ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ท่านประธานครับคุณมารียามาแล้วนะครับ" ชื่อนี้ที่ฉันได้ยินจากคุณเมคินท์มันติดอยู่ในหัวและความทรงจำอันแสนเจ็บปวด ความจริงที่ถูกซ่อนไว้ฉันเหม่อคิดไปถึงเรื่องราวในอดีต
"นินินธารว่าเราเลิกกันเถอะครับ ธารคิดว่านิสัยและไลฟ์สไตน์การใช้ชีวิตของเราสองคนมันแตกต่างจนดูไปด้วยกันไม่ได้ ธารไม่อยากให้เราสองคนต้องคบกันด้วยความรู้สึกอึดอัด ธารอยากให้นินินและธารเป็นตัวของตัวเองขอโทษที่ต้องบอกนินินอย่างนี้ ธารรู้ว่านินินเสียใจแต่ถ้าเราปล่อยไปอย่างนี้เรื่อยๆรังแต่จะไม่มีความสุข ธารอยากให้เราสองคนยังเป็นเพื่อนที่ดีและมองหน้ากันได้เหมือนเดิม" ธารเขานัดมาเจอกันตรงคาเฟ่ที่เราเจอกันครั้งแรกในมหาลัยและบอกเลิกโดยที่ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ ไม่ได้ทำใจในการเลิกลา ทั้งที่เรายังรักกันดีแล้วมา
บอกว่าเราเข้ากันไม่ได้
"ธารคะอะไรที่บอกเราเข้ากันไม่ได้นินินสามารถปรับเพื่อธารได้นะคะ เราอย่าเลิกกันเลยนินินพร้อมจะเ
