ช่างภาพลึกลับกับนางแบบคนสวย

971 คำ
ตั้งแต่ที่คาดโทษเดโคไปวันนั้นสาริศาก็รู้สึกเหมือนโดนสวรรค์กลั่นแกล้ง เธอโดนงานราฏงานหลวงรุมเร้าจนหัวหูยุ่งเหยิงไปหมด อย่าว่าจะได้มีเวลาไปให้เดโคสอนอย่างที่อยากจะทำเลย แค่ให้มีเวลานอนยังดูเหมือนจะขอมากไป โชคดีที่วันนี้เป็นวันสุดท้ายของมรสุมนั้นแล้ว เธอทำงานส่งอาจารย์ครบตามเดดไลน์ทุกชิ้น โปรเจ็คงานพิเศษต่างๆ ที่เคยรับไว้ก็ทยอยทำไปจนหมด ในวันนี้จึงเหลือเพียงการถ่ายแบบให้กับแบรนด์เสื้อผ้าซึ่งเจ้าของเป็นลูกพี่ลูกน้องของเกณิกา และเป็นพี่สาวที่เธอรู้จักมานาน แบรนด์ Gibibi คือแบรนด์ใหม่ล่าสุดที่เพิ่งเปิดตัวโดย พี่กิ๊บ ผู้เป็นที่รู้จักกันในแวดวงแฟชั่น และทำให้สาริศาได้แจ้งเกิดและเริ่มเป็นที่รู้จักในฐานะนางแบบ เดิมทีพี่กิ๊บทำงานเป็นครีเอทีฟให้กับแบรนด์ต่างๆ แล้วแต่แบรนด์ไหนจะจ้าง เก็บสั่งสมประสบการณ์มานาน จนในวันนี้ได้มาเปิดแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง สาริศาจึงถือโอกาสนี้ในการมอบของขวัญให้ผู้มีพระคุณด้วยการมาถ่ายแบบให้โดยไม่คิดค่าตัว “ขอบคุณมากนะซิดนีย์ พี่ไม่รู้จะขอบคุณแกยังไงเลย” คนในความคิดของเธอกล่าวขึ้นขณะที่เราอยู่ด้วยกันในห้องซึ่งดัดแปลงมาเป็นห้องแต่งตัว มือของหญิงสาวรุ่นพี่กระชับกับมือของเธอเอาไว้ สายตาบ่งบอกถึงความขอบคุณอย่างสุดแสน สาริศาเห็นอย่างนั้นก็ได้แต่กระชับมือของอีกฝ่ายกลับ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เองก็ช่วยเหลือซิดตลอด เรื่องแค่นี้เองทำไมซิดจะทำให้พี่ไม่ได้” พี่กิ๊บไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ ของเธอด้วยซ้ำ แต่กลับช่วยเหลือป้อนงานดีงานปังให้ตลอดจนได้มีเงินกินใช้ มีเงินซื้อรถเก๋งขับเองโดยไม่ต้องรบกวนป๊ากับม๊าเลยสักบาท แล้วอย่างนี้จะให้เธอไม่ดูดำดูดี ไม่มาแสดงความยินดีในวันที่อีกฝ่ายจะก้าวไปถึงความสำเร็จอีกขั้นได้อย่างไร “แต่เราโอเคใช่ไหม เป็นแบบชุดว่ายน้ำเลยนะ” หญิงสาวรุ่นพี่เอ่ยขึ้นอย่างเป็นกังวล ได้ยินดังนั้นสาริศาก็ทอดถอนหายใจพลางกระชับมือของอีกฝ่ายให้แน่นขึ้น “ซิดใส่บิกินี่ถ่ายลงไอจีออกบ่อย ไม่ต่างอะไรกันตรงไหนเลย พี่ไม่ได้ให้ซิดถ่ายหนังโป๊สักหน่อย” “ก็มันเป็นการถ่ายฟรีไง ปกติถ่ายแนวนี้แถมมาถ่ายนอกสถานที่นางแบบเขาคิดกันแพงนะ พี่ก็เลยอดกังวลไม่ได้” “ไม่เป็นไรก็คือไม่เป็นไรค่ะพี่กิ๊บ แต่ถ้าพี่ยังเกรงใจเอาไว้ค่อยจ้างซิดคอลหน้าก็ได้ วันนี้ก็ถือว่าพี่พาซิดมาเที่ยวทะเลไป ค่าห้องค่าอะไรพี่ก็จ่ายให้นี่คะ ไม่เห็นต้องคิดมากเลย” ได้ยินอย่างนั้นคนที่กำลังกังวลก็ยิ้มออก ร่างเล็กพยักหน้ารับคำเธอก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วสั่งให้ผู้ช่วยมาดูแล กำชับเสียยกใหญว่าเธอเป็นน้องที่รักมากให้ดูแลเป็นอย่างดี ก่อนจะเดินออกไปเตรียมงานส่วนอื่น สาริศาใช้เวลาในการเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดว่ายน้ำที่ต้องถ่ายไม่นานนักก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดว่ายน้ำแบบสองชิ้นผูกสายสีส้มสดใส คลุมทับด้วยชุดคลุมตัวยาวกันโป๊ยามเดินไปเดินมา เสื้อผ้าหน้าผมของเธอก็จัดการเรียบร้อยตั้งแต่ก่อนที่พี่กิ๊บจะเข้ามานั่งคุยแล้ว เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จเธอจึงเดินตามพี่ณิดาผู้ช่วยของพี่กิ๊บออกจากห้องแต่งตัวไปที่ห้องโถงของบ้านพักชายทะเลที่เช่าไว้ “มาๆ สาริศา เรามาบรีฟกันก่อน” พี่กิ๊บกวักมือ หยอยๆ เมื่อเห็นว่าเธอออกมาแล้ว เห็นอย่างนั้นสาริศาจึงเดินตามเสียงเรียกไปยืนข้างกันกับหญิงสาวรุ่นพี่ ทว่าเมื่อเดินมาแล้วพบว่าตรงนี้มีแค่พี่กิ๊บกับทีมงานท่านอื่น ดวงตาเรียวก็เริ่มสอดส่ายไปมาอย่างใคร่รู้ พี่กิ๊บบอกว่าจะบรีพแต่ทำไมเธอไม่ยักเห็นช่างภาพ ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายควรจะยืนอยู่ตรงนี้เหรอ “รอช่างภาพแป้บนึงนะ พอดีเขาเดินไปเอาเลนส์มาเพิ่มน่ะ” ทว่าสงสัยได้ไม่นานสาริศาก็ได้รับการไขข้อข้องใจ ได้ยินดังนั้นเธอจึงพยักหน้ารับเงียบๆ ไม่ได้ออกความเห็นอะไร ก่อนจะชะโงกมองไปยังภาพของท้องทะเลด้านนอกที่ตอนนี้แสงยามเช้ากำลังสวย เหมาะอย่างยิ่งที่จะถ่ายรูปไม่ว่าจะเป็นถ่ายแบบนี้หรือกระทั่งถ่ายด้วยมือถือเอาไปลงในบัญชีโซเชียลมีเดียของเธอ ไม่นานก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่เดินเข้ามาจากด้านหลังบ้านพัก “นั่นไงมาพอดีเลย” และเมื่อเห็นว่าใบหน้าของคนแก่กว่าหันไปในทิศทางที่อีกฝ่ายเดินมา สาริศาจึงหันไปมองบ้างเพราะคิดว่าอย่างไรก็ต้องทำความรู้จักกันอยู่แล้ว ถึงเธอจะไม่ได้ชอบคุยกับคนแปลกหน้ามากนัก แต่อีกฝ่ายก็ถือว่าเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมอาชีพที่เธอควรสร้างคอนเน็คชั่นเอาไว้หากอยากเติบโตในสายงานนี้ “สวัสดีครับพี่กิ๊บ” แต่เธอก็ไม่คิดว่าคนที่เพิ่งเดินเข้ามาจะเป็นเขา เดโค ผู้ชายที่เพิ่งจะหยอกเย้ากระตุกต่อมราคะของเธอจนแทบแตกกระเจิงไปเมื่อวันก่อน “เดด…” “...ซิดนีย์”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม