“ทำไมไม่นอนให้สบาย ก็เอาที่แม่ครัวเขาทำอยู่แล้วมาก็ได้”
“ก็เขากินแต่ข้าวต้มกันตอนเช้า เล่ย์ก็ไม่ชอบกินอีก…เลิกพูดได้แล้ว ไปอาบน้ำเร็วๆ เลย เดี๋ยวลินจะไปเตรียมของใส่จาน”
“อื้อ แปบนึง” คนตัวโตเริ่มจะอิดออด เมื่อมีร่างนุ่มนิ่มในวงแขน จึงอดไม่ได้ที่จะกอดรัด ให้เข้ามาชิดยิ่งกว่าเดิม
“ลุกซี่ คนนี้นี่ พูดยากจัง เร็วๆ” ลินลดาตาขวางใส่ ก่อนจะฟาดไปที่แขนล่ำ ซึ่งรัดเอวกิ่วของเธอแน่นไม่ปล่อยเสียที
โดนดุแค่นี้ พัฒนะก็หน้าหงอยลงเหลือสองนิ้ว ยอมคลายอ้อมแขนออกด้วยความเสียดาย ตาคมมองตามร่างสวยที่ลุกขึ้นยืนข้างเตียง แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะเดินออกไปนอกห้องนอน ความโมโหของเขาก็พลุ่งปรี๊ดขึ้นมาเสียก่อน
“ลิน! มานี่ก่อน”
เสียงห้วนๆ เข้มๆ อย่างไม่ค่อยจะเคยปรากฏ ของคนที่ลุกนั่งอยู่บนเตียง ทำให้ลินลดารีบถลาเข้าไปหาทันที โดยไม่มีลังเล
“มีอะไรหรือเปล่า”
“เล่ย์บอกกี่ครั้งแล้ว ว่าอย่าใส่เสื้อนักศึกษารัดๆ แบบน
