ตอนที่ 21
เก้าอี้ที่ไม่ได้แปลว่าสิ่งของและก็ไม่ใช่ของกิน
นุ่ม...ความรู้สึกแรกคือที่นอนอันแสนนุ่มนิ่ม
หอม...ไม่รู้ว่าที่นอนนุ่มนิ่มนี้ใช้น้ำยาปรับผ้านุ่มยี่ห้ออะไร
แน่น...สัมผัสที่มือไล้ผ่านตึงแน่นและสบายมือเหลือเกิน
ร้อน...อะไรบางอย่างที่กำลังปัดป่ายเนื้อตัวของเธอนั้น ร้อนและชวนให้เลือดลมสูบฉีดเหลือเกิน
เธอปรือตาขึ้นช้าๆ แสงสว่างที่ลอดผ่านกระจกทำให้ต้องหรี่ตามอง สัมผัสรุ่มร้อนนั้นยังไม่จางหายไปไหน แถมยังกระตุ้นความรู้สึกประหลาดจนเธอปั่นป่วนตรงท้องน้อย ขณะเดียวกันตัวเธอเองก็ไม่อาจตัดใจจากความเรียบลื่นที่มือได้ เธอหลับตาลง ซุกซบเข้ากับสิ่งที่ตึงแน่นนั้น ราวกับแมวน้อยจอมขี้เซาที่ไม่ชอบแสงสว่างในตอนกลางวัน
แต่เมื่อสัมผัสร้อนนั้นค่อยๆ เลื่อนไปยังขอบกางเกงชั้นใน หมี่ขาวพลันรู้สึกได้ว่าที่แท้แล้วเธอไม่ได้ฝันไป กลิ่นที่ไม่คุ้นจมูก แสงสว่างที่ไม่คุ้นตา ไม่เหมือนทั้งในหอพักเดิมและไม่เหมือนห้
