สายตาคมดุจ้องมองเขม็งไปที่ร่างบางอ้อนแอ้นของคู่หมั้นตัวเอง ที่ยืนทำท่าอาลัยเจ้าบ่าวของเพื่อนอย่างน่าไม่อาย ก่อนจะตาลุกโพรงเมื่อเห็นทั้งสองฝ่ายแยกจากกัน และตอนนี้หญิงสาวก็ยืนอยู่คนเดียว…
หลังจากที่คุยกับพงศกรจนสบายใจแล้ว อิงอรจึงเดินแยกออกมาเพื่อกลับเข้าไปในบริเวณงานอีกครั้ง ก่อนจะหยุดกึกและหันขวับไปมองที่ด้านหลังทันที
“ได้กอดสามีชาวบ้าน แล้วอารมณ์ดีขึ้นมาเลยนะ” ชายหนุ่มพูดพลางเหยียดยิ้มที่มุมปาก
“ธันย์!” เธอมองอ้าปากอึ้งและตกตะลึง
"เธอนี่มันเป็นเพื่อนที่แย่มากจริงๆ กล้าทำแบบนี้ลับหลังกล้วยได้ยังไง"
"มันไม่ใช่อย่างที่ธันย์คิด อรกับพี่พงศ์เป็นแค่พี่น้องกัน เราบริสุทธิ์ใจ" หญิงสาวพยายามอธิบาย ใครจะเข้าใจผิดเธอไม่ว่า แต่เขาอย่าคิดอะไรแบบนั้นเลย ขอร้องล่ะ
"มันก็เรื่องของเธอ อยากจะทำอะไรก็ช่าง ถ้าไม่ละอายใจก็เชิญ" เขาพูดจบ หันหลังจะเดินหนี แต่ก็ต้องหยุดกึก หน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที
"ใครกันแ
