Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 35
“หนูพลอยลูก” เมื่อก้าวลงจากรถป้านิรก็รับขยับเข้ามาช่วยประคอง
“โอ๋ ลูกแม่” เมื่อเห็นป้านิรฉันถึงกับร้องไห้อีกครั้งแต่ไร้เสียงสะอื้น ฉันขยับเข้าไปกอดท่านไว้แน่น ซบใบหน้าลงบนไหล่ท่านอย่างเจ็บปวด
“เข้าบ้านกันก่อนเถอะลูก” เสียงลุงขุนเอ่ยบอกเราทุกคน ฉันเดินเข้าบ้านพร้อมกับใช้มือข้างที่ไม่เจ็บของตัวเองจับมือป้านิรไว้แน่น ท่านพาไปนั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่น โดยมีสามีท่านนั่งลงที่โซฟาตัวที่ว่าง ส่วนลูกชายท่านนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“เจ็บมากไหมลูก” ป้านิรเอ่ยถามพร้อมกับมองสำรวจตามร่างกายฉัน เลือดส่วนที่กระเซ็นโดนเสื้อยังมองเห็นได้ชัด ไหนจะฝ่ามือข้างขวาที่มีแผลและคุณหมอใช้ผ้าก๊อซสีขาวพันรอบแผลไว้ให้
“ใครมันทำลูกสาวแม่” ป้านิรถามเสียงเข้ม ทั้งยังตวัดสายตาไปมองลูกชายตัวเอง
“แม่คะ...”
“ว่าไงลูก หิวหรือยัง ไปกินข้าวกันเลยไหมจะได้กินยา”
“หนู หนูขอคุยกับแม่ได้ไหมคะ”
“...” เอ่ย
