ที่บ้านไลท์
เฮ้อ ฉันถอนหายใจรอบที่แปดบนโซฟาบ้านเขา ที่เขาเชื้อเชิญมาด้วยสีหน้าเหมือนจะฆ่าฉัน
ฉันเหนื่อยเพราะรู้สึกว่าทุกอย่างมันสูญเปล่า เหมือนโลกของฉันพังทลายลงตั้งแต่ที่รู้ว่าพ่อไลท์ไม่ออกมาเจอ ความหวังอันริบหรี่เท่าก้อนขี้หมาของฉันมันก็เหลือเท่าขี้ตา ภาพในอนาคตของฉันคืออยู่กับหมอนี่ไปจนแก่ตายเป็นยายและตา ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรมีลูกหลานเต็มบ้านพร้อมน้ำตาของฉันอีกหนึ่งมหาสมุทร
เฮ้ออออออออออ!
“เสียใจที่ไม่ได้แนะนำตัวกับพ่อฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไลท์ย่นคิ้วและเดินมาจากทางห้องครัวพร้อมกับถ้วยขนมในมือ แล้วยิ้มหวานเหมือนฆาตกรมาให้ “เค้าบอกว่าเวลาเครียดๆ แล้วไปอาบน้ำล้างตัวสักหน่อยจะรู้สึกดีขึ้น”
เขาไม่ว่าเปล่าแต่ใช้สายตาหื่นๆ มองฉันตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าแล้วจบด้วยการยักคิ้วหนึ่งที
ฉันกลอกสายตาไปทางอื่นเพราะรู้ว่าไลท์กำลังคิดอะไรอยู่ เขาจะต้องมีเรื่องสามานย์อยู่ในหัวอีกแน่ นี่ขนาดบอกว่า
