ตอนเช้า
ฉันนอนไม่หลับ… ใครจะไปนอนได้ลงในเมื่อไลท์พยายามจะก่อกวนและเรียกร้องความสนใจฉันอยู่ทั้งคืน เขาก็ไม่ได้จะปล้ำฉันหรอก แต่แบบ ผู้ชายอะไรไม่รู้ข้ออ้างสารพัดสารเพ ตั้งแต่ทายา หิวข้าว อยากมีเพื่อนดูหนัง บ้าบอจนฉันต้องนั่งง่อยๆ บนโซฟาและรอให้เขาหลับ แถมยังเสนอหน้ามานอนหลับซบฉันอีกต่างหาก พอจะลุกออก ก็เหมือนมีเรดาห์จับการเคลื่อนไหว ฉันแค่ขยับนิดนึง เขาก็ลืมตามาจ้องฉันแล้ว
เออ… เอาเถอะ อย่างน้อยมันก็ไม่ได้เลยเถิดขนาดที่ฉันกลัว และทุกอย่างจะจบลงวันนี้แหละ!
ฉันรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปนานมาก ไลท์นอนหลับบนโซฟาและซบไหล่ข้างซ้ายของฉัน ส่วนฉันก็ตาตื่นจนกระทั่งแสงสว่างลอดผ่านม่านเข้ามาบ่งบอกว่าเช้าแล้ว
ไลท์ตื่นมาแต่งตัวด้วยท่าทีปกติ เสมือนกับเมื่อวานเขาไม่ได้พูดอะไรกับฉัน หน้าตาเขาดูสดใสเหมือนคนนอนเต็มอิ่ม ส่วนฉันอะเหรอ เหมือนศพที่ตายมาแล้วสิบชาติเศษ ใต้ตาดำคล้ำแถมเมื่อยไหล่เพราะโดนซบอีกต่างหาก
เ
