“ก็อรมาคิดดูดีๆ แล้ว มันเร็วเกินไปนี่คะ อยู่ๆ ธันย์ก็เข้ามาทำเหมือนอรเป็นคนสำคัญ และขออรแต่งงาน ทั้งๆ ที่ธันย์เพิ่งอกหักจากกล้วย อรกลัวว่าจะเป็นได้แค่ตัวแทนของใคร และอรก็ไม่รู้ด้วย ว่าธันย์คิดกับอรแบบไหน ที่ผ่านมาอรสัมผัสได้ตลอดเวลา ว่าธันย์ไม่ชอบขี้หน้าอร แต่ธันย์ชอบกล้วย”
หางเสียงเศร้าๆ ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาอีกรอบ เมื่อนึกถึงความหลังสมัยเรียน ภาพความสนิทสนมของเพื่อนรักและสามีในอ้อมแขนผุดขึ้นมาเต็มหัวไปหมด
ธันย์ธาดารู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นที่บริเวณอก แม้ไม่มีเสียงสะอื้นแต่แรงสั่นสะท้านน้อยๆ ของร่างนุ่มนิ่ม ก็บอกได้อย่างดีว่าหญิงสาวกำลังร้องไห้อย่างหนัก
“ถ้าธันย์ชอบกล้วยจริงๆ ธันย์คงไม่หาเรื่องอยู่ใกล้อรทุกครั้งที่มีโอกาสหรอก จริงมั้ย” คนตัวโตว่าพลางสบตาคมกับดวงตาหวานเศร้าที่เคล้าด้วยหยาดน้ำ หลังจากจับคนตัวเล็กนอนราบลงไปบนพื้นเตียงได้สำเร็จ ท่ามกลางการต่อต้านฮึดฮัดจากคนขี้น้อยใจ
“……
