หลังจากที่ขุนให้น้ำอิงทานอาหารจนอารมณ์ดีขึ้นมาแล้วเพื่อนสนิทก็ขอตัวไปพักในห้องนอนเพราะไม่อยากเจอคุณเจโรมอีก ส่วนฉันยังอยากเสพภาพความสวยกลางทะเลจึงแยกออกมาขึ้นชั้นสองต่อ ก่อนที่จะเห็นว่ามีแค่คุณดีแลนนั่งดื่มอยู่คนเดียวจึงรีบไปนั่งลงข้าง ๆ
"เมาหรือเปล่าคะ?" ฉันกลัวว่าเขาจะดื่มจนเมาตกทะเลน่ะ
"ฉันไม่ใช่คนที่กินแค่เยลลี่ช็อตแล้วเมาได้"
"คนอุตส่าห์เป็นห่วง" ฉันแยกเขี้ยวใส่เขา คนอุตส่าห์เป็นห่วงยังจะเอาเรื่องน่าอายของฉันมาล้อได้อีก
"หึ"
"แล้วคุณเจโรมล่ะคะ?"
"มันลงไปนอนในห้องมั้ง" น้ำอิงก็ไปนอนเหมือนกันนี่หนา
"บนเรือมีกี่ห้องเหรอคะ?"
"สอง" หวังว่าสองคนนี้คงจะไม่บังเอิญเข้าห้องเดียวกันหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะใจตรงกันเกินไปแล้ว
แล้วบทสนทนาของเราสองคนก็เงียบลง คุณดีแลนกระดกดื่มเรื่อย ๆ แก้วแล้วแก้วเล่าในขณะที่ฉันก็แอบมองเขาอยู่เงียบ ๆ เขาดื่มเก่งมากขนาดที่เหล้าหายไปเกือบหมดขวดร่างสูงแทบ
