SO BAD 3-1
1216 คำ
“สปอยเหรอคะ”เธอมองหน้าพีทแล้วมันส่ายหน้าเธอเลยชี้มาที่ตัวเองแบบงงๆ
“ใช่จ่ะ พี่ไม่ทำไรมากหรอกเดี๋ยวพี่เซ็นให้เลย”พี่เค้าตอบแล้วหยิบกระดาษของเธอกับพีทไปเซ็น ก็ดีเธอรู้สึกเหนื่อยแล้ววันนี้
“พี่ชื่ออะไรเหรอคะ หนูชื่อสปอยนะ”เธอแนะนำตัวเองยิ้มๆ เธอเค้ามาก็ถามชื่อทุกคนจะได้ไม่ดูเสียมารยาท
“ชื่อฝ้ายจ่ะ จำพี่ไม่ได้จริงๆเหรอพี่เสียใจนะ”เธอขมวดคิ้วงง แล้วพี่เค้าก็ถอดแมสออก
“............ใช่ พี่ฝ้ายหลีดเดอร์ตอนสปอยอยู่ม.3ใช่ไหมคะ”น่าจะใช่นะเธอก็ไม่มั่นใจเท่าไรแต่หน้าคุ้นๆ ถ้าจำผิดก็...คงจำไม่ได้แล้วแหละ “ใช่ค่ะ เกือบจำเราไม่ได้ละนะ”พี่เค้ายิ้มเธอเลยยิ้มตาม
“ปอยก็เกือบจำพี่ไม่ได้”เธอจำหน้าพี่เค้าเกือบไม่ได้ถ้าไม่มองดีๆ ก็ไม่เจอตั้งหลายปีนี่เนอะ
“เหลืออีกสองคนหนิ ไอ้สองคนนี้โหดนะพี่เตือนก่อน”
“รู้ค่ะ วันนั้นพี่ก็เห็นปอยโดนเรียกเตือน”เธอรู้ดีเลยโดยเฉพาะคนชื่อทีน โหดนะออกจะกวนตีนซะมากกว่าคิดแล้วก็ปวดหัว
“โชคดีนะ ไว้เดี๋ยวเจออีกพี่เลี้ยงข้าว”
“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ^^ ปอยไปก่อนนะ”
เธอยิ้มให้พี่ฝ้ายแล้วเดินออกจากห้อง นี่ก็เหลืออีกแค่สองลายเซ็นสุดท้ายก่อนจะได้มาเธอคงจะโดนอะไรอีกแน่ๆ..........แต่ชั่งเถอะโดนก็โดนเดี๋ยวจะหาลายเซ็นไม่ครบ ไม่อยากโดนทำโทษต่อหน้าคนอื่นด้วย ไว้คืนนี้เธอจะกลับห้องไปพักผ่อนแล้วพรุ่งนี้สู้ใหม่ เตรียมรับมือกับบุคคลอันตราย
วันต่อมา........
มหาวิทยาลัย GD
“ปอยแกไปคนเดียวได้ไหมอ่ะ คือเธอต้องไปรับพี่ที่สนามบินพึ่งกลับจากเมกา”พอกินข้าวเสร็จพีทมันเงยหน้าจากโทรศัพท์แล้วก็พูด ใช่เธอจำได้มันเคยบอกอยู่ว่าพี่มันจะมา
“อ้าว ก็ได้งั้นเอาใบแกมาดิเดี๋ยวเซ็นให้”เธอไม่ซีเหรอกเรื่องไปคนเดียว เอาไปเซ็นให้ด้วยก็คงไม่เป็นไรหรอก......มั้ง
“ได้เหรอเดี๋ยวก็โดนหรอก”พีทคงกลัวเธอโดนทำโทษคนเดียวละมั้ง
“เหลือเวลาอีกสองสามวัน แกต้องช่วยตามหาพี่รหัสอีกจะมีเวลาเหลือไปหาไหม”เนี่ยแหละปัญหา พี่รหัสเธอหามาหลายวันไม่เจอสักทีเลยต้องเผื่อเวลาไปอีก
“เออก็จริง แล้วแกโดนทำโทษคนเดียวเนี่ยนะ”พีทพูดสีหน้าเป็นห่วง มันเป็นงี้แหละเธอโดนทำโทษไรมันก็จะทำด้วย รักกันจริง
“ก็คงให้เต้นตะโกนเหมือนคนอื่นแหละ แกมั่วแต่พูดมากอ่ะเอาใบมาแล้วรีบไปเดี๋ยวพี่รอ”
น่าจะนะเธอก็คิดแบบนั้นคงไม่ต่างจากรุ่นพี่คนอื่นที่สั่งให้เธอทำแบบนั้นแลกลายเซ็น
“โอเคขอบใจนะ เดี๋ยวจะพาพี่สุดหล่อเธอมาหาแก55555”
“จ้าเอามาให้จริงเถอะ”เธอพูดหยอกพีทกลับ แต่จะว่าไปพี่ชายพีทหล่อนะเคยเห็นรูปน่ะพีทมันเอาให้ดู
“บาย”
เธอพยักหน้าตอบมันแล้วแยกกันตรงโรงอาหารเลย เธอก็เดินไปตึกคณะต้องไปหาพี่ว๊ากไง ขอให้เป็นวันที่ดีสำหรับเธอด้วยเถอะ
“พี่คะ พี่พอรู้ไหมว่าพี่ว๊ากสองนั้นอยู่ไหนคะ”เธอถามพี่ผู้หญิงคณะเธอเนี่ยแหละ ก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหนเลยถาม
“เดินเลี้ยวขวาห้องพักจะเขียนว่าปี 3VIP ห้องนั้นแหละจ่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
เธอพูดแล้วยิ้มขอบคุณให้ก่อนจะเดินไปทางขวา แล้วไปเวลานี้เอ่อ.....ไม่รู้สินี่มันพักเที่ยงคงจะอยู่กันแหละมั้งถ้าไม่อยู่ก็อดไได้ลายเซ็นไง
“นี่! ทำไรของเธอ!”เขามองสปอยยืนอยู่หน้าห้อง ถ้าให้เขาเดาไม่ต้องเดาหรอกมาขอลายเซ็นแล้วมาคนเดียวด้วย อย่างงี้ก็แกล้งได้สะดวกเลย หึ!
“อุ้ย! คือจะมาขอลายเซ็นอะค่ะ”เธอตกใจกับน้ำเสียงเข้มนิ่งๆจากด้านหลังมาเงียบๆเธอก็ตกใจสิ เธอยืนจ้องหน้าเขามองเธอด้วยสีหน้าที่นิ่งมาก
“ลายเซ็น?แล้วทำไมต้องให้เด็กอย่างเธอที่ต่อปากต่อคำ?!”มาขอลายเซ็นแต่เขาไม่ให้ มันก็เป็นสิทธิ์ของเขาไม่มีกฏข้อไหนห้ามถูกไหมครับ
“ขอโทษค่ะ แต่ยังไงก็ขอลายเซ็นด้วยนะคะ”เธอแอบถอนหายใจเบาๆรู้สึกเซ็งชะมัดเจอแบบนี้ แต่มันก็คือความซวยของเธอ
“ไม่ให้”เขาพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉยมองสปอยก่อนจะเปิดประตูเข้าห้อง สปอยเธอยืนขว้างทางเข้าห้องทำตัวเกะกะแค่เขาไม่ให้ก็กลับไปดิ
“ห่ะ!? เดี๋ยวค่ะ จะให้ทำอะไรก็ได้แลกกับลายเซ็น”เธอพยายามเอาตัวแทรกเดินตามเข้ามาในห้องแล้วพูด อีกอย่างเธอขอโทษเรื่องมองไม่พอใจกับต่อปากต่อคำไปแล้วไงก็เขามาหาเรื่องเธอก่อนเอง
“ไม่ให้ ออกไป”เขาไล่ เขาไม่ให้ใครจะทำไมอยากได้ก็เรื่องของสปอย แล้วถ้าเขาไม่ให้ก็คือจบ!
“ไม่ออก! ขอละนะ...นะ”เธอพูดขอร้องใจก็รู้สึกหวั่นๆนะ ก็ทีนทำสีหน้ารำคาญเธอมากโครตๆแต่ยังไงลายเซนต์ก็ต้องได้
“ไม่ให้ พูดไม่รู้เรื่องหรอครับ!?”เขาพูดเสียงกดต่ำมองสปอยพูดไม่รู้เรื่องเลย แม่ง! กูไล่แล้วยังไม่ไป
“เห้อ! ขอเหตุผลค่ะว่าทำไมถึงไม่ให้ เพราะอะไรไม่เข้าใจ”เธอยืนประจันหน้ากับเขา จ้องมองตาไม่กระพริบไม่ได้ก้าวร้าวนะแค่อยากรู้ว่า..ทำไม!?
“หึ! เธอนี่ต่อปากต่อคำเก่งจริงนะเลิกต่อปากต่อคำดิ ตอนนี้ยังไม่พอใจ”เหตุผลพอไหมที่เขาจะไม่ให้เด็กคนนี้ หน้าก็ดูเรียบร้อยแต่ปากนี่โครตน่าโดนเขาจัดการเลย ถ้ามีอีกทีเขาไม่ปล่อยไว้แน่
“...............”เธอเงียบมองหน้าทีนเขาพูดเมื่อกี้น้ำเสียงสีหน้าแววตาดูโมโหเธอมาก โอ๊ยอะไรเนี่ยทำไมเป็นแบบนี้
“ออกไป!”เขาพูดเสียงเข้มนั่งลงบนโซฟา เงียบมองหน้าเขาสายตาโครตกลัว หึ! เจอเขาโหดมากกว่านี้คงร้องไปฟ้องพ่อละมั้ง
“ไม่ออก!! ขอเถอะนะเดี๋ยวต้องไปหาพี่รหัสอีก เวลาก็เหลือน้อยอย่าใจร้ายกับเด็กเลยนะ”เธอพูดอีกรอบมองทีนนั่งไม่สนใจเหมือนกับเธอคืออากาศในห้องนี้
“แล้วไงเรื่องของเธอดิ”เขาพูดเสียงติดรำคาญ ตอนแรกเขาจะไม่อะไรละนี่พูดไม่รู้เรื่อง!
“เป็นรุ่นพี่ภาษาอะไรเนี่ย!...........(บ้าชิบหาย)”เธอไม่พอใจมากจนเผลอปากพูดออกมาตามที่คิด สปอยเอ้ยปากไม่เคยอยู่สุข!
“เอ่อ....คือไม่เอาแล้วขอโทษค่ะ ขอตัวนะคะ”เธอรีบพูดแล้วจะเดินออกจากห้อง หน้าด้านอยู่ทำไมละมีหวังโดนด่าหนักกว่านี้
- ผู้เขียน
