่นี่เลย อยากจะขอความช่วยเหลือจากพ่อเลี้ยง คือหนูอยากจะได้บ้านเช่าซักหลังหนึ่งค่ะ พอจะมีแถวๆนี้มั้ยคะ"
ฉันเอ่ยถามออกไปแล้วยิ้มแห้งๆให้กับเขา ลำบากใจจริงๆที่จะต้องมาขอความช่วยเหลือจากคนที่ไม่รู้จักอ่ะเกรงใจเขา
"แล้วพี่สาวเราล่ะ"
"พี่หนูนิดบอกว่าจะตามหนูมาที่นี่ค่ะ แต่ตอนนี้หนูต้องหาที่อยู่ก่อนค่ะ รบกวนพ่อเลี้ยงช่วยกรุณาหาบ้านเช่าซักหลังให้หน่อยได้มั้ยคะ ส่วนค่าใช้จ่ายหนูนาพอมีเงินติดตัวมาค่ะแต่ว่าไม่อยากได้แพงมาก แหะๆ "
"ไปหาทำไมอยู่ด้วยกันที่นี่สิ ห้องนอนมีเยอะแยะเลย"
ฉันรีบส่ายหน้าปฎิเสธทันที ไม่ได้สิแค่นี้ก็รบกวนเขามากแล้วทั้งๆที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ถึงจะเคยได้ยินพี่สาวฉันพูดถึงให้ฟังอยู่บ้างก็เถอะ
"ไม่ดีกว่าค่ะแค่นี้ก็เกรงใจมากแล้วค่ะพ่อเลี้ยง หนูรบกวนแค่คำแนะนำก็พอค่ะ แล้วก็บ้านเช่า เอ่อ หนูรบกวนแค่นี้ค่ะหนูเกรงใจจริงๆ"
"พี่จะให้หนูนาอยู่ที่นี่ ใจอยู่ข้างนอกมั้ยเข้ามาหน่อย"
"ค่ะพ่อเลี้ยง"
"เอากระเป๋าคุณหนูนาไปไว้ที่ห้องข้างๆฉัน"
ฉันอ้าปากค้างทันทีก่อนจะรีบดึงกระเป๋าขึ้นมาวางไว้ที่หน้าตัก ฉันไม่ยอมหรอกนะนี่จะตัดสินใจคิดเองเออเองเลยเหรอไง ไม่ถามความคิดเห็นฉันซักคำเลย
"พ่อเลี้ยงคะแต่หนูนาว่า"
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นหนูต้องอยู่ที่นี่ ไว้พี่สาวเรามาค่อยคุยเรื่องบ้านเช่าใหม่ โอเคนะพี่จะไปทำงานก่อน"
พูดจบเขาก็เดินอมยิ้มออกไปทันทีอะไรของเขาเนี้ยฉันงงไปหมดแล้วนะ
"เดี๋ยวสิคะพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงคะ อะไรของเขาเนี้ย"
- ผู้เขียน
