Chapter 3

755 คำ
หลังจากทานข้าวเสร็จผมก็พาหนูนามาเดินเล่นรอบๆบริเวณบ้าน เอาจริงๆผมเคยเจอน้องมันอยู่ครั้งหนึ่งตอนนั้นเธอไปเยี่ยมพี่สาวพี่ออสเตรเลีย เจอกันแค่แวบเดียวเท่านั้นแต่เหมือนว่าเธอจะจำผมไม่ได้ บอกเลยว่าเห็นแค่ครั้งแรกก็ถูกใจมากๆ แต่ด้วยเป็นน้องสาวของหนูนิดแล้วรายนั้นหวงน้องหนักมากผมก็ไม่กล้าที่จะขอเบอร์หรือสานต่ออะไรทั้งนั้น มีแค่รูปภาพของเธอรูปเดียวเท่านั้นที่ผมมีอยู่ในโทรศัพท์ จนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบสองปีแล้วที่ผมยังชอบเธออยู่ หลายครั้งที่ผมไปกรุงเทพผมก็จะแอบไปหาที่มหาลัยจนกระทั้งเธอเรียนจบ เรื่องนี้น้องมันไม่รู้หรอกนะฟังดูเหมือนผมเป็นตาแก่ๆหลงเด็กยังไงอย่างงั้นแหละ แล้วก็รู้มาด้วยว่าน้องมันไม่เคยมีแฟน จนล่าสุดที่หนูนิดติดต่อมาว่า มีปัญหากับคุณพ่อแล้วก็แม่เลี้ยงจะออกมาอยู่ที่อื่น ผมก็เลยเสนอให้มาอยู่แถวๆนี้เพราะผมจะได้ดูแลความปลอดภัยให้เธอเพราะแต่ละคนผู้หญิงทั้งนั้น แล้วมีอีกอย่างที่เป็นจุดประสงค์หลัก คืออยู่ใกล้ชิดกับหนูนายังไงล่ะ "สวยจังเลยค่ะพ่อเลี้ยง" "ชอบมั้ยคะ งั้นอยู่ที่นี่ตลอดไปเลยดีมั้ย" ผมเอ่ยออกไปติดตลก คนตรงหน้าผมก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่นคงจะเขินผมแหละ หึ ถึงผมจะอายุมากกว่าเยอะแต่ผมก็ไม่ได้ขี้เหร่ป่ะ  "พ่อเลี้ยงชอบพูดอะไรก็ไม่รู้แหนะ" ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปใกล้ๆน้องมัน ถึงจะยิ้มออกมาให้ผมแต่ลึกๆเธอคงจะเป็นห่วงพี่ๆของเธอเหมือนกัน ตอนนี้ผมกำลังให้ลูกน้องของผมไปตามหาอยู่  "ไม่ต้องคิดมากเรื่องพี่สาวนะ พี่จะจัดการให้" พอพูดมาถึงตรงนี่คนตรงหน้าผมก็เริ่มหน้าเสียน้ำตาคลอเบ้า อ่าวนี่ผมกำลังทำให้เธอสบายใจอยู่นะ ไม่ใช่ให้มาดราม่าใส่ผมนะเห้ย "ฮึกๆๆ ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง ฮือๆๆ หนูเป็นห่วงพี่สาวจังเลยค่ะ พี่หนูนิดพี่หนูหน่อยจะไปอยู่กันที่ไหนคะ" ผมก็ตอบไม่ได้ซะด้วยสิ ละแวกนี้มันเป็นที่ของผู้มีอิทธิพลกันด้วย อีกโซนหนึ่งก็เป็นของคุณตฤณมาเฟียชื่อดัง แต่ผมก็รู้จักเขานะไม่ได้ถึงขั้นสนิทกันแต่เราไม่เคยมีปัญหากัน อย่างน้อยถ้าสองคนนั้นไปอยู่กับคุณตฤณน่าจะปลอดภัยได้นะ "เชื่อพี่สิว่าสองคนนั้นจะปลอดภัย เอางี้มั้ยเดี๋ยวพี่พาหนูไปช็อปปิ้ง" ผมเอ่ยออกไปยิ้มๆ รนตรงตรงหน้าผมปาดน้ำตาแล้วมองผมอย่างสงสัย "ไม่ดีกว่าค่ะหนูนาเกรงใจพ่อเลี้ยง " "ไปเถอะอยู่กับพี่หนูจะปลอดภัยไม่ต้องกลัวหรือกังวลอะไรทั้งนั้น เอาเป็นว่าไปซื้อของนะเผื่อหนูขาดเหลืออะไรจะได้ไปซื้อ" เหมือนเธอกำลังชั่งใจอยู่ว่าจะไปดีไหม ท่าทางน้องมันไม่ได้หัวอ่อนนะเนี้ยเห็นใสๆแบบนี้มีแอบดื้อเหมือนกันแหะ "แต่หนูว่า" "แชมพู สบู่ ชุดเสื้อผ้า ของใช้หนูมีเหรอ อีกอย่างพี่ชอบหนูทำอาหารนะอร่อยมากๆเลย ทำให้พี่ทานทุกวันได้มั้ย" ผมไม่ได้ยกยอปอปั้นอะไรน้องมันหรอกก็มันอร่อยจริงๆ ดีซะอีกมีสาวๆมาทำอาหารทุกวันให้อารมณ์แบบ มีเมียทำกับข้าวให้ทุกวันอ่ะ "พ่อเลี้ยงชอบอาหารฝีมือหนูนาจริงๆเหรอคะ" ผมพยักหน้ายิ้มๆ สักพักเหมือนเธอจะยิ้มออกมาได้ก็พยักหน้าให้ผมเขินๆ "งั้นหนูนาจะทำให้พ่อเลี้ยงทานทุกวันเลยค่ะ งั้นเย็นนี้เราทำอาหารทานที่บ้านนะคะ" "โอเค งั้นเราไปซื้อวัตถุดิบกันดีมั้ย" "โอเคค่ะ ไปกัน" และในที่สุดผมก็พาเธอออกไปซื้อของกับผมได้ หึ คนตัวเล็กยิ้มหวานเดินออกไปจากสวน ผมเดินตามไปยิ้มๆ ค่อยๆทำให้หนูนาคุ้นเคยสนิทใจกับผมก่อนแล้วค่อยจีบดีกว่า เดี๋ยวไก่จะตื่น หึ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม