“ฉันไม่ตลกด้วยนะ” ฉันกลืนน้ำลายในตอนที่ไลท์พูด นัยน์ตาสีดำสนิทนั่นกำลังปั่นประสาทให้ฉันกลัว เขาพูดยังกับว่าเขาจะทำอะไรบางอย่างกับบ้านฉันยังงั้นแหละ! “นายจะทำอย่างนั้นไม่ได้”
“ฉันจะทำอะไร?” ไลท์ทวนคำถามแล้วยิ้มเหมือนเมื่อกี้เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา เขารู้ว่าฉันเข้าใจในสิ่งที่เขาจะสื่อ และเขากำลังให้ฉันลองชั่งใจเอาเองว่าฉันควรจะเสี่ยงกับความผีเข้าผีออกของเขามั้ย ฉันกัดฟันหงุดหงิดนิดๆ รู้ดีว่าการที่เถียงเขาไม่ใช่ทางออกหรอก
“ฉันอยู่บ้านมาตั้งนาน จะให้ย้ายออกปุปปัปมันเป็นไปไม่ได้หรอก อย่างน้อยนายก็ควรให้เวลาฉันบ้าง” ฉันยกข้ออ้างนี้ขึ้นมา ฉันต้องการเวลาที่มากพอ… ที่จะทำให้ทุกอย่างกลับเป็นปกติ
“เธอจะเอากี่นาที” อีตาไลท์นั่นถามกลับ ทำเอาฉันอยากจะยกมือขึ้นมามะเหงกเขา! กี่นาทีบ้าอะไรของนายวะ นายต้องถามว่ากี่วันสิโว้ย!
“2 อาทิตย์” ฉันพยายามต่อรองเวลาให้ยาวที่สุด อย่างน้อยภายในสองอาทิตย์นี้ต้องมีใ
