Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 3
1008 คำ
Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 3
หลังจากที่ป้อนข้าวและยาไม่กี่นาทีถัดมาคุณย่าก็หลับไป นั่นจึงเป็นเวลาที่ฉันจะได้นั่งทำงานสักเล็กน้อย ที่ห้องพักวีไอพีแห่งนี้แยกโซนคนป่วยและมุมเฝ้าคนไข้อย่างชัดเจนเลยล่ะ แต่ตลอดทั้งคืนฉันทำงานได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้นเพราะภายในหัวเอาแต่คิดวนเวียนกับสิ่งที่คุณย่าบอกเมื่อช่วงเย็น
มันจะเป็นไปได้ยังไงแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก อีกทั้งฉันและผู้ชายคนนั้นไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ นี่มันโลกความเป็นจริงนะคะจะไปมีเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกัน
คุณย่าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลนานเกือบสิบวันและเป็นสิบวันที่ฉันคอยอยู่ดูแลคุณย่าไม่ห่าง โดยมีผู้ชายคนนั้นมาส่งอาหารทุกวัน ซึ่งฉันไม่ได้คุยอะไรกับเขามากนัก และเขาเองก็ดูไม่ค่อยจะอยากคุยกับฉันเช่นเดียวกัน แบบนี้ก็ดีต่างคนต่างอยู่ไปแล้วกัน ฉันวางแผนเอาไว้แล้วว่าหากคุณย่าอาการดีขึ้นฉันจะหาทางพูดกับคุณย่าเองเรื่องแต่งงานอีกสักครั้ง เพราะฉันไม่อยากแต่งจริง ๆ
เมื่อกลับมาถึงบ้านก็มีป้าแจ่มทำความสะอาดบ้านไว้รอแล้ว ฉันพยุงคุณย่าให้ไปนอนพักบนห้องนอน ส่วนตัวเองก็กลับเข้าห้องนอนเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดสักหน่อย เมื่อได้กลับเข้ามาในสถานที่ที่คุ้นเคยกลายเป็นว่าฉันรู้สึกสบายใจอย่างมาก
สวนดอกไม้ยังคงอยู่ดังเดิม มีต้นมะม่วงสองต้นที่ปลูกไว้ข้างบ้าน มองออกไปไกล ๆ ยังคงเป็นวิวภูเขา ไอเย็นรอบกายทำให้ฉันเผลอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เรียกความสดชื่นให้ตัวเอง ก่อนจะเผลอจามออกมายกใหญ่เมื่อมีละอองฝุ่นปลิวมาด้วย จามเสร็จน้ำมูกก็ไหล เฮ้อ เบื่อตัวเองจัง
“คุณพลอย คุณจิตให้ไปหาที่ห้องจ้ะ” ป้าแจ่มเอ่ยบอกหลังจากที่เคาะห้องเรียกสองสามครั้ง
“ค่ะป้าแจ่ม” ฉันเปิดผ้าม่านในห้องนอนไว้ก่อนจะเปิดหน้าต่างรับลมรับแสงแดด ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนตัวเองลงไปที่ชั้นล่าง ดีที่ฉันย้ายห้องนอนคุณย่าลงไปข้างล่างแล้วเลยไม่ได้ลำบากหรืออันตรายเวลาท่านเดิน แต่เมื่อเดินลงบันไดไปก็พบว่าที่ห้องรับแขกมีกลุ่มคนนั่งรออยู่รวมถึงคุณย่าของฉัน
ฉันยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองคน ส่วนอีกหนึ่งคนชั่งใจคิดอยู่สักพักว่าจะไหว้ดีไหม แต่ท้ายที่สุดก็ยกมือไหว้เขาไปเช่นเดียวกับคุณป้าและคุณลุง
“วันนี้ป้ามาสู่ขออย่างเป็นทางการ”
“คุณย่า...” ได้ยินแบบนั้นก็เรียกคุณย่าตัวเองเสียงสั่น เหมือนทุกคนคิดและวางแผนเอาไว้หมดแล้ว ไม่มีเวลาให้ฉันได้ตั้งตัวเลยสักนิด
“เงียบก่อนลูก” นั่นคือสิ่งที่คุณย่าเอ่ยบอกกับฉัน ฉันได้แต่นั่งทำหน้านิ่งระหว่างที่ผู้ใหญ่พูดคุยกัน แล้วน่าตกใจตรงที่คุณป้าไปดูฤกษ์วันงานมาแล้วด้วยนี่สิ
“ฤกษ์คือวันที่สิบ อีกสองเดือนข้างหน้า” เดี๋ยวนะ อีกสองเดือนข้างหน้าอย่างนั้นเหรอ
“ไม่ได้นะคะ” ฉันรีบเอ่ยบอกทันที คุณป้ายังคงมองฉันด้วยรอยยิ้มเอ็นดู ทั้งที่ฉันเพิ่งจะทำตัวไม่น่ารักออกไปโดยการเอ่ยปฏิเสธท่าน
“ทำไมเหรอลูก” คุณป้าท่านเอ่ยถามกลับมา
“หนูมีงานเร่งตั้งแต่เดือนนี้ยาวไปอีกสามเดือนเลยค่ะ” สาธุเลื่อนออกไปค่ะ เลื่อนออกไปก่อน มีเวลาให้ฉันได้อ้อนขอคุณย่าก่อน
“น่าเสียดายจัง แต่มีฤกษ์มงคลอีกสี่เดือนข้างหน้าด้วยนะ” คุณป้ายิ้มให้ฉันอีกครั้งและครั้งนี้สามีท่านอย่างคุณลุงก็หลุดหัวเราะอย่างเอ็นดูไม่น้อยเมื่อเห็นฉันทำหน้างอแงหลังจากที่ได้ยินว่าท่านมีฤกษ์สำรองมาด้วย
คุณป้าท่านวางแผนมาอย่างรัดกุมเลยค่ะ
“งั้นป้าล็อกวันนั้นเลยนะลูก ระหว่างนี้หนูก็ทำงานได้เลย พวกชุดหรือของชำร่วยต่าง ๆ จะให้พี่เขาเอาไปให้เลือกนะ” ท้ายประโยคท่านหันไปมองหน้าลูกชายท่านที่ยังคงทำหน้านิ่งไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ผู้ใหญ่กำลังทำอยู่
“ว่าไงลูก” คุณลุงผู้ชายทวนถาม
“ครับพ่อ”
“คุณแม่คะ งั้นก็ตกลงฤกษ์ตามนี้เลยนะคะ”
“ได้ ฝากนิรจัดการด้วยนะ”
“ยินดีค่ะแม่ หนูเองก็รักและเอ็นดูน้องพลอยตั้งแต่เกิด ตอนนี้จะได้มาเป็นลูกสาวแบบนี้นิรเองก็ยินดีมาก ๆ เลยค่ะ” ท่านเคยเจอฉันแล้วอย่างนั้นเหรอ จำไม่เห็นได้เลย
“แล้วนี่หนูพลอยจะกลับไปทำงานวันไหนลูก” คุณลุงเอ่ยถามฉันบ้างเมื่อเห็นว่าฉันนั่งเงียบและนิ่งไปได้สักพักใหญ่ ก็แน่ล่ะฉันคิดอะไรไม่รู้เยอะแยะไปหมดภายในหัว
“รอดูอาการคุณย่าสักสามสี่วันก่อนค่ะคุณลุง”
“เอาแบบนี้ดีไหม เดี๋ยวป้าจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลให้เราจะได้เป็นห่วงน้อยลงด้วย”
“ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณป้าติดต่อพยาบาลให้หน่อยได้ไหม หนูเองก็ไม่รู้จักใครเลยส่วนค่าใช้จ่ายหนูรับผิดชอบเองค่ะ” หากเป็นเรื่องของคุณย่าฉันพร้อมที่จะคุยอยู่แล้ว อย่างน้อยเวลาที่ฉันเคลียร์งานก็จะได้เบาใจว่ามีคนคอยดูแลท่าน เพราะป้าแจ่มก็อายุแล้ว ให้ช่วยดูแลงานบ้านกับอาหารก็คงหนักมากแล้วสำหรับท่าน หากมีพยาบาลเข้ามาช่วยดูแลอีกแรงก็คงจะดีไม่น้อย
“เดี๋ยวป้าจัดการให้เองจ้ะลูก”
“รบกวนด้วยนะคะ”
- ผู้เขียน
