เพราะรีชม่อนเผลอทำเรื่องที่ไม่ควรทำอย่างการกอด หลังจากนั้น เอลเลียตก็ทำตัวติดหนึบทันที และเป็นเหตุผลที่ไม่คลายเวทให้
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตนสงสารคนผิด แต่เอลเลียตตอนนี้ให้อารมณ์คล้ายกับเด็กเข้าทำงานใหม่ นั่งเคว้งคว้างเพราะไม่มีใครสนใจหรือยินดีจะสอนงาน พอถูกทำดีด้วยก็เอาแต่ตามก้นต้อยๆ คอยเรียก “รุ่นพี่ครับ รุ่นพี่ครับ” ด้วยความไว้ใจ และทั้งที่ถูกมอบหมายให้ทำงานด้วยตัวเองแล้วแท้ๆ แต่กลับไม่กล้าตัดสินใจเอง แบบนั้นมันน่ารำคาญออกไม่ใช่เหรอ
หากนั่นก็ไม่ใช่ประเด็น...
สงสารก็อยู่ในส่วนของสงสาร แต่ก็ควรพอแค่นี้
“ผู้กล้า อันที่จริงนะ ครั้งสุดท้ายที่สมุนของข้าเจอจอมมาร เป็นตอนที่ข้าอยู่กับเจ้า หากข้ายังไม่กลับปราสาทจอมมาร อาณาจักรกริฟส์ได้วุ่นวายแน่”
หากปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป พวกนั้นจะต้องสงสัยว่าทำไมจอมมารยังไม่กลับ และตามหาเขาในดันเจี้ยน หากไร้ซึ่งร่องรอยของจอมมาร พวกนั้นต้องคิดว่าเข
