บทที่ 20 รังแก

1865 คำ

"จะพาฉันไปไหนที่นายทำอยู่มันเรียกว่าลักพาตัวฉันสามารถแจ้งความนายได้นะ ปล่อยฉันได้แล้วฉันจะกลับ" ฉันทั้งดิ้นและโวยวายลั่นเมื่อนายนั่นแบกฉันขึ้นไหล่พาดให้หัวฉันทิ่มลงพื้น "ตำรวจเขาไม่รับแจ้งความเรื่องผัวเมียทะเลาะกันหรอกนะ และพี่จะไม่ยอมปล่อยให้เธอไปทำร้ายน้องชายพี่ได้หรอกจนกว่าสองคนนั้นจะเคลียร์กันเข้าใจพี่ถึงจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ" ไอ้บ้านี่คิดจะขัดขวางแผนการฉันเหรอฉันจะไม่ยอมแพ้จนกว่าสองคนนั้นจะสูญเสียและเจ็บปวดมากว่าฉัน ฉันทั้งทุบทั้งฟาดเพื่อให้เขาปล่อยฉันลง อีกแค่นิดฉันจะทำให้พวกเขาแตกคอกันได้ แค่นิดเดียวมารยาฉันก็จะทำหญิงชายคู่นั้นพังกันทั้งคู่ ฉันจะไม่ยอมตัดใจจากเรื่องนี้จนกว่าจะเห็นความพินาศความบรรลัยของสองคนนั้น แรงที่ทุบลงไปไม่สามารถทำอะไรเขาได้ กล้ามเนื้อแน่นๆของเขาคงไม่สะเทือนกับแรงที่ฉันทุบลง "หยุดดิ้นและอย่าพยายามถ้าไม่อยากลงไปที่พื้นให้เจ็บตัว เก็บแรงที่เหลือของเธอไว้ใช้กับพ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม