34 ยังคง...วนกลับมาที่เดิม
"ค่ะ…ยังไงวันนี้ฟ้าต้องขอโทษคุณพ่อคุณแม่พี่เคนด้วยนะคะ" ฉันทำได้แค่พยักหน้ารับไป แต่ภายในใจมันกลับไม่ได้คิดถึงเรื่องของพ่อแม่พี่เคนเลยสักนิด
"พี่เข้าใจ เจอกันครั้งแรกใครก็เกร็งเป็นธรรมดา จริง ๆ พ่อแม่พี่ใจดีมาก ๆ เลยนะ" เขาหันมาลูบหัวของฉันเบา ๆ
"ว่าแต่พ่อกับแม่เราดีกว่า พวกท่านจะว่างเมื่อไหร่ พี่จะได้เตรียมตัวไปทำความรู้จักกับท่านไว้"
"เออ ไว้ฟ้าถามท่านดูอีกทีนะคะ ว่าจะกลับไทยเมื่อไหร่" ฉันยิ้มรับตอบกลับไปอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ไป
"ได้ครับ" เขาพูดพร้อมกับหันไปขับรถตรงกลับไปส่งฉันที่คอนโดเหมือนเช่นทุกครั้ง
ตลอดทางฉันก็นั่งเหม่อมองออกไปทางด้านนอกหน้าต่างรถ ยอมรับว่าการเจอผู้ชายคนนั้นในวันนี้ เป็นอะไรที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวเลยจริง ๆ
(นี่เขากลับไทยมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วมาโผล่ที่ห้องทะเบียนมหาวิทยาลัยเราได้อย่างไรกัน)
(เราเป็นบ้าไปแล้วเหรอ อยู่กับแฟนแท้ ๆ จะคิดถึ
