@หลายสัปดาห์ต่อมา
มาร์ริค
"คุณป๋าขาคืนนี้หนูหวานไปนอนกับยูมินะ~" เด็กน้อยวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาผมที่ห้องทำงานในกาสิโน สงสัยคงอ้อนให้แจ็คพามาสินะ ผมวางมือจากเอกสารตรงหน้าแล้วมองคนตัวเล็กที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษา แต่วันนี้มันแปลกเพราะยัยเด็กน้อยของผมใส่กระโปรงทรงเอพอดีตัวแต่มันสั้นมากขาขาวๆ นั่นใครจะมองนอกจากผมไม่ได้ ผมหวง!
"ใครให้ใส่กระโปรงแบบนี้!? "
"หนูหวานใส่เองค่ะ สวยดีหนูหวานชอบ อึ๊บ~" พูดพร้อมกับพยายามปีนขึ้นมานั่งทับบนหน้าตักผมจัดท่าทางตัวเองเสร็จก็แหงนหน้าขึ้นยิ้มให้ผมตาใสแป๋ว
"ซื้อมากี่ตัว"
"อะไรคะ" เด็กน้อยทำหน้ามึน ผมโอบรัดเอวบางไว้ใช้มือข้างหนึ่งลูบขาเรียวเล็กที่โผล่พ้นขอบกระโปรงตัวสั้นไปมาอย่างหงุดหงิดเพียงแค่คิดว่าจะมีใครได้เห็นขาอ่อนของยัยเด็กนี่จะสั่งเก็บก็ไม่ได้อีก โอ๊ย! ป๋าเครียด!!
"กระโปรงแบบนี้ซื้อมากี่ตัว คุณป๋าจะให้คนเอาไปเผาทิ้งให้หมด! "
"ไม่ได้นะ! คุณป๋าทำไมไม
