บทสนทนาของพวกเขา ทำให้ซูหลินงุนงง เกิดอะไรขึ้นในตอนที่นางผล็อยหลับไป?
ฉางคง ไม่สนใจจ้าวอี้อีกต่อไป ปล่อยให้เขากลับไปทบทวนตัวเอง สำนึกผิดว่ามีความคิดสกปรกกับพี่สะใภ้
“ซูหลิน เจ้าชอบนอนข้างนอกขนาดนั้นเลยเหรอ? ” ฉางคงถามอย่างไม่พอใจ
“ข้านอนหลับอยู่ในสวนดอกไม้ ไม่มีกฎข้อใดในบ้านของท่านแม่ทัพ ที่ห้ามคนไม่ให้นอนในสวนและที่จริง...ข้าก็แค่เผลอหลับไปไม่ได้ตั้งใจเสียหน่อย” ซูหลินไม่เข้าใจทำไมนางทำอะไรก็ดูผิดไปหมดทุกอย่างในสายตาของเขา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสวมเสื้อผ้าหรือการนอนหลับ
“แล้วรู้ไหมว่าเจ้าดูยั่วยวนแค่ไหนในตอนหลับ ถ้าหากว่าเจอคนคิดไม่ดีขึ้นมาจะทำอย่างไร...” ฉางคงพูดอย่างขุ่นเคือง เขาใช้มือบีบใบหูของนางเบาๆ
“อือ... ท่านแม่ทัพ ท่านบีบหูข้าทำไม” ซูหลินจับใบหูของนาง รู้สึกเจ็บนิดหน่อย เมื่อมองดูใบหน้าที่ยังโกรธของเขา หญิงสาวก็รีบออดอ้อน “ในเมื่อสามีไม่ให้ข้านอนในสวน ข้าก็จะเชื่อฟังท่าน ตอนน
