เสียงโหวกเหวกที่เหล่าลูกคุณหนูชนชั้นไฮโซของหนุ่มสาวคณะบริหารธุรกิจภาคอินเตอร์ไม่คุ้นเคย ดังมาจากกลุ่มของหนุ่มสาวเสื้อช็อปสีแดงเลือดหมูที่ยืนอยู่ไม่ไกล
ขวัญชนกมองสบตากลับชายหนุ่มรูปหล่อที่โดดเด่นที่สุดนั้นกลุ่มนั้นแล้วลอบเบะปาก แม้ใบหน้าจะเหมือนกับผู้ชายที่นั่งตรงข้ามกับเธอทุกกระเบียดนิ้ว แต่เธอบอกแล้ว ว่าแววตาและมารยาทของเขามันไม่ใช่
“อุ๊ย นั่นฟืนนี่นา หน้าเหมือนแกโคตรๆ อะไฟ แต่ฉันว่าเขาดูกร้าวใจชะมัด”
อัจจิมา เพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคนของขวัญชนกทำหน้าเคลิ้มฝัน เธอรู้ว่าเพื่อนของเธอหล่อ แต่บุคลิกคุณชายที่เธอคุ้นเคยกับผู้ชายในคณะนี้มันทำให้เธอชินชา พอเจอสายตากร้าวดุของผู้ชายอีกคนที่หน้าเหมือนคนหล่อๆ ตรงนี้ มันทำให้หัวใจเธอสั่นอย่างไรชอบกลทั้งที่ปกติไม่เคยชอบผู้ชายคณะวิศวะเลยสักนิด
“ชอบหรือไง หมอนั่นไม่ได้น่ารักเหมือนไฟหรอกนะยัยอ้อน ปากเสียจะตาย”
ที่จริงขวัญชนกก็อยากจะใช้คำอื่นมากกว่าคำนี้
