Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 12
1157 คำ
Married แต่งแล้ว (อย่า) รัก 12
สองทุ่มคุณย่ากลับบ้านไปพร้อมกับพี่ส้มโดยมีคนขับรถของป้านิรไปส่ง สามทุ่มเราส่งแขกกลับบ้านจนเหลือเพียงแค่คนสนิท ฉันชวนเพื่อนทั้งสามคนมานั่งดื่มกันต่อโดยที่ฉันขอกลับขึ้นไปเปลี่ยนชุดที่ห้องก่อน และเลือกสวมชุดลำลองธรรมดาลงมานั่งดื่มนั่งกินกับเพื่อนตัวเองต่อ และตอนนี้ก็ได้มีโอกาสได้เจอกับเพื่อนของคุณจอมทัพและได้นั่งกินอาหารด้วยกัน
“ปลาหมดแล้วเหรอ?” ฉันเอ่ยถามเพื่อนเสียงเบา
“อือ หมดแล้ว”
“เอาอะไรครับน้องพลอย” เพื่อนคุณจอมทัพที่ชื่อคุณปราชน์เอ่ยถามฉันด้วยความใส่ใจ
“ปลาหมดแล้วเหรอคะ?” ฉันทวนถาม ตอนนี้หิวมากค่ะ อยากกินปลาลุยสวนอีกตอนชิมอร่อยมาก กับข้าวที่ป้านิรสั่งมาวันนี้อร่อยทุกอย่างเลยล่ะ
“อา น่าจะนะ แต่มีไก่ผัดเม็ดมะม่วงอยู่กินรองท้องไปก่อนนะครับ” คุณชัยยศบอกกับฉันมือก็ยกจานอาหารมาให้ อ้อ หลังจากที่ฉันแอบออกไปเปลี่ยนชุดไม่รู้ว่าเพื่อนฉันและเพื่อนคุณจอมทัพไปคุยอะไรกันถึงได้มานั่งรวมโต๊ะกันแบบนี้
“เอาอะไร” คุณจอมทัพเดินกลับมาพร้อมกับเอ่ยถามเสียงเข้ม ตั้งแต่เหตุการณ์ที่แฟนเขามาฉันก็ยังไม่ได้คุยกับเขาเลย ไม่รู้สิ ฉันรู้สึกผิดกับเขาน่ะ ที่ทำให้เขากับแฟนต้องเลิกกัน
“น้องอยากกินปลาอีก กับข้าวอย่างอื่นก็หมดแล้วน้องน่าจะหิว” ครั้งนี้พี่ผู้หญิงหนึ่งเดียวในกลุ่มเพื่อนคุณจอมทัพอย่างคุณเนตรดาวเอ่ยบอกมาใหม่
“กำลังให้แม่ครัวอุ่นให้อยู่ รอก่อน”
“เบียร์ เหล้าหรือโซจู” ประกายดาวเอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าฉันเงียบไม่ยอมตอบหรือขานรับคุณจอมทัพหลังจากที่เขาบอกว่าแม่ครัวกำลังอุ่นอาหารให้อยู่
“เหล้าก็ได้” เอ่ยตอบเพื่อน มือข้างหนึ่งก็ยื่นไปตักไก่ผัดเม็ดมะม่วงมาใส่จานตัวเอง หิวข้าวก็หิว เหล้าก็อยากจะดื่ม สับสนมึนงงไปหมด
“อาหารมาแล้วค่ะคุณทัพ”
“วางเลยครับป้า” เกือบสิบนาทีอาหารขึ้นโต๊ะที่ถูกนำไปอุ่นจนร้อนถูกยกขึ้นมาบนโต๊ะอีกครั้ง และกลิ่นหอม ๆ ของอาหารทำให้ฉันกลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง
“น้อง ๆ กลับกันวันไหนคะ” คุณเนตรดาวชวนเพื่อนฉันคุย ฉันก็ฟังบ้างมองหน้าเพื่อนบ้างแต่ส่วนใหญ่จะกินข้าวมากกว่าพูดคุย ฉันยื่นมือไปหมายจะตักข้าวผัดจานใหญ่มาใส่จานตัวเองแต่มือข้างที่ยื่นไปก็ถูกมือของพิรัชจับไว้เสียแน่น
“เกือบไปแล้ว” ประกายดาวอุทานอย่างโล่งอก
“ใจเย็นพลอย” อาริสาดุเสียงเบา
“นั่นมันข้าวผัดปู” พิรัชเอ่ยเฉลย
“อ้าว นึกว่าข้าวผัดหมู” ส่งยิ้มแหย ๆ ให้เพื่อนทั้งสามคนทันที ฉันแพ้ปูทะเลล่ะ กินทีไรผื่นขึ้นเต็มตัว ปากบวมหน้าบวมไปหมดเลย แต่อาหารทะเลอย่างอื่นฉันกินได้นะ งงเหมือนกัน แต่หมอบอกว่าให้งดกินปูทะเล แต่ที่ยื่นมือไปวันนี้นึกว่าเป็นข้าวผัดหมูเพราะเห็นเป็นสีขาว ๆ เหมือนหมูอะ
“ดูก่อน บนโต๊ะกินได้ทุกอย่างยกเว้นข้าวผัด” พิรัชเอ่ยย้ำ
“อ้อ โอเคจ้า”
“น้องพลอยแพ้ปูเหรอครับ” คุณชัยยศถามฉันมือก็ยื่นมารับจานข้าวผัดจากมือคุณจอมทัพไปวางฝั่งตัวเอง คนข้าง ๆ ที่พอได้ยินว่าฉันกินไม่ได้ก็ยกจานข้าวผัดไปฝั่งตรงข้ามทันที
“ใช่ค่ะ แพ้ปูทะเล”
“แล้วแพ้อะไรอีกไหมคะ?” คุณเนตรดาวถามต่อด้วยความสนใจ
“หนูแพ้ง่ายค่ะ เป็นภูมิแพ้อากาศ แพ้ฝุ่น แพ้ควันบุหรี่ด้วยค่ะ” ฉันเล่ามือก็ตักกุ้งตัวโต ๆ ในต้มยำรวมมิตรใส่ถ้วยใบเล็กก่อนจะใช้ช้อนส่วนตัวตักกุ้งเข้าปาก
“เอาแล้ว ยังไงมึง” คุณเนตรดาวหันมาจ้องหน้าคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ฉันทันที
“น้องแพ้ มึงลงแดงแน่” คุณปราชน์เองก็ร่วมแซวอย่างสนุก
“เออน่า กินไปอย่าพูดเยอะ” คุณจอมทัพบอกเพื่อนเสียงเข้มมือก็ยกแก้วเครื่องดื่มตัวเองขึ้นชนกับเพื่อน ๆ รวมถึงยกแก้วมาชนกับเพื่อนฉันด้วย แม้จะยังรู้สึกไม่ชอบใจแต่มารยาทบนโต๊ะของเพื่อนฉันนั้นยังเต็มเปี่ยม กลายเป็นว่าเราอยู่กินข้าวและดื่มกันจนถึงตีหนึ่ง เพื่อนคุณจอมทัพกลับไม่ไหวก็นอนที่ห้องรับแขกของบ้านใหญ่ ส่วนเพื่อนฉันขอกลับไปพักที่บ้านคุณย่าบอกว่าอยากอาบน้ำแล้วนอนพักอย่างสบายตัว คุณจอมทัพเลยให้คนงานที่บ้านขับรถไปส่ง
ส่วนฉันนั้น จำได้ว่าส่งเพื่อนเสร็จก็เดินกลับเข้าบ้านหลังใหญ่ที่จะต้องอยู่ที่นี่ไปอีกสักพัก เดินโซซัดโซเซขึ้นไปบนชั้นสอง นั่งพับเพียบเลือกชุดนอนจากตู้เสื้อผ้าก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำสระผม แต่พอออกมาก็เหมือนจะจำอะไรไม่ได้แล้ว เหมือนภาพในความทรงจำตัดไปตอนที่ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกมาในตอนที่อาบน้ำเสร็จแล้ว
ฉันหลับไปโดยที่ไม่สนใจสิ่งมีชีวิตร่วมห้องอีกหนึ่งชีวิตเลย ไม่รู้ว่าเขากลับขึ้นมาบนห้องตอนไหน หรือกลับขึ้นมาหรือเปล่า หรือหากเขามาแล้วเขาจะนอนตรงไหน จะนอนบนเตียงหรือนอนบนโซฟามุมห้องฉันไม่อาจล่วงรู้เลย
เพราะฉันเมาจนภาพตัดแล้วหลับไปก่อนที่เขาจะขึ้นมา
ตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันแรกหลังจากผ่านพิธีแต่งงาน ฉันก็พบว่าเจ้าของบ้านไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้วและมีเพียงฉันที่นอนหัวฟูอยู่ริมเตียง
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันมั่นใจว่าเมื่อคืนเขากลับขึ้นมานอนบนห้องคือหมอนใบใหญ่ที่วางอยู่ข้าง ๆ นั้นยับยุ่งคล้ายกับมีคนนอนหนุนตลอดทั้งคืน แต่ผ้าห่มบนเตียงมีผืนเดียวนะ หรือเมื่อคืนเขานอนไม่ห่มผ้ากัน
หึ ก็นึกว่าเขาจะแอบออกไปหาแฟนเขาเสียอีก
ก็ยังดีที่ให้เกียรตินอนในห้องหอในคืนแรกด้วยกันอยู่
แต่ฉันไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าหลังจากนี้เรื่องราวมันจะเป็นยังไงต่อไป
แต่ก็ย้ำเตือนตัวเองว่าห้ามรู้สึกอะไรกับเขาเด็ดขาด เพราะเขายังมีคนรักของเขาอยู่
ห้ามนะพลอย ห้ามคิดอะไรที่ไม่ดีเด็ดขาดเลยนะ
- ผู้เขียน
