กลิ่นอายรัก 20
โทรศัพท์ฉันมีสายเรียกเข้าถี่ ๆ เป็นเบอร์ของคุณคิเรย์ที่ติดต่อเข้ามา ฉันรับสายผ่านการเชื่อมต่อภายในรถและยังคงสอดส่องสายตาดูท้องถนนยามค่ำคืนอย่างระมัดระวัง
“ค่ะ”
(ผิง! มาที่โรงพยาบาลxxx)
“คะ? เกิดอะไรขึ้น หนูกำลังจะไปหาแม่”
(มาที่นี่เชื่อพี่ ไม่สิ ตอนนี้อยู่ไหนจอดรถแล้วรอพี่)
“แต่...”
(จอดรถแล้วรอพี่ อย่าเพิ่งดื้อ ส่งโลเคชันมาพี่กำลังจะไปหา)
“ค่ะ”
ไม่กล้าดื้อ ได้แต่จอดรถริมถนนพร้อมกับส่งโลเคชันตัวเองให้คุณคิเรย์ รอเกือบสิบห้านาทีก็มีรถคันหนึ่งขับมาจอดข้าง ๆ รถฉัน ตามด้วยร่างสูงที่คุ้นเคยเปิดประตูด้านหน้าข้างคนขับลงมา ก่อนที่รถคันหรูนั้นจะเคลื่อนห่างออกไปส่วนคนมาใหม่เดินมาเคาะกระจกรถเรียกให้ลงไป
“พี่ขับเอง” คนมาใหม่บอกสั้น ๆ ก่อนจะเดินจับมืออ้อมมาอีกด้านเพื่อส่งฉันขึ้นรถส่วนเขาวิ่งกลับมาที่ฝั่งคนขับและจัดการขับรถให้
“ทำไมต้องไปโรงพยาบาลคะ?” เพราะความข้องใจทำให้ตัดสิน
