กลิ่นอายรัก 12
“จะตบจะตีอะไรก็ได้ อย่าร้องไห้เลยนะ”
“ได้!” สิ้นคำฉันก็สอดฝ่ามือเข้ากับกลุ่มผมที่ถูกเซตไว้อย่างดีทันที หยุมหัวคนนิสัยไม่ดีระบายความหงุดหงิด เสียงร้องเจ็บดังขึ้นเบา ๆ เมื่อถูกฉันกระชากผม ไหนจะถูกฉันข่วนตามแขนทุบตีตามแผ่นอกนั่นอีก
“เจ็บ” เกือบสิบนาทีที่ฉันทุบตีคนเป็นเจ้านายด้วยความหงุดหงิด คนถูกทำร้ายร่างกายไม่ได้ทำอะไรกลับคืนมาแต่เขามองหน้าฉันพร้อมกับทำหน้าอ้อนแต่เห็นแล้วก็อยากจะตีเขาไปอีกหลายที
“เลือดซึมเลย” คนตรงหน้าทำหน้างอแงยกแขนข้างที่ถูกหยิกขึ้นก่อนจะรั้งแขนเสื้อขึ้นให้เห็นผิวขาว ๆ ของเขานั้นเต็มไปด้วยรอยแดง ถามว่ารู้สึกผิดไหม ไม่ค่ะ!
“หายหงุดหงิดหรือยัง?”
“ทำดีกับฉันทำไม ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้หรือไง”
“ไม่ได้หรอก ต่างอยู่ไม่ได้หรอกไม่ติดจะต่างคนต่างอยู่ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว” คิเรย์เอ่ยบอกเสียงแผ่ว ยื่นมือข้างหนึ่งมาคล้ายจะจับมือฉันแต่เพราะความโมโหที่ยังคุกรุ่นทำให้ฉั
