ตอนที่ 3

1175 คำ

ขึ้นมองฟ้าก็เห็นผืนนภาพร่างดาว คลอไปกับเสียงเพลงบรรเลงขับกล่อมบรรยากาศของยามค่ำคืน “เค้กนี่ยังไม่ใช่ของขวัญครับ... แต่คืนนี้รับรองว่าผมมีของขวัญให้คุณแน่ๆ” อังเดรเอ่ยออกมาเบาๆ ทิ้งปริศนาเอาไว้ให้เลขาสาวหัวใจเต้นแรง “ผมมีความสุขจัง” ขณะกำลังเต้นรำ อังเดรค้อมใบหน้าลงมากระซิบข้างหู ใกล้ชิดจนรสาขนลุก “สาก็มีความสุขค่ะ” หล่อนเหลือบมองตาเขา อังเดรกระชับกอดแน่นขึ้น ท่ามกลางเสียงเพลงบรรเลงแผ่วๆ ความรู้สึกอบอุ่นจากสัมผัสของร่างกายเบียดชิดในยามเต้นรำ ทำให้รสารับรู้ถึงความร้อนที่แผ่ลามออกมาจากเนื้อตัวกำยำของบอส อกแกร่งของเขากับสองเต้าอวบอึ๋มของหล่อนแนบคลึงเสียดสีกันจนรับรู้ได้ว่าหัวสองดวงกำลังเต้นแรงไม่ต่างกัน เสียงเพลงแผ่วลง อังเดรจูงมือเลขาสาวมานั่งลงบนโซฟา แต่โอบสะโพกของหล่อนให้ทรุดร่างลงนั่งบนหน้าขาข้างหนึ่งของเขา “อุ๊ย... ” รสาตกใจ “ผมอยากให้ของขวัญวันเกิดคุณ” อังเดรกล่าวขณะเอื้อมมือข้างหนึ่งมาสวมกอดเอวหล่อนเอาไว้แน่น รั้งให้หันหน้ามามองตา ในนาทีที่ตาสบตา ไม่มีใครเอื้อนเอ่ยคำพูดใดๆ ออกมา ท่ามกลางความเงียบงัน… เจ้านายกับเลขาปล่อยให้กระแสความรู้สึกบางอย่างหลั่งไหลพรั่งพรูอยู่ในความเงียบงัน ผ่านทางสายตาที่จ้องมองกันไม่กระพริบ กระทั่งมั่นใจว่าเห็นความต้องการที่ซ่อนเร้นอยู่ในดวงตาของกันและกัน อังเดรจึงเป็นฝ่ายเปิดฉากจู่โจมก่อน ด้วยการเอื้อมมือมาโอบใบหน้าของรสา รั้งมาบดริมฝีปากเข้าหากันแน่น “อ๊า... ” เลขาสาวแสนสวยที่โดนจู่โจมด้วยจูบแบบไม่ให้ตั้งตัว อุทานออกมาได้เพียงสั้นๆ ยากเหลือเกินที่จะต้านทานความเร่าร้อนของบอส หล่นตกใจ... แต่ก็รู้สึกหวามไหว ซาบซ่าน ยอมให้ปลายลิ้นร้อนผ่าวของอังเดรสอดชำแรกเข้ามาในอุ้งปากอย่างดุดัน เขากวาดต้อนเอาเรียวลิ้นของหล่อนออกมาเกี่ยวกระหวัดร้อยรัดกันดื่มด่ำ “อ๊อย... ” รสาอ่อนยวบไปทั้งร่าง จูบเร่าร้อนรุนแรงของเจ้านายทำเอาเลขาสาวรู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั้งตัว ยอมให้แรงพิศวาสดึงดูดเขากับหล่อนเข้าหากันด้วยความลืมตัว จูบกันนัวเนียอยู่นานเป็นครู่กระทั่งสติของรสาคืนกลับมา “ยะ... อย่าค่ะ” จู่ๆ สำนึกผิดชอบชั่วดีที่ตีกันนัวอยู่ในหัว ทำให้ รสาร้องห้าม มือเรียวผลักอกเขาเบาๆ ย้ำเตือนอยู่ภายในใจตัวเอง ว่าจะทำแบบนี้ไม่ได้ หล่อนไม่ใช่คนโสด... หล่อนมีผัวแล้ว “ขอโทษครับ... ผมอดใจไม่ไหวจริงๆ ก็คุณสวยเย้ายวนใจผมเหลือเกิน” อังเดรขยับออกมาอย่างแสนเสียด้วย ไม่ง่ายนักที่จะหักห้ามอารมณ์ ก็หล่อนทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ “ไม่เป็นไรค่ะ” รสาขยับห่างออกมา อังเดรคว้าซิการ์มาจุดสูบ พ่นควันสีขาวพวยพุ่งไปในเวิ้งอากาศ ร่างสูงเกือบสองเมตรเดินออกมาที่ระเบียงหลังห้อง เมื่อเหลียวกลับมามองก็เห็นรสากำลังยกมือขึ้นแตะริมฝีปากที่โดนจูบจนบวมเจ่อ หล่อนเม้มริมฝีปากเบาๆ ยกมือขึ้นแตะริมฝีปากอีกครั้ง... ความวาบหวามนั้นยังอยู่ อังเดรใช้ลิ้นเก่งมาก จูบเร่าร้อนเมื่อครู่ยังทำให้กลีบปากของหล่อนเต้นระริก ให้ตายเถอะโรบิ้น... เจ้านายสุดหล่อคนนี้จูบได้ดูดดื่มร้อนแรงเหลือเกิน อังเดรเดินกลับมานั่งที่โซฟากลางห้อง รสาเดินไปรินเหล้าลงแก้วแล้วเดินกลับมายื่นให้บอส “ขอบคุณครับ” อังเดรรับแก้วเหล้าจากมือของหญิงสาว ชนแก้วกันแล้วยกขึ้นดื่ม ทว่ามือที่สั่นน้อยๆ ทำให้เหล้าหกรดลงมาที่ต้นขาของหญิงสาว “อุ๊ย... ขอโทษค่ะ” รสาตกใจ ทำขณะท่าว่าจะเอื้อมมือไปคว้าทิชชู มาซับคราบสุราที่เปียกเป็นรอย แต่จู่ๆ เจ้านายสายเบิร์นก็ทำในสิ่งที่น่าตกใจกว่า “ผมเช็ดให้... ” เขารั้งมือของหล่อนที่กำลังจะเอื้อมหยิบกระดาษทิชชู จากนั้นบอสสายเบิร์นก็ก้มลงเช็ดคราบสุราบนต้นขาวขาวผ่องของเลขาสาวด้วยปลายลิ้นของเขา “อุ๊ย... ” รสาสะดุ้ง หลุบตาลงมองดูอังเดรปาดลิ้นเลียคราบสุราที่ต้นขา สัมผัสจากปลายลิ้นร้อยผ่าวทำเอาเส้นขนของหล่อนลุกซู่ไปทั้งร่าง หัวนมแข็งตั้งชูชัน ดุนดันอยู่ใต้เนื้อผ้า “อย่าค่ะบอส... อื๊อ” รสาพยายามห้าม แต่อังเดรเลียไม่หยุด ซ้ำยังเลิกชายชุดเดรสสั้นของหล่อนขึ้นมากองเอาไว้ที่เอว “ว้าย... บอส... อย่าค่ะ” มือของรสาเกร็งเกาะไหล่ของอังเดรเอาไว้แน่น แต่เขาไม่ยอมหยุด รีบก้มลงเลีย ตวัดลิ้นสูงขึ้นมาถึงง่ามขา ใกล้กับเนินเนื้ออุ่นจัด เบียดอัดกันเป็นกลีบนูนแน่นอยู่ภายใต้แพนตี้ลูกไม้ตัวน้อย “ยะ... อย่า” รสาพยายามห้าม เมื่อบอสสายเบิร์นก้มลงมาสูดดมง่ามขาของหล่อนอย่างโหยหา จมูกโด่งเป็นสันกดลงมาชิดหนอกนูน ต่ำลงมาถึงเนินเนื้ออูมแน่น อวบใหญ่เหมือนเอาส้มโอสองกลีบประกบกันแน่นอยู่ภายใต้แพนตี้ตัวน้อย “อูย... หอม... คาวคุณหอมเหลือเกิน ผมอยากเลียที่สุด... ได้ไหมครับ ผมชอบเลียที่สุด” บอสหื่นบอกรสนิยมทางเพศของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา ไม่รู้สึกกระดากอายที่จะให้ความสุขหล่อนด้วยลิ้น “อื๊อ... ไม่ได้ค่ะ” รสาส่ายหน้า ตกใจ ตั้งแต่เกิดมาในชีวิตก็ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนได้เลียของหล่อน แม้แต่เวียร์ผู้เป็นสามีก็เถอะ เวีย์ไม่เคยเลียตรงนี้ เพราะเขาไม่ใช่สายเบิร์น ต่างจากอังเดรที่เป็นสายเบิร์นอย่างแท้จริง “อย่าบอกนะครับว่ายังไม่เคยโดนเลีย” อังเดรย่นหน้าผาก ท่าทางเขินอายของรสาที่เอื้อมเอามือลงมาปิดเนินสวาท ทำให้บอสรู้สึกสงสัยว่าสามีของหล่อนไม่เคยเบิร์นให้จริงๆ หรือ? “ค่ะ... ไม่เคยค่ะ” รสาตอบเสียงสั่น “ตายจริง... ” อังเดรตกใจ ถ้าจะต้องตราหน้าใครว่าเป็นสามีหน้าโง่ ก็คงจะต้องเป็นสามีของรสาอย่างแน่นอน ที่ไม่ยอมมอบประสบการณ์สุดวิเศษด้วยการใช้ลิ้นกับของรักของภรรยา “งั้นผมจะสอนให้... ผมจะทำให้คุณรู้ว่าตอนโดนเบิร์นนั้นมีความสุขแค่ไหน... อย่ากลัวนะครับ” อังเดรกล่าวพลางช้อนร่างอ่อนระทวยของเลขาสาวขึ้นอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน “อย่าค่ะบอส... ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more