ภายในบ้านหลังเล็กที่ทำจากไม้ซุงในป่าสน เอลเลียตยังคงยืนอยู่ที่เดิม สองมือกำหมัดแน่น แม้ว่ารีชม่อนจะจากไปได้สักพักแล้วก็ตาม
ในตอนแรก เอลเลียตคาดหวังความตื่นเต้นที่จะได้ต่อสู้กับจอมมารตนใหม่ พลังที่สูสี ผลัดกันรุกผลัดกันรับ มันจะน่าสนุกขนาดไหน แค่คิด หัวใจของเอลเลียตก็พองโตและเต้นแรง
ทว่าการได้พบจอมมารตนใหม่กลับมีอะไรที่น่าสนใจกว่าการได้ต่อสู้กัน
มากกว่าการเข่นฆ่า จอมมารรีชม่อน ซึ่งเป็นชื่อที่เอลเลียตถามมาจากมังกรเหมันต์ ก่อนที่จะถูกเขาฟันด้วยดาบศักดิ์สิทธิ์ และถูกส่งกลับบ้านเกิด
จอมมารรีชม่อนนั้นไม่ได้คิดจะทำลายอาณาจักรกริฟส์ เพราะหากมองให้ดี รีชม่อนมีความรีบร้อน หัวคิ้วย่นเข้าหากันราวกับกำลังกังวลและฝืนใจ ใบหน้าสวยๆ มีความขัดแย้ง แต่กลับทำให้เอลเลียตละสายตาไม่ได้
ลึกลงไป เอลเลียตกลับรู้สึกคุ้นเคย
ชายหนุ่มมั่นใจว่าไม่เคยพบกับรีชม่อนมาก่อน แต่ไม่รู้ทำไมในอกถึงได้กู่ร้องอย่างยินดีก
