ตอนที่ 8
977 คำ
“อ้า... พี่ซันขา... จันทร์เสียว... อ้า...”
“จันทร์จ๋า... หวานมาก...”
“อา... พี่ซันขา... จันทร์ไม่ไหวแล้ว... จันทร์ไม่ไหว...”
เสียงหล่อนเร่งเร้านั่นคือคนกำลังขึ้นสวรรค์ ลิ้นร้อนจึงเร่งระริก ปลายนิ้วก็แทรกเร็วรี่ ท่ามกลางเสียงครวญครางราวคนจะขาดใจ พริบตาศศินาก็กรีดร้อง สั่นระริก กระตุกเกร็งอยู่บนปากของเขา และความเอร็ดอร่อยก็ทะลักทลายออกมาให้เขาโลมเลียอย่างหื่นกระหาย
สุริยพิศุทธิ์ต้องข่มใจเรียกลิ้นเรียกนิ้วตัวเองกลับ เพราะเวลากระชั้นชิด แม้อยากจะดูดเลียและส่งศศินาขึ้นสวรรค์อีกนับครั้งไม่ถ้วน แต่ก็ต้องยั้งใจ ร่างสูงเคลื่อนขึ้นประกบปากสั่นระริกจากความเสียว ดูดดื่มช้อนลิ้นตวัดต้อนและหล่อนก็จูบตอบเขาอย่างคนร่านร้อนพอกัน แล้วใครจะทนไหว
มือแกร่งจับหล่อนหันเข้ากำแพงห้อง และศศินาก็ช่างรู้งาน หล่อนโน้มกายกองก้นเล็กน้อยอยู่ในท่าทางที่เหมาะสม ก่อนที่ใบหน้าร่านร้อนไปด้วยเพลิงพิศวาสจะหันมาหาเขา ดวงตาที่เคยอ่อนโยนสวยหวาน บัดนี้เต็มไปด้วยความกระสันอยาก ริมฝีปากที่ไม่ค่อยพูด แต่ตอนนี้เผยอน้อยๆ รอคอย และเขาก็อดใจไม่ได้ ขยับเข้าไปจ้วงลิ้นแทรกชอนเข้าไปดึงดูดลิ้นน้อยๆ ของหล่อนอีกครั้ง มือก็ปลดเข็มขัด ตะขอ รูดซิป รั้งบ็อกเซอร์ลง และพาไอ้ตัวใหญ่ออกมาสู่ภายนอก
ปากร้อนบดเบียด ลิ้นพลิ้วซาบซ่านควงลึก ท่ามกลางเสียงงึมงำของแม่สาวร้อนสวาทตรงหน้า มือก็กระชับความยิ่งใหญ่ในท่าเตรียมพร้อม
ปากถอนจูบละเลียดไล้อย่างแสนเสียดาย แต่ไอ้ตัวเรียกร้องมันกำลังทนไม่ได้ ฝ่ามือกดแผ่นหลังให้หล่อนค้อมกายกองก้น จดจ่อความยิ่งใหญ่ค่อยๆ เสียดสีจุ่มจ้วงไปในความฉ่ำชุ่ม ถูไถให้หยาดน้ำชโลม จากนั้นก็...
“อะ! อ้า.... พี่ซันขา... โอว...”
เสียงร่ำร้องของศศินาในจังหวะที่ความยิ่งใหญ่สอดใส่เข้าไปจนมิด ช่างสอดประสานกับแรงบีบรัดแน่นสุด จนเขาอยากจะพวยพุ่งเสียให้ได้ถ้ายังปล่อยให้หล่อนบีบรัดและถูกกระตุ้นด้วยเสียงครางกระเส่าแบบนี้ จำต้องกัดฟันรั้งตัวเองออกให้ผ่อนคลาย จากนั้นจึงค่อยๆ แทรกเข้าไปใหม่ แต่ศศินาก็ไม่ปรานีเขาเลย หล่อนรัดเขาแน่นมาก
“โอ้ว... จันทร์จ๋า... แน่นมาก... โอ้ว... เสียว...”
จังหวะบีบรัดกระตุ้นให้เขาต้องเร่ง บั้นเอวเคลื่อนไหวถี่ระรัว สอดความแข็งชันเข้าใส่บั้นท้ายอวบที่หยัดเด้งสนองตอบเขาอย่างหยุดไม่ได้ ฝ่ามือจึงกระชับเอวคอดกระชากเข้าใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง
“โอ้ว... จันทร์จ๋า... แน่น... แน่นมาก... โอว... จันทร์จ๋า.... พี่ไม่ไหวแล้ว โอ้ว...”
และเสียงกรีดร้องเล็กๆ จากคนด้านล่างก็ดังขึ้น ก่อนจะตามติดด้วยเสียงคำรามลั่นของเขา ความอบอุ่นพุ่งวาบออกจากเส้นทางคุ้นเคยและปลดปล่อยไปสู่ความหนึบหนับที่ทำหน้าที่บีบรัดให้ทุกหยาดหยดส่งออกไปไม่มีเหลือ
“โอว... จันทร์จ๋า... ตอดเก่งมาก โอว...”
เสียงคำรามดังชิดติดแผ่นหลังและท่อนแขนของเขายังกอดรัดรอบกาย ฝ่ามือก็ตะปบไว้ที่เต้าอวบ ความซาบซ่านทั่วทั้งร่างตลอดจนความยุ่งใหญ่สุดๆ ที่ยังฝังจมอยู่ในร่างกาย แม้จะเป็นท่วงท่าน่าละอาย แต่หล่อนก็สุขกายและสุขใจจนแทบจะสำลัก เพราะจะมีคำไหนไพเราะเท่า
‘จันทร์จ๋า และ พี่’ นี่แหละคือสิ่งที่หล่อนหลงใหลและตัดขาดไม่ได้
ทุกครั้งที่ความเร่าร้อนละเลงกับร่างกายของหล่อน เขาเรียกหล่อนว่า ‘จันทร์จ๋า’ และแทนตัวเองว่า ‘พี่’ และเขาก็ไม่ห้ามไม่ตวาดที่หล่อนเรียกเขาว่า ‘พี่ซัน’ เช่นกัน ทั้งหมดนั้นจะบอกว่าเขารังเกียจหล่อนได้อย่างไร และไหนจะทุกสิ่งที่เขาปรนเปรอจนหล่อนขึ้นสวรรค์ได้มากครั้ง เพราะว่าวันนี้เร่งรีบถึงได้แค่ 2 แต่ถ้าเป็นช่วงเวลาอื่น ไม่เคยมีครั้งไหนที่สวรรค์จากปลายลิ้นและนิ้วจะไม่ตกใส่หล่อนน้อยกว่า 2 ครั้ง ก่อนที่สวรรค์ครั้งใหญ่จะกระหน่ำใส่ลงมาและแตกซ่านอยู่ในตัว
แล้วแบบนี้จะให้เข้าใจว่า ‘เกลียด’ หรือ ‘รังเกียจ’ กันได้ยังไง มันต้องมีอะไรที่หล่อนไม่รู้ และเขาก็ไม่ยอมพูดออกมา
แต่ตอนนี้ต้องรีบแล้ว
“พี่ซันคะ เอ่อ...”
“เอ่ออะไร”
“ก็... ออกสิคะ”
“ยังไม่อิ่ม”
“ไม่ได้แล้วนะคะ จะได้เวลากินข้าวแล้ว”
“เธอยังหิวเหรอ”
“เอ่อ... เดี๋ยวไม่ทันคุณลุงคุณป้า”
“หึ! เห็นไหมว่าเธอเป็นคนเริ่ม และเป็นคนหยุด”
ศศินาเอี้ยวหน้ามองคนที่แนบร่างอยู่ด้านหลังเพราะเขายังไม่ยอมถอนออกไป แต่กลับรัดหล่อนไว้ไม่ให้ดิ้นหลุด ดวงตาสวยมีแววขุ่นอย่างเห็นได้ชัด แต่นั่นกลับทำให้รอยยิ้มระบายกว้างบนในหน้าหล่อ จนศศินาเองที่เป็นฝ่ายชะงักไป
“มองพยศแบบนี้ อย่ากินข้าวอิ่มล่ะ เพราะเธอต้องมากินฉันต่อ กินเยอะ จะอ้วกซะก่อน”
เขาบอกก่อนจะถอนตัวตนออกจากร่าง และปล่อยให้ศศินาตะครุบกระโปรงลงอย่างเร็ว ร่างเล็กก้มคว้ากางเกงในที่ตกอยู่แทบพื้นก่อนจะรีบเดินเร็วรี่ออกจากห้องของเขา แต่ความรุนแรงเมื่อครู่ก็ทำให้หล่อนชะงักเท้าพร้อมนิ่วหน้า จากนั้นก็รีบเดินต่อ ทั้งหมดไม่ได้รอดพ้นจากสายตาของสุริยพิศุทธิ์เลย
ดวงตาคมเข้มทอแสงอ่อนลงมองตามร่างแบบบาง เขาเองก็ไม่อยากทำแบบนี้ ก็อยากจะถนอม อยากจะดูแลศศินาไปตลอดชีวิต เพราะครั้งแรกของหล่อน เขาแตะต้องหล่อนด้วยหัวใจ
- ผู้เขียน
