บทที่ 12 ภูเขาน้ำแข็ง

1419 คำ

เจ้าของเรือนร่างสวยเอนนอนหลับตาพริ้ม ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เจ้าของใบหน้าเล็กหน้าแดงก่ำและตัวร้อนผ่าว ดีแลนปรายมองคนเมาเป็นระยะ เขาส่ายหัวเบา ๆ ไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะเมาง่ายขนาดนี้ จะว่าไปเขาเองก็ผิดที่ไม่ได้ถามก่อนที่จะปล่อยให้เธอดื่มอะไรเข้าไป ปล่อยให้คนขี้แกล้งอย่างเจโรมทำตามอำเภอใจจนเกิดเรื่องจนได้ "ไม่เคยดื่มเหล้าแต่ดื่ม Long Island จนหมดแก้ว" เขาว่าจบก็ส่ายหัวเบา ๆ "พี่ฟ้าฝนมึนหัวจังเลย ~" ปลายฝนละเมอพูดออกมาเสียงเบา จากที่นอนแนบชิดไปกับขอบประตูรถอีกฝั่งก็เอนหัวกลับมาหาดีแลน หัวเล็กโอนเอนไปมาท่ามกลางสายตาของดีแลนที่คอยลุ้นว่าเธอจะหัวโขกไปกับเบาะรถแต่สุดท้ายร่างเล็กก็เลือกที่จะซบลงที่ไหล่หนาของเขาแทน ดีแลนตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับตัว เขาพยายามใช้มือหนาดันให้คนตัวเล็กกลับมานอนตัวตรงแต่แล้วคนเมาก็หลุดออกจากมือมานอนบนตักของเขาแทน อีธานมองผ่านกระจกหน้าก็อมยิ้มที่เห็นเจ้านายทำตัวไม่ถูก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม