Chapter 47 ถ้าไม่เล่าก็อย่ามาพูดกันอีกเลย!

1808 คำ

หลังจากได้ข้อสรุป ทุกคนต่างแยกย้ายกลับเผ่าของตน ส่วนแผนหลังจากนี้ ลีลีสต์บอกว่าได้เตรียมการณ์ไว้ทั้งหมดแล้ว อย่างไรก็ตาม รีชม่อนสังหรณ์ใจว่านั่นอาจไม่ใช่แผนที่ดีอะไร รีชม่อนออกจากห้องโถง ทั้งยังคิดถึงแผนการของลีลีสต์ไปด้วย และการที่เขาก้าวอยู่บนทางเดินช้าๆ ไม่ได้ใช้เวทเคลื่อนย้ายกลับห้องของตัวเองทันทีนั้น เพราะมีใครบางคนพยายามทำตัวเป็นสตอล์กเกอร์ เขาหยุดฝีเท้า ก่อนจะหันไปพูดกับคนข้างหลัง “ทำไมผู้กล้ายังไม่กลับไปอีก อยู่ที่นี่นานๆ ไม่กลัวว่าทางนั้นจะสงสัยเอาหรือไง” “หากเป็นไปได้ ข้าอยากย้ายมาอยู่ที่นี่ทันที” “คิดจะล้อเล่นกันอีกแล้วใช่ไหม” “ไม่ใช่ ข้าแค่คิดอย่างนั้นจริงๆ” รีชม่อนย่นหัวคิ้ว มองเอลเลียตที่เอาแต่ยิ้มเล่นตลอดเวลา แม้รู้ตัวตนที่แท้จริงของอีกฝ่าย แต่กลับไม่เข้าใจคนคนนี้เลย กำลังคิดอะไรอยู่ ตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ และเพราะอย่างนั้น เขาถึงได้รู้สึกหงุดหงิดใจทุกครั้งที่เ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม